From sweet to bitter

22// de kriebels

Pov Fay Caldwell

Ik slof het nablijf lokaal in. Er zitten wat mensen achterin en meneer Christians zit aan het bureau. 'Ga zitten.' beveelt hij. Ik ga met veel kabaal zitten en gooi de boeken op het tafeltje. 'Wat zachter kan het ook wel.' bromt hij. Calvin komt ook binnen en gaat naast me zitten. Meneer Christians zegt niks.

Ik voel een hand op mijn bovenbeen. 'Wat doe je?' sis ik. Ik geef hem een tik. 'Fay hou op.' roept meneer Christians. 'Ja maar ik deed helemaal niks.' roep ik en kijk Calvin aan. 'Echt, als ik jou ooit te pakken krijg.' mompel ik zachtjes in de hoop dat hij het niet hoorde. 'Dan wat babe?' lacht hij. 'Dan ben je nog lang niet jarig.' sis ik en buig over mijn boek.

Hij haalt zijn hand weg en staat op. Daarna loopt hij naar een plekje aan de andere kant van het lokaal. Ik betrap me er zelf op dat ik naar hem aan het staren ben. Wie hou ik voor de gek. Mijn gevoelens voor Calvin beginnen te groeien en er is niks dat ik er tegen kan doen. Ik zucht even en tik met mijn pen op de tafel.

***
'Oké jongelui. Jullie mogen gaan.' zegt meneer Christians. Ik pak mijn spullen snel in en zorg ervoor dat ik de eerste ben die het lokaal verlaat. Ik loop naar mijn locker waar ik wat spullen uithaal en loop daarna zo snel als ik kan de school uit. Met een hoog tempo loop ik naar mijn scooter,in de hoop dat ik Calvin niet tegen kom. Met een behoorlijke snelheid rij ik het plein af en rij per ongeluk Calvin van de sokken. Boos zie ik hem wat vloeken terwijl ik hem uitlach.

Als ik eenmaal thuis aankom, zet ik mijn scooter weg en slof ik naar binnen. 'Carter?' roep ik door het huis. Geen antwoord. Ik zucht even en kijk op als ik gebeld word. Ik neem op en zet hem op de speaker. 'Hey Lun wat is er?' vraag ik. 'Ik heb dus even rondgevraagd bij de cheerleaders of zij van dat feestje afwisten, maar geen enkel meisje wist dat er een feestje bij Calvin was. Hij is wat van plan Fay maar ik weet niet wat en dat geeft me de kriebels.' zegt ze. Ik blijf even stil.

'Hallo ben je er nog?' schreeuwt ze door de telefoon. 'Ja sorry ik ben even aan het nadenken.' Ze lacht even. 'We gaan er gewoon heen en we nemen Harper en Jordynn ook mee.' zeg ik dan. 'Dat gaat Flynn niet leuk vinden.' 'Het maakt me niet uit wat Flynn wel of niet leuk vindt, ik ben klaar met die jongens.' Ik plof op de bank neer.

'Heb je nog iets van Noah gehoord of gezien?' vraagt Luna. 'Nee gelukkig niet en daar ben ik blij mee. Nu hopen dat dat ook zo blijft.' zeg ik zacht. 'Als je me aan het begin van dit school jaar had verteld, dat we met Calvin Fowler zouden optrekken, dan had ik je finaal voor je neus geslagen.' zegt ze om van onderwerp te veranderen. 'Alles wat ik juist niet wil, gebeurd nu. Het leven is oneerlijk.' jammer ik.

'Fay?' hoor ik uit de keuken komen. 'Moet hangen, Carter is weer thuis en ik geloof dat het mijn beurt is om te koken.' zeg ik. 'Is goed, vanavond haal ik je om zeven uur op dus wees klaar. Succes en brand de keuken niet af.' zegt ze lachend en hangt daarna op. Ik hoor nog even de piepjes van het ophangen en daarna is het stil.

Algauw wordt die stilte verstoord, door Carter die als een olifant de kamer binnen komt zetten. 'Papa en mama eten vanavond mee.' zegt Carter. 'Dat meen je niet?' mompel ik. 'Jawel, ze hebben een belletje van school ontvangen.' zegt hij. 'Dat meen je niet.' sis ik. Ik ga met mijn hand door mijn haar. 'Je hebt het goed verknald Fay.'  'Dat hoef je me niet te vertellen hoor.' snauw ik. Boos kijk ik hem aan. 'Zoek het uit. Ik ben vanavond bij Luna.' zeg ik. Ik loop naar boven waar ik vlug wat dingetjes in een tas prop.

Ik stamp daarna de trap af en loop zonder iets te zeggen de garage in. Ik kijk niet om en rij in een keer naar Luna.