Pierwszy tom z serii 𝘖𝘯𝘭𝘺
Mary Cooper trzy lata temu przeprowadziła się z rodzicami do Irlandii, pozostawiając tym samym swojego najlepszego przyjaciela w Los Angeles. Od tego czasu wiele się zmieniło. Oboje poszli do liceum. Ona zaprzyjaźniła s...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Corbyn Besson, Daniel Seavey i osiemdziesiąt dwie inne osoby zareagowały na twój nowy status. Zach Herron skomentował twój nowy status: Kotlety! Susan Herron skomentowała twój nowy status: O rany! Szczęścia, Malcolm! Mia Nicholson skomentowała twój nowy status: Miła niespodzianka!
Jack Avery skomentował twój nowy status: Żartujecie? Pierwsze słyszę, szczęścia gołąbeczki! Ann Morgan skomentowała twój nowy status: No proszę. Szczęścia! Corbyn Besson skomentował twój nowy status: Gratulacje, Skarby! Cecelia Garrison skomentowała twój nowy status: Szczęścia, Lwico! Olivia Parker skomentowała twój nowy status: Gratulacje!
Daniel Seavey skomentował twój nowy status: Szczęścia!!!
***
Masz jedną nową wiadomość od: DANIEL Daniel: Widziałeś, jak dzisiaj weszli razem na stołówkę? Jack: Tak, widziałem. Jack: Chyba wszyscy widzieli. Daniel: Wszystko wskazuje na to, że jestem skończonym idiotą. Jack: Jesteś skończonym idiotą. Daniel: Jack, co ja mam teraz zrobić? Jack: Nic. Daniel: Jak to nic? Jack: Normalnie. Jack: Miałeś swoją okazję, żeby z nią być. Wystarczyła jedna wiadomość. Jedna okazja, żeby powiedzieć jej, że ją kochasz. Teraz wykorzystał tę okazję Jonah. Nie możesz zrobić nic, a każda próba zepsucia ich szczęścia tylko pogorszy sprawę. Możesz zniszczyć swoją przyjaźń z Jonahem i Mary. Daniel: Nie wiem już, czy się z nimi przyjaźnię... Jack: Co? Jack: Jak to? Daniel: Czy mogę siebie nazwać przyjacielem Jonaha, skoro mam ochotę wbić mu paznokcie tak głęboko pod skórę... Jack: Jesteś chory! Jack: Nie zrobisz mu krzywdy w żaden możliwy sposób. Daniel: Uwierz, że mogę. Daniel: Mogę zrobić mu krzywdę, kiedy tylko pomyślę o jego rękach na jej ciele. Jack: Nie możesz zrobić mu krzywdy w żaden możliwy sposób, bo ciągle jesteś jego przyjacielem. Nawet jeśli on na nią nie zasługuje i to doprowadza Cię do szaleństwa. Jack: Daj sobie czas. Jack: I im też. Daniel: Postaram się. Jack: A co z Mary? Jack: Czemu już się nie przyjaźnicie? Daniel: Nie wiem. Jack: Jak to nie wiem? Daniel: Nie odzywamy się do siebie, od kiedy powiedziała mi, że się całowali. To było dwa tygodnie temu, a ja czuję, jakby minęły całe wieki. Jack: Nic dziwnego. Byliście przecież zawsze bardzo blisko... Daniel: Nie polepszasz sytuacji. Jack: Przeproś ją! Daniel: Nie wiem, czy potrafię. Jack: Jasna cholera! Jack: Jesteśmy tylko ludźmi i każde z nas umie przepraszać. Daniel: Nie umiem, bo ciągle myślę o jego dłoni w kieszeni jej spodni. Jack: Przestań myśleć. Zacznij działać! Daniel: To powinna być moja dłoń... Jack: Wiem. Też Wam kibicuję, ale weź się w garść. Jack: Kiedy Jonah coś spieprzy, o ile spieprzy... Daniel: A spieprzy na pewno. Jack: Ugh! Daniel: No co? Daniel: Ile my go znamy? Jack: Kiedy Jonah coś spieprzy, o ile spieprzy, a spieprzy na pewno, to Mary nie będzie chciała być z kimś, kto się do niej odwrócił plecami. Jack: Możesz mi zaufać. Daniel: Skąd tyle wiesz o miłości? Jack: Po prostu jestem romantykiem. Jack: Odrobinę. Daniel: A może gejem? Daniel: Geje też lubią takie historie... Jack: Nie jestem gejem. Jack: I nie przeginaj pały. Nie odwracaj kota ogonem. Jack: Tylko... Daniel: Tylko co? Jack: Tylko do niej napisz.
***
Masz jedną nową wiadomość od: DANIEL Daniel: Posłuchaj. Mary: Nie, to Ty posłuchaj... Daniel: Ale Mary... Mary: Nie, Daniel. Mary: Chciałam Cię przeprosić. Jesteś dla mnie cholernie dobrym przyjacielem i wiem, jaki Jonah był. Po prostu bałeś się, że zawiedzie i tym razem... Ale jednego mogę być pewna. Jonah się zmienił. Nie jest już tym kolesiem, o którym mi opowiadałeś. Pomimo tego wszystkiego... Ja ciągle za Tobą tęsknię. Chcę, żebyś wiedział, że ciągle jesteś moim najlepszym przyjacielem. Zawsze nim będziesz. Mary: I jeśli chcesz powiedzieć, że to koniec przyjaźni, że jestem głupia... Zrozumiem. Daniel: Nie mam tego na myśli, Mary Cooper. Mary: Więc co? Mary: Co masz na myśli?
Daniel: Ja też chciałem Cię przeprosić. Ciągle jesteś moją najlepszą przyjaciółką i nic tego nie zmieni. Przepraszam, że zareagowałem tak pochopnie. Życzę Wam szczęścia. Mary: Dziękuję! Mary: A co u Ciebie? Daniel: Nic nowego.
