Mad Father

"Mad Father" Hoofdstuk 1

Ik zoek Vader. Sinds mijn moeder dood is, is hij mijn enige familie. Ik zie hem niet vaak, maar normaal zie ik hem in ieder geval één keer voordat ik ga slapen. Ik loop naar de kelder, daar zit zijn lab.

Als ik in de kelder aankom, klop ik op de deur die naar zijn lab leidt.

'Vader?' Vraag ik op een zachte stem, maar ik krijg geen antwoord.

'Vader?' vraag ik, een beetje luider. Nog steeds geen krijg ik geen antwoord. Net als ik de deur open wil maken, komt Vader zijn lab uit gesneld. Hij gooit de deur achter zich dicht, zodat ik niet kan zien wat hij binnen aan het doen is.

'Hallo Vader.' zeg ik.

'Aya! Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je niet in de kelder mag komen?' zegt Vader boos.

'Sorry Vader.' Ik kijk naar de grond en mijn haar valt over mijn gezicht. 'Ik ben bang om alleen te slapen.'

'Aya.' Zegt Vader zuchtend. Hij gaat op zijn knieën zitten en haalt mijn haar uit mijn gezicht. 'Maak je nou geen zorgen. Je zult nooit alleen zijn, je weet toch dat je moeder altijd over je waakt. Ze zal er altijd voor je zijn. Ga nu maar naar bed.'

Het idee dat Moeder over me waakt, maakt me al rustiger. 'Oké Vader. Ik ga al.'

Hij geeft me een aai over mijn hoofd 'Slaap lekker schat.'

Hij loopt weer terug naar zijn lab, maar voordat hij de deur open doet, zeg ik nog snel 'Vader, Morgen.'

Maar hij onderbreekr me. 'Morgen is de dag dat je moeder is overleden. We gaan morgen naar haar graf'

Gelukkig! Hij is het niet vergeten. Ik lachte opgelucht en geef hem een knuffel.

'Maar Aya, nu moet je echt naar bed! Ik ga ook zo slapen.'

'Oké.' Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt terug naar zijn lab. Als ik me omdraai om terug naar mijn kamer te lopen, hoor ik vanuit het lab iemand schreeuwen.

'Nee! Alstublieft! Nee! Help me! HELP ME!'

Ik hoord een kettingzaag ronken en een hels geluid komt uit het lab. Ik moet zo snel mogelijk weg hier.

Ik weet Vader's geheim. Hij is een wetenschapper. Hij houdt ervan om dingen te onderzoeken en zit bijna de hele dag in zijn lab. Ik hoor er altijd rare geluiden vandaan komen. Geschreeuw van heel veel dieren, maar soms ook mensen . Sommige zijn jong, sommige oud. Ik weet wat Vader doet. Ik doe alsof ik niet kijk, alsof ik niks weet en nooit iets hoor. Ik doe het, omdat ik van hem hou.

Maar dat is niet het enige geheim. Als ik en Moeder er niet waren, gingen hij en zijn assistente...

---------------------------------------------------------

(Flashback uit de ogen van Vader Alfred)

'Hé hé!' Ik wrijf het zweet van mijn voorhoofd. 'Eindelijk klaar!'

'Ik zal het overgebleven materiaal wel even weggooien.' Zegt Maria terwijl ze naar de prullenbak loopt, maar ik pak haar arm 'Dat kan wel even wachten. Kom hier, Maria'

Ze kijkt me aan, met haar mooie donkergroene ogen. 'Dokter.' Zegt ze met een glimlach.

Ik kus haar, maar Maria stopt me. 'Dokter, weet ze dat we een relatie hebben?'

'Ik heb geen idee. Wat als ze het weet? Wat maakt het uit?'

'Volgens mij mag ze me niet. Dat maakt het uit!' Zegt ze geïrriteerd.

'Ze is bijna elf, ze zal het vanzelf wel begrijpen. Dan zal ze je accepteren. Wees gewoon aardig tegen haar, alsjeblieft! Zorg dat haar niks overkomt. Ze is mijn lieveling.'