Mad Father

"Mad Father" Hoofdstuk 4

Wie is dat? Wat doet die man in mijn kamer? 'Wie bent u?' Vraag ik op een boze toon.

'Hé! Doe niet zo agressief! Ik ben maar een verkoper!' Zegt hij kalm.

'Een verkoper?' Wat doet een verkoper in mijn huis? Net nu het hier begint te spoken.

Hij neemt zijn hoed af en leunt voorover. Het duurt even voordat ik doorheb dat hij een buiging maakt. Niemand doet dat voor mij. 'Noem me maar Orge. Ik hoop dat ik u beter leer kennen, Mevrouw.' Maar zijn glimlach gaat over in een frons. 'Dat zal alleen lastig worden, zeker met al die lijken die in het huis rondhangen.'

'Lijken? Zijn die monsters van daarnet lijken?' Ik kijk naar de deur. 'Ze lijken net monsters van een eng verhaaltje.' Ik kijk weer naar Orge 'Maar waarom zouden monsters zoals zij?'

'Nou... Het is een vloek...' Ik kan mijn zin niet eens afmaken! Hoe weet hij wat ik wou zeggen? Ik kijk naar hem met een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht.

'Wat je daarnet zag waren de lijken die jou vader gebruikt om experimenten op uit te voeren. Overweldigd door woede zijn ze terug gebracht. Het is de kracht van de vloek. De vloek heeft ze teruggebracht om wraak te nemen op jou vader.'

Een angstig gevoel bekruipt me. 'Wat?' Schreeuw ik. 'Dus vader is in gevaar? Ik moet hem redden!' Ik wil me omdraaien. Om de stoel onder de deurklink vandaan halen en vader zoeken!

Maar voordat ik ook maar een spier kan bewegen vraagt Orge 'Waarom?' Verward kijk ik hem aan. Ik snap niets van die man! 'Om zijn wenswen te vervullen, heeft hij vele mensen en dieren vermoord! Zijn experimenten zijn dodelijk! Dit is zijn verdiende loon! Daar ben je ondertussen wel achtergekomen toch? Zijn ware aard? Wil je hem dan toch redden?'

Natuurlijk wil ik vader redden! Wat een domme vraag! Ik gun Orge niet eens een blik. Ik ruk de stoel boos onder de deurknop vandaan en ren de kamer uit.

---------------------------------------------------------

Vader was altijd zo lief tegen me. Hij is de enige die ik heb! Ik heb het Moeder beloofd. Ik heb het haar beloofd op die avond, die avond dat ze me voorlas.

'Moeder?'

'Ja, Aya?' en ze legt het boek waaruit ze aan het voorlezen was neer.

'Wat doet Vader altijd beneden?'

'Het is moeilijk werk en als je ouder bent zul je het snappen. Dat beloof ik.' Ik wil zo graag ouder worden.

'Aya, wat er ook gebeurd, je mag Vader niet gaan haten.' Ze kijkt me streng aan.

Ik begrijp haar niet en kijk haar met een verwarde blik aan 'Moeder? Wat is er aan de hand? Ik zal Vader nooit haten!' Het is even stil en ik kijk Moeder nog steeds met een niet begrijpende blik aan. 'Vindt jij Vader niet lief dan?'

Ik ben even bang dat ze ja gaat zeggen, maar Moeders' blik veranderd van streng naar lief. 'Nee joh! Ik ben net als jij, Aya. Ik houd net zo veel van je vader als jij dat doet. Hij kan soms alleen onvoorspelbaar zijn, dus laten we elkaar steunen wat er ook gebeurt! Afgesproken?

'Afgesproken!' Zeg ik opgelucht. Moeder doet het boek weer open en begint met voorlezen waar ze gebleven was.

---------------------------------------------------------

Moeder wat er ook gebeurt, ik zal altijd van vader blijven houden! Maak je maar geen zorgen. Ik ga Vader redden! Ik kijk naar boven in de hoop dat ze over me waakt.

Het eerste wat ik moet doen, is mijn Moeders kamer gaan. Ik sta er naast, maar de deur is dicht, dus ik kan niet zien wat er binnen is. Misschien vind ik daar wel iets bruikbaars, je weet nooit. Voorzichtig duw ik tegen de deur tot er een klein kiertje open is. Opeens wordt de deur opengegooit en er staat een vrouw met vies, blond haar en ogen rood van het bloed.

Ze begint te schreeuwen. 'GEEF! GEEF HAAR TERUG! GEEF! MIJN DOCHTER!'

Ik schrik en deins naar achteren. De vrouw loopt naar me toe en ik neem een duikvlucht langs haar heen. Ik pak de deurknop en geef de vrouw een schop in haar buik. Ze neemt een paar stappen naar achteren en valt dan op de grond. Ze is net ver genoeg naar achteren gevallen dus ik trek aan de deurknop en de deur valt dicht in mijn gezicht. Daar sta ik dan. Mijn gezicht is helemaal betraand van de schrik. Ik zucht en leun tegen de deur aan. Ik ben helemaal alleen. Mijn gedachen gaan naar Sneeuwbal. Zou hij nog lekker liggen slapen? Hé, wacht eens even! Ik ben helemaal niet alleen! Ik heb Sneeuwbal nog!

Ik ren naar mijn kamer. Wat ben ik dom! Ik heb Sneeuwbal hier gewoon achter gelaten!

Ik verwacht Orge weer te zien, maar hij is nergens meer te bekennen.