წვიმა შენს თვალებში

თავი მეშვიდე

ყველზე ტკბილი იყავი, ვისაც კი ვიცნობდი. ყველას აბედნიერებდი ვინც შენს ირგვლივ იყო. ტკივილს გარეთ არ უშვებდი და ამას ისევ სხვების გამო აკეთებდი. უცნაური ადამიანი იყავი , მაგრამ სწორედ ეს მომწონდა შენში.  მუდამ იღიმოდი და სხვის თვალწინ არ ტიროდი. სულ მეუბნებოდი ერთსა და იმავეს -არ უნდა შეგყვარებოდი! მაგრამ რატო? ამას მხოლოდ ახლა ვხვდები

------------------------------------------------------------------------------------

სახლში მივირბინეთ და სიცილი დავიწყეთ

-დიდი ხანია ესეთი ბედნიერი არ ვყოფილვარ

-მართლა? -ვკითხე  და მას დავაკვირდი, მანაც თავი დამიქნია

-მიდი დაიბანე არ გაცივდე -ვუთხარი და პირსახოცი ვესროლე -ამაზე გაიღიმა და თვალი ჩამიკრა

-ღმერთო გიჟია- გავიფიქრე და ზემოთ ავედი. საწოლზე წამოვწექი და თვალები დავხუჭე

-----------------------------------------------------

-ჰეი ძილისგუდა გაიღვიძე- სანის ხმამ გამაღვიძა. ის საწოლზე იდგა და ხტუნაობდა პატარა ბავშვივით. შემდეგ ხელი ჩამავლო და საწოლიდან ამაგდო

-მოდი . გახალისდები

-რა სისულელეა- გავიცინე, მაგრამ იგივე გავიმეორე და თავისუფლებაც ვიგრძენი, დებილივით ვიცინოდი, მაგრამ ეს ყველაფერი მსიამოვნებდა . 

-ომიიიი !!!- დაიყვირა სანიმ და ბალიში მესროლა და მასაც ბუმბულები გამოყვა . მეორე ბალიში გავუქანე

-ომი მიღებულია!!! -ბალიშებს გამწარებულები ვისროდით და გვიხაროდა, იქაურობა მთლიანად გათეთრდა ბუმბულების თოვლის დამსახურებით.  გავუღიმე და მანაც გამიღიმა.

-მადლობა სანი  

ავტორის p.o.v

ჰოსოკმა ნაზად შეუცურა ხელი ფეხების ქვეშ, შემდეგ წელზე და ხელში აიყვანა. სანის სიამოვნების ჟრუანტელმა დაუარა,  მართალია შეკრთა თავიდან მაგრამ ეს სიამოვნებამ ჩაანაცვლა.