#12-Καλημερα, Emilaki

1.1K 139 61
                                    

Hunter

Περασαν ακομα μερικοι γυροι θαρρους η αληθειας, κι εγω αρχισει να βαριεμαι λιγο.

Ο Ryder επεστρεψε απο την τουαλετα αναψοκοκκινισμενος και λιγο νευρικος, ομως δεν εδωσα σημασια.

"Οκευ παιδες, εγω λεω να ξεκουμπιστειτε και να παει ο καθενας σπιτακι του. Αντε και πολυ κατσατε" λεω και σηκωνομαι απο τον καναπε.

"Μα τι φιλοξενος" με ειρωνευεται ο Alan και του ριχνω μια αδιαφορη ματια.

"Ναι, βλεπεις, αντε στο σπιτακι σου κι εαυ τωρα" του λεω με ενα εξισου ειρωνικο υφος.

Με κοιταει δολοφονικα και βαζει το χερι του στη μεση της Kylie, πλησιαζοντας προς την πορτα.

Ξουξουδια, και πολυ κατσατε.

"Τα λεμε, μπρο" ο Louis, o Jace κι ο Cole με χαιρετανε με μια χειραψια και τους χαμογελαω.

"Peyton, θα μεινεις εδω;" φωναζει ο Cole προς τις σκαλες κι εκεινη τη στιγμη κατεβαινουν τα κοριτσια.

"Μπαα, θα ερθω μαζι σας" λεει και κοιταει με ενα περιεργο υφος την Mad, ομως αυτη κοιταει κατω με ενα κενο βλεμμα.

Σηκωνω το φρυδι μου, ομως δεν δινω περαιτερω σημασια.

"Φευγω κι εγω, Hunterako" λεει ειρωνικα το υποκοριστικο που μου εχει βγαλει και της ξεφευγει ενα γελακι.

Χαμογελαω και την φερνω κοντα μου απο τη μεση.

"Δεν θα το αφησω ετσι αυτο... Emilaki" ψιθυριζω στο αυτι της και την φιλαω στα χειλη αποτομα.

Μενει ξαφνιασμενη απο την κινηση μου -οπως παντα-, αλλα δεν λεει κατι γιατι πιο κει στεκονται και μας κοιτανε η Kylie με τον Alan.

Οταν την αφηνω κοιταω τον Alan, κι αυτος με κοιταει με ενα αγριο βλεμμα. Χαμογελαω αλαζονικα.

Τι να κανουμε φιλε, καρμα ειναι αυτο.

Δυστυχως ομως, την μουρη του θα τη βλεπω και στην προπονηση. Επρεπε ο φλωρος να διαλεξει να παιζει ραγκμπι;

Φευγουν ολοι και μενω εγω με τον Ryder, αφου η Mad εχει επιστρεψει στο δωματιο της.

Ο Ryder καθεται ακομα στον καναπε, με το χερι του να κραταει το σαγονι του και το ποδι του να πηγαινει πανω-κατω νευρικα.

"Τι εχεις εσυ;" τον ρωταω, ομως δεν μου απανταει.

Απλα συνεχιζει να κοιταει το πατωμα.

Πηγαινω κοντα του και του σκουνταω δυνατα τον ωμο.

"Αουτς! Τι σου συμβαινει;" με κοιταει επιθετικα.

"Εμενα τι μου συμβαινει; Εσενα τι σου συμβαινει. Δεν φαινεσαι καλα" παρατηρω.

"Ειμαι μια χαρα" λεει με μια αοριστη φωνη και κοιταει ξανα το πατωμα.

Σηκωνω το φρυδι μου και παρατηρω μια φλεβα που πεταχτηκε στο χερι του, μαλλον απο τα νευρα του.

"Ναι, το βλεπω αυτο" μουρμουριζω ειρωνικα. "Αλλα ας κανω πως σε πιστεψα"

"Ωχουυ, αφου σου λεω ειμαι κ--" σταματαει την προταση του και γυριζει το κεφαλι του προς τις σκαλες.

Παραξενευομαι και γυρναω κι εγω προς τα εκει. Βλεπω την αδερφη μου να κατεβαινει τις σκαλες και μολις μας βλεπει, σταματαει.

"Εμ.. εε, η-ηρθα να πιω λιγο νερο" λεει τραυλιζοντας.

Καλα τωρα τι εχει κι αυτη;

Την κοιταω παραξενος. "Οκευ, γιατι κανεις ετσι; Πηγαινε πιες"

Αυτη ομως δεν μου απανταει. Αντιθετα, κοιταει τον Ryder και κανει κι αυτος το ιδιο. Η ατμοσφαιρα αναμεσα μας αλλαζει και γινεται ηλεκτρισμενη.

Κανεις απο τους δυο δεν παιρνει τα ματια του απο τον αλλον και, ενταξει, εχω αρχισει να νιωθω λιγο αβολα εδω..;

"Εμ, Mad; Θα πας να πιεις το νερο;" λεω για να σπασω τη σιωπη κι επιτελους με κοιτανε κι οι δυο τους.

"Εγω να φευγω" λεει ο Ryder και σηκωνεται αποτομα απο τον καναπε.

Κοιταει ξανα την Mad κι αυτη δαγκωνει το κατω χειλος της νευρικα. Τοτε αυτος γυρναει αποτομα προς την πορτα και φευγει, χωρις να πει τιποτα αλλο.

Περιεργα πραγματα..

Εγω συνεχιζω να κοιταζω την Mad ερωτηματικα και το ματι της πεφτει πανω μου.

"Τι;" με ρωταει αποτομα.

"Τιποτα βρε, τιποτα! Ωχουυ. Ουτε να κοιταμε δεν μπορουμε!" λεω και αυτη στριφογυριζει τα ματια της και ανεβαινει ξανα στο δωματιο της.

"Το νερο σου ξεχασες να πιεις!" της φωναζω και σαν απαντηση παιρνω μια βρισια.

+

Την επομενη μερα ο Ryder δεν ηρθε να παμε μαζι σχολειο. Ειπε οτι δεν θα ερθει. Ουτε κι η Mad ομως θα πηγαινε σχολειο σημερα.

Τουλαχιστον μου ειπε οτι δεν θα παει τις δυο πρωτες ωρες. Καλα, συννενοημενοι ειναι;

Καθομαι στο πρωτο παγκακι που βρισκω μπροστα μου και απλωνω τα ποδια μου μπροστα.

Δεν κανω τον κοπο να παω να βρω την παρεα μου και απλα μισοξαπλωνω εκει, περιμενοντας να χτυπησει το κουδουνι.

"Καλημερα, Hunterako" ακουω μια φωνη και ενα σωμα καθεται διπλα μου.

Γελαω αχνα.

"Καλημερα, Emilaki"

--------------------
Μη με σκοτωσετε:(

Θα ανεβει και αλλο αυριο η αν προλαβω σημερα:(

-Σοφ

#HemilyWhere stories live. Discover now