From sweet to bitter

4// ze spuugt als een lama

Pov Fay Caldwell

Ik sta zuchtend op. Ik voel me een stuk beter als gister. Ik kleed me om en pak daarna mijn tas in. 'Hoe gaat het?' vraagt Carter als ik hem tegen kom op de overloop. 'Goed.' mompel ik. 'Hey, over gister. Ik ben gewoon heel zuinig op jou en ik wil niet dat Noah dat van me afpakt.' 'Dat doet hij niet Carter. Ik laat Noah nooit meer iets verpesten. Hij heeft mij bedrogen, mijn hart gebroken. Ik had eerder naar je moeten luisteren.' zeg ik.

'Luister dan nu, blijf bij Calvin Fowler uit de buurt.' 'Gaat lastig we zijn lab partners.' Ik zucht. 'Probeer hem dan zoveel mogelijk te negeren' zegt hij. 'Ik doe mijn best.' Ik kijk Carter even aan. 'Gauw naar school.' zegt hij dan. Ik knik kort even en loop daarna naar de keuken. Ik pak mijn lunch die Carter al klaar had gemaakt en loop daarna naar de garage.

Ik pak de sleutels van mijn scooter en start mijn scooter. De garagedeur gaat automatisch open en ik rij naar buiten. Met een hoofd vol gedachtes, rij ik naar school. Eenmaal daar parkeer ik mijn scooter en zet deze op slot. Met mijn zware tas loop ik het plein op.

Ik versnel mijn pas als ik het groepje van Calvin zie staan. 'Waar gaan die mooie beentjes zo vlug naar toe?' roept hij me lachend na. Ik negeer het en loop naar binnen. 'Hey waar was je gister ineens?' 'Voelde me niet zo lekker dus had me ziek gemeld.' zeg ik. 'Calvin kan zijn ogen niet van je af houden.' Harper wijst naar Calvin die samen met zijn hulpjes of te wel beste vrienden, Alan en Flynn binnen komt lopen.

'Echt, ik doe hem nog een keer wat aan.' zeg ik. 'O M G, is dat Noah?' Harper wijst naar een jongen die de school binnen komt lopen. 'Dat meen je niet? Hij was gister ook al bij mij thuis. Carter heeft hem weggestuurd.' Hij spot ons en loopt naar ons toe. 'Fay, kunnen we praten?' 'Noah, ik denk dat wij genoeg worden hebben gewisseld met elkaar.' Boos staar ik hem aan. 'Geef me nog een kans.' 'Jou nog een kans geven? Een kans geven om mijn hart nog een keer te breken? Dacht het niet Noah, en nu wegwezen.' zeg ik.

'Je hoorde haar. Wegwezen.' hoor ik achter me. Noah weet niet hoe snel hij zich uit de voeten moet maken. Ik draai me om. 'Oh nee, serieus? Meen je dit?' Boos staar ik voor me uit als ik zie dat het Calvin is. 'Ik denk dat je bedoelt: "graag gedaan Calvin"' zegt hij lachend. 'Ik had het heus wel zonder jou hulp gered.' 'Wat jij wil babe. Ik zie je na school voor dat project van ons.' zegt hij en loopt daarna weg.

'Oh god. Jij bent lab partners met Calvin?' roept Harper. 'Ja, helaas.' 'Wat is daar nou jammer aan? Ik zou hem wel doen.' zegt Harper. 'Ja, jij zou alles met een sixpack doen.' zegt Luna. Ik schiet in de lach. 'Nou laten we gauw naar de les gaan. Ik wil absoluut niet vooraan zitten bij mevrouw Blossom. Ze spuugt als een lama.' zegt Harper. Ik begin nog harder te lachen.

Ik krijg een klap van Harper. Lachend lopen we naar het lokaal. We neem achterin een plaats. Luna naast Harper en ik alleen. Ik sla mijn boeken open op de juiste bladzijde. Ik schrik op als de stoel naast me naar achter wordt geschoven. Ik hoor een diepe jongens zucht. Ik kijk op en kijk direct weer naar de tafel. 'Is er wat?' vraagt hij. 'Nee niks hoor. Ik vraag me alleen af waarom je me constant zo achterna zit.' zeg ik. 'Dat is simpel zat babe.' lacht hij.

'Fowler en Caldwell opletten.' zegt mevrouw Blossom. De kinderen die te laat waren en daardoor dus vooraan moeten zitten, krijgen dikke klodders spuug over zich heen. 'Zeg op.' zeg ik tegen hem en kijk hem half aan. Hij grijnst even, wat me een naar gevoel geeft. 'Ga je nog praten of hoe zit dat Fowler?'

'Simpel, jij wilt je wraak op Noah en ik heb wel zin in een beetje ophef.'