Mad Father

Keuze: Help Maria

Hier moet je zijn als je gekozen hebt voor: 'Help Maria'

Veel plezier ;)

*~*~*

Ohhh Maria... Ik kan haar gewoon niet zo aan haar lot overlaten. Maar wat moet ik doen? Er is zoveel bloed... Er moet hier ergens wel iets liggen. Ik loop richting de kast en zoek naar iets om haar wond mee te dichten.

Al snel vind ik een vies verband en loop weer terug naar Maria. "Maria... Til uw rok een beetje omhoog alstublieft..." zei ik tegen haar. Het duurde wel even, maar ze trok haar jurk omhoog en ik deed het verband om haar middel.

"Zo..." zei ik nadat ik het verband om haar middel had gedaan. "Dit zou het bloeden moeten stoppen."

"Dank u mevrouw... U heeft me gered..."

Ik durf haar niet echt aan te kijken. Dus keek ik maar naar mijn eigen voeten. "Het is oké... Maakt je er maar niet druk om."

"... Ik weet dat u me niet echt mag... Maar ik weet hoe je je voelt. Ik heb je meest dierbare van je afgenomen. Ik snap waarom je me haat. En toch ben je hartstikke lief en red je me..."

Oohh Maria toch... Ze begrijpt me helemaal. Nu keek ik haar wel aan. "Maria, kan je op staan?" vroeg ik aan haar. Ze keek me maar vragend aan.

"Kom... Dan gaan we hier samen weg..." en ik stond op en stak mijn hand naar haar uit.

"Maar mevrouw...."

"Ik ben hetzelfde als jou Maria... Ik kan gewoon niet leven zonder vader zijn liefde. Maar nu vader ons niet meer wil..." en ik keek bedroefd naar beneden. ''We zijn verstoten. We moeten nu zonder hem leven. Hoewel jij en ik niet helemaal alleen kunnen leven. Dus... We helpen elkaar om te blijven leven, zelfs als vader weg is.''

''Mevrouw!!'' Je kon goed Maria haar bedenkelijke gezicht zien. Ze had het waarschijnlijk niet verwacht dat ik dat zou zegen. Ze stond rustig op en zei: ''Ik zal u vergezellen mevrouw.'' en ze gaf me een oprechte glimlach, maar die glimlach maakte al snel plaats voor een frons en ze zakte op de grond. ''Het spijt me mevrouw'' zei ze. ''Maar mag ik uw schouders lenen?'' Ik knikte en ik liep samen met Maria hangend aan mijn schouders weer terug.

Dit keer nam ik wel de goede richting bij de t-splitsing en liep ik zo snel als dat mogelijk was met Maria verder. Ik hoorde vader zijn stem steeds harder: ''Ayaaaa!!!!! Waar ben je?!?! Je kan je niet verstoppen!!!''

''Kom op mevrouw'' zei Maria. ''We moeten sneller zijn''. Ze begon te rennen. Ik rende achter haar aan, maar Maria viel.

''Maria!!!!'' en ik liep gelijk terug naar haar om haar overeind te helpen, maar Maria weigerde mijn aanbod. ''Mevrouw vergeet me. Vlucht zonder mij.'' schreeuwde ze naar me toe.

''NEEE... We gaan samen weg. Ik laat je niet achter, Maria!''

''Ik kan echt niet meer verder. U moet echt alleen ontsnappen, mevrouw.''

''Laat dit alsjeblieft niet waar zijn.'' zei ik snikkend.

''Rustig maar, ik laat je niet alleen. Ik zal je volgen, zeker weten. Geloof me alstublieft'' Achter me hoorde ik vader zijn stem en de kettingzaag steeds harder worden. ''GA NU!!'' schreeuwde Maria. Tegen mijn wil in, rende ik weer verder en liet ik Maria achter.

Het gerommel van de ketttingzaag kwam weer in mijn oor en ik wist dat hij op mijn hielen zat. RENNEN AYA... SNELLER!!!

Daar is een deur.... Ik ren als een gek naar de deur en doe hem meteen opslot... gelukkig nu kan hij niet meer ko.... VRRROOOOOOMMMMMMM KRAKK VRROOOOOOMMMMMMM...