Just Friends (Entangled Hearts Series 2)

Chapter 15

#Please Vote and Follow me on my Account💋

Kahit na namamaga ang aking mga mata ay pumasok pa rin ako sa aking afternoon classes. Hindi naman kasi pwede na dahil lang dun ay a-absent na ako.

Pansin ko rin na wala si Zach. At aaminin ko, nasasaktan na ako sa mga nangyayari. Ang hirap palang ma-stuck sa 'Gusto Kita' and 'I want to save our Friendship'.

Parang lutang ang utak ko sa buong klase hanggang sa may pumasok na new student.

"Hi! I'm Remiel Dizon" pakilala ni Rim habang nakangiti sa deriksyon ko.

Nagsimula ring magbulungan ang mga studyante. Dahil na rin siguro ay gwapo si Rim.

Hindi pa rin naalis ang ngiti ni Rim sa deriksyon ko. Ako ba ang nginingitian niya?

"May kilala ka ba sa klase ko Mr. Dizon?" Tanong ng Prof namin nung mapansin niya na may tinitigan sa Rim sa isang sulok

"Oh, yes actually" sabi ni Rim

"Sino?" Sabay na tanong ng halos buong klase.

"Paige" maikli niyang sabi kaya lahat ng mga mata ay napunta sa akin.

Naiilang akong ngumiti and slowly wave my hand awkwardly. I admit, I like attention but not like this! I hate awkwardness!

He smiled "Can I sit beside you?" Tanong niya

Tumingin ako sa tabi ko which is supposed to be Zach who is nowhere to be found so I just nodded my head.

No one dared to sit on Zach's chair kaya nung tumango ako, I hear loud gasps from people around. Pero wala akong pake.

"Great!" He said as he sat beside me. Nagsimula na ring mag discuss ang Prof namin kaya umayos na ako.

"Okay ka lang? You seem down" nag-aalala niyang tanong bigla

I faked a smile "I'm fine" sagot ko

He sigh frustratedly "Inaway ka na naman ni Zach noh?" Sabi niya

"Okay lang talaga ako" sagot ko

"Sasama ka?" Tanong niya bigla

"H-huh? Sasama saan?" Takhang tanong ko

"Somewhere fun. Sa lugar kung saan makakalimutan mo saglit si Zach" sabi niya

Lumukot ang mukha ko "Saglit lang?" Sagot ko. Gusto kong mawala ang sakit. Hindi yung pansamantala lang

He chuckled "Iba ka talaga. But well, atleast that's what I thought. Hindi naman kasi madali ang kalimutan ang mahal mo" he said

Napalunok ako sa kanyang sinabe at itinikom nalang ang aking bibig. Ganun din siya. I payed attention to the class kahit walang pumapasok sa utak ko. Si Zach lang ang tanging laman ng utak ko ngayon.

Bakit ba siya galit na galit na kinampihan ko si Rim. What's his problem. Gusto ko ng mabalik ang dati. Yung kahit simple but fun conversations we have lang dati ay big deal na sa akin kasi every moment I spend with him is special.

After the class has finally come to an end in which I am very much grateful, I immediately pack my things. Gusto ko ng umuwi. Away from all these people.

Abala ang lahat sa pag-aayos ng kani-kanilang mga gamit habang inaayos ko naman ang akin

"Namumugto ang mga mata mo Paige" dinig ko kaya napalingon ako and saw Rim beside me.

"Okay lang. Konting make-up lang at mawawala na'to" sagot ko

He fell silent "May I carry your bag?" He said afterwords in a gentle way. Why is he such a gentleman man.

"Okay. Thanks Rim" sagot ko. Of course I can't say no to him. He's too kind and caring. Sana lang ay huwag niya akong ligawan dahil ayaw ko siyang masaktan.

I know he's been telling me a lot of times already that he really likes me. And I'm afraid to reject him. Ang sakit kaya ng rejection lalo na't nag-effort ka pa naman sa taong mahal mo. Ako nga eh nasasaktan na nv sobra kahit hindi naman ako ganun ka-effort. Pa'no pa kaya siya. I exhaled exhaustively. Lalong sumasakit ang ulo ko sa mga nangyayari.

Naglalakad na kami papunta sa pinto ng maabutan namin nj Rim si Troy na nakasandal sa gilid ng pinto habang may dalang bouquet ng red roses.

"Oh! Hey Paige. It's nice to see you" agad niyang bati ng makita ako. His face then turned sour when he sai Rim who is beside me

There is this sudden pressure around the atmosphere at nagsukatan silang dalawa ng kanilang mga nakamamatay na titig. It's like their battling through eye contact. No one even dared to blink. I gulped. Why do I sense trouble?

The people around us started gossiping and whispering around probably not expecting this scene to happen. Kahit kailan kasi ay wala pa akong ibang lalaki na nakasama palagi except mga guys sa family is only Zach.

My gaze then turned to a group of friends walking towards us and saw Zach. His eyes are deadly and I swear, kapag wala akong makapitan ay baka mahulog na ako sa sobrang hina na ng aking mga tuhod. Para kasing papatay yung mukha niya.

Lalong kumalabog ang aking puso ng papalapit pa siya sa deriksyon namin. Huwag ka sana lumapit dito please.

Sadly, my prayer wasn't answered. Nasa harap ko na siya ngayon. Kung kanina ay mukha siyang papatay ng tao, ngayon ay emotionless naman.

Our eyes met and I can't bear to see his cold eyes on mine. Nasasaktan ako.

Laking gulat ko nalang ng bigla niyang hinawakan ang aking kamay sabay hila sa akin kaya nasubsub ako sa dibdib niya. Kumalabog ang aking puso kasabay ang pagpula ng aking mga pisnge. I miss him so much.