Mad Father

"Mad Father" Hoofdstuk 11

Ik zoek en zoek, maar Moeders parfum is nergens te bekennen. Wat ik wel vind is mijn kettingzaag. Die had dat meisje waarschijnlijk ook meegenomen hier naar toe.

Dat parfum moet hier ergens liggen!

Ik doe de kettingzaag om en zet hem aan. Dan zaag ik alle vaten in de kamer aan diggelen. Er is niets.

Ik laat mezelf op de grond zakken en opeens zie ik iets glinsteren onder de kast.

Het parfum van Moeder! Gelukkig heb ik hem gevonden!

Ik doe het parfum terug in mijn zak en sta weer op. Dan zie ik pas wat er allemaal in de kast staat.

Potten met sterk water en daarin konijnen! Ze zien er allemaal identiek uit, hetzelfde als Sneeuwbal!

Ik kijk door de hele kast. Ik moet even bijkomen en deze informatie verwerken. Dan opeens zie ik een Sneeuwbal met een wond op zijn pootje.

Zo zag het pootje van Sneeuwbal er ook uit toen ik hem die keer kwijt was!

Ik realiseer het me opeens. Vader heeft Sneeuwbal nooit beter gemaakt, hij heeft gewoon, elke keer als Sneeuwbal iets had, een nieuwe Sneeuwbal gemaakt! Hier liggen al die gewonde Sneeuwballen!

Snel ren ik de kamer uit. Ik kan dit niet meer zien. Na dit gedoe, besef ik wel hoe erg ik Sneeuwbal mis.

'Oh Sneeuwbal! Waar ben je nou?' Jammer ik.

Ik veeg mijn tranen weg. Kom op Aya nog even sterk zijn! Zometeen is alles weer normaal. Kom op! Verman jezelf!

Ik loop de gang door en allemaal ratten en muizen komen op me af.

'Iew! Ga van me af!' Schreeuw ik zo hard als ik kan.

Ik probeer ze te raken met mijn kettingzaag, maar ze zijn te snel.

Opeens heb ik een Eureka moment. Dat meisje van net stootte die muis af toen ze naar Moeder rook!

Ik pak voorzichtig het parfum. 'Ik gebruik maar een beetje hoor Moeder!' Maar dan spuit ik mezelf onder.

Alle muizen en ratten maken dat ze weg komen. Ik loop weer verder.

Als ik de gang uit kom zijn de muizen en ratten nergens te bekennen, er is nog wel een andere gang.

Komt er hier ook nog een einde aan?

Ik ga gewoon de dichtstbijzijnde deur binnen en ik kijk wel wat er gebeurt.

Een stoel, een pop met fel blauwe ogen op de stoel en achter de pop een deur. Dat is het enige in de kamer. Die pop is echt eng. Ze blijft me maar aankijken met die blauwe ogen van haar.