#Hemily

#25- Μία λάθος κίνηση

Ανοίγω τα μάτια μου απρόθυμα και απλώνω την παλάμη μου για να τα προστατέψω από τις φωτεινές ακτίνες του ηλίου. Μουγκρίζω ενοχλημένος και γυρίζω για να ξαπλώσω ανάσκελα.

Γιατί είναι τόσο σκληρό το στρώμα;

Απλώνω το χέρι μου και αυτό που πιάνω με αναγκάζει να ανασηκωθώ απότομα. Τι στο καλό; Κοιτάω μπερδεμένος την άμμο να γλιστράει από το χέρι μου και να πέφτει πάλι σε βουναλάκια μαζί με την υπόλοιπη άμμο που υπάρχει στην ακτή.

Κοιτάω γύρω μου και τρίβω τα μάτια μου για να σιγουρευτώ ότι δεν έχω παραισθήσεις. Γιατί στην ευχή κοιμήθηκα στη θάλασσα πάνω σε μία πετσέτα; Εντοπίζω την Emily καθισμένη λίγο πιο πέρα και παραξενεύομαι ακόμα περισσότερο. Σηκώνομαι και πηγαίνω να κάτσω δίπλα της.

"Emily;" ρωτάω μα απάντηση δεν παίρνω.

Την παρατηρώ καλύτερα και η όψη της αρχίζει να με ανησυχεί. Απλά κάθεται ανέκφραστη, με τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από τα πόδια της και το κεφάλι της ακουμπισμένο στα γόνατά της κοιτώντας τη θάλασσα.

"Emily." ξαναλέω. "Είσαι καλά;"

Τα χείλη της σχηματίζουν ένα αμυδρό ειρωνικό χαμόγελο. "Δεν ξέρω." απαντάει άτονα. "Εσύ να μου πεις."

Την κοιτάω απορημένος. "Τι εννοείς; Τι έγινε εχθές και γιατί βρισκόμαστε στην παραλία αντί για τον ξενώνα;"

Όσο και να σπάω το κεφάλι μου, το μόνο που θυμάμαι είναι να κατεβαίνουμε πάλι στην παραλία και να πίνουμε μαζί με τα παιδιά. Από εκεί και πέρα όλα είναι μία θολούρα.

Εκείνη παραμένει αμίλητη και η συμπεριφορά της αρχίζει με εκνευρίζει. Πιάνω με το χέρι μου τα μάγουλά της και την αναγκάζω να γυρίσει να με κοιτάξει. Το βλέμμα της δεν μου αρέσει καθόλου. Παρόλο που προσπαθεί σκληρά να μην προδώσει κανένα συναίσθημα, μπορώ να διακρίνω στα κάστανα της μάτια το δίλημμα, τη λύπη, τον φόβο.

Τον φόβο;

"Emily, σου μιλάω! Το κεφάλι μου πονάει, κι εσύ δεν βοηθάς καθόλου!" υψώνω τον τόνο της φωνής μου.

"Στ' αλήθεια δεν θυμάσαι, Hunter;" σαρκάζει και με μία απότομη κίνηση απεγκλωβίζει το πρόσωπό της από το χέρι μου.

Την παρατηρώ για λίγο πριν αποστρέψω παραιτημένος το βλέμμα μου προς τη θάλασσα.

Τώρα είμαι ακόμα πιο μπερδεμένος και, αντίθετα με τον απότομο τόνο της, το ίδιο φαίνεται να είναι κι αυτή. Τι στο διάολο έγινε χθες;