#Hemily

#15-Μονοι μας

Με κοιταει το ιδιο εντονα στα ματια και μπαινει μεσα. Μου γυρναει την πλατη και παει να κανει ενα βημα προς τις σκαλες, ομως σταματαει.

Ξαναγυρναει προς το μερος μου και με κοιταει αλλη μια φορα. Ανοιγει το στομα του να πει κατι, αλλα οι λεξεις δεν βγαινουν.

Το ξανακλεινει και παει να φυγει, μα, χωρις να μπορω να συγκρατηθω, τον πιανω απο τον ωμο πριν μπορεσει να απομακρυνθει και του χωνω μια δυνατη μπουνια στο σαγονι.

Τον αφηνω αποτομα και τον κοιταω με ενα απαθες βλεμμα.

Αυτος με κοιταζει σοκαρισμενος, χωρις ομως να μιλαει, και σκουπιζει το λιγοστο αιμα στην ακρη του στοματος του.

Το ξερω οτι ειπα στην Mad οτι δεν θα πλακωθω μαζι του, αλλα δεν μπορουσα απλα να τον βλεπω ετσι και να μην κανω τιποτα.

Γαμωτο, εξαιτιας του η Madelaine κλαιει πανω χωρις σταματημο και τα παιδια στο σχολειο της τής φερονται ετσι.

"Μαλλον αυτο μου αξιζε" ακουω τη φωνη του, η οποια με βγαζει απο τις σκεψεις μου.

"Φροντισε να μη τα σκατωσεις περισσοτερο" λεω ξερα και, βλεποντας την ωρα στο ρολοι μου, αρπαζω την τσαντα της προπονησης και φευγω.

+

Σκουπιζω τον ιδρωτα στο μετωπο μου και κανω χειραψια με τους συμπαικτες μου.

"Ωραια προπονηση σημερα παιδια" λεω και κανουμε αλλα λιγα σχολια με τους υπολοιπους.

Αφου μας επιβραβευει ο προπονητης και μας λεει λαθη που πρεπει να προσεξουμε, ξεχυνομαστε στα αποδυτηρια.

Ξεφυσαω κουρασμενος και αλλαζω ρουχα, βαζοντας ενα φουτερ και μια φορμα για το κρυο, και παιρνωντας στον ωμο μου τον σακο μου, αποχαιρεταω τα παιδια.

Βγαινω εξω απο το γηπεδο και κοιταζω το κινητο μου περιμενοντας για την Emily. Καθως θυμαμαι την παρουσια της στο γηπεδο, γελαω ελαφρα.

Οσο παει με αυτο το κοριτσι ερχομαστε πιο κοντα, και παραδεχομαι οτι απολαμβανω την παρεα της.

"Ηρθα κι εγωω" η Emily πεταγεται μπροστα μου με ενα χαμογελο.

Χαμογελαω και αρχιζω να περπαταω μαζι της, για να την παω σπιτι της.

"Πως σου φανηκα σημερα;" της κλεινω το ματι και στριφογυριζει τα ματια της.

"Σεξυ, οπως παντα" με ειρωνευεται και γελαμε.