Mad Father

"Mad Father" Hoofdstuk 6

Ik wordt wakker, ga langzaam omhoog zitten en kijk om me heen. Het duurt me even voordat ik doorheb dat ik me op de grond van het Lab van vader bevindt. Ik kan me niet herinneren hoe ik hier terecht ben gekomen.

Ik grijp mijn hoofd met mijn handen. Ik heb stekende hoofdpijn. Langzaam sta ik op. Opeens zie ik Vader. Hij staat bij zijn bureau en is met iets bezig. Ik kan niet zien wat, want hij staat ervoor.

'Vader?' Vraag ik, maar hij kijkt niet om. Kan hij me niet horen?

Maria is er ook, maar net als mijn vader ziet of hoort ze me niet.

Ze probeert een klein meisje tot rust te brengen, maar haar acties lijken niet erg succesvol te zijn. Het meisje lijkt heel erg op dat blauwe meisje van eerder.

Wacht eens even! Dat is hetzelfde meisje! Wat doet ze hier?

'Ik wil naar huis. Ik wil naar mama.' Zegt het meisje zachtjes, haar ogen groot van de angst.

'Rustig maar, ik breng je zo naar huis als we hier klaar mee zijn.'

Het meisje luistert niet naar Maria en begint te spartelen.'Nee! Ik wil nu naar Mama! Mama!'

Dan draaidt eindelijk Vader zich om. Hij heeft een enorme spuit in zijn handen en pakt het meisje bij de arm. Ze spartelt alleen maar harder.

'Niet tegenstribbelen! Alles komt goed. Het doet geen pijn. Je gaat je zo beter voelen, dat beloof ik. We willen alleen.' Vader wordt onderbroken.

'Nee! Mama!' Begint het meisje weer te gillen.

Ik wil het stoppen, maar ik kan niets doen. Ze kunnen me blijkbaar niet horen of zien. Ik lijk wel in een soort visioen te zitten. Zo'n flashback!

Maria pakt het meisje stevig vast en Vader steekt de spuit ruw in haar arm. Onmiddelijk stopt het meisje met spartelen, je kan zien dat ze pijn heeft.

Stop! Jullie doen haar pijn!

Langzaam lijkt ze te stikken. Ze begint van top tot teen blauw te kleuren. Dan begint ze te trillen. Vader duwt de spuit nog verder in haar arm.

Ik druk mijn handen zo hard als ik kan op mijn oren en knijp mijn ogen dicht. Ik kan het niet langer aan!

Stop!

---------------------------------------------------------

Ik gluur door mijn wimpers heen en ik zie dan ik weer in het archief sta. Het blauwe meisje staat nog steeds tegenover me met mijn hand de hare.

Ik ruk mijn hand los en duw haar van me af. Ze valt met een harde klap op de grond. Ik buig me over haar heen en luister of ze nog ademt, maar ze ligt daar roerloos.

Ik kijk om me heen, op zoek naar Sneeuwbal. Als ik hem zie, sta ik snel op en loop naar hem toen. Dan pak ik hem op en ren naar buiten, je weet nooit, misschien staat ze wel op.

Gelukkig hebben we nu de code dus kunnen ik en Sneeuwbal weer terug naar Moeder's kluis.

Ik ren zo snel als ik kan tussen alle lijken in de grote zaal door en ondervindt deze keer geen problemen. Dan kom ik aan in Moeder's kamer. Snel loop ik naar de kluis, zet Sneeuwbal op de grond en tik de code in. Ik hoor een zachte klik en doe voorzichtig het deurtje open. Ik krijg even een brok in mijn keel als ik Moeder's bezittingen er zie liggen. Alhoewel het niet allemaal bekende voorwerpen zijn, doen ze me aan Moeder denken.

Een lamp met nog een kleine hoeveelheid olie. Nou ja, je weet nooit, misschien komt hij ooit wel van pas. Ik pak de lamp uit de kluis en zet hem naast me neer.

'Ik leen hem alleen even Moeder.' Zeg ik zachtjes

Dan valt er een klein flesje viel uit de kluis.

Ik herken het onmiddelijk. 'Moeder, dit is uw parfum.' Zeg ik tegen niemand. Er springen tranen in mijn ogen, maar ik veeg ze snel weg met de rug van mijn hand.

Ik weet nog van wie ze dit parfum had gekregen. Vader had het voor hun trouwdag gekocht. Op een dag gooide ze hem zomaar weg.

---------------------------------------------------------

Ik loop naar de kelder om Vader op te zoeken. Hij zou vandaag met me spelen, dat had hij beloofd. Als ik beneden kom is de deur dicht, maar ik hou mijn oor er tegenaan.

Ik hoor stemmen.

'Oohh! Maria!'

'Dokter!'

Wat gebeurd daar? Ik deins naar achter en dan komt Moeder de trap af denderen.

'Aya! Daar ben je! Hoe vaak hebben we nou gezegd dat je niet in de kelder mag komen?'

Ik sta alleen maar verstomd naar haar te kijken en ik wijs naar de deur.

Ze kijkt me aan met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. me verbaasd aan. Dan duwt ze me opzij en zwaait de deur open. Even staat ze stil.

'Ik wist het wel!'

Dan loopt ze met grote stappen weg. Ik ren achter haar aan.

Ze stormt haar kamer binnen en binnen een paar seconden beginnen er allemaal dingen de deur uit te vliegen. 'Deze dingen heb ik toch niet meer nodig! Schreeuwt ze. Sommige voorwerpen komen eerst nog tegen de muur, maar ze belanden allemaal op de grond. Dan zie ik het parfum langs vliegen en pak hem stilletjes tussen de stapel spullen vandaan.

---------------------------------------------------------

Mama is altijd heel lief en zorgzaam geweest, maar op dat moment leek ze heel anders.

Na die dag heb ik het parfum terug in haar kamer gelegd. Blijkbaar heeft ze het daarna toch niet meer weggegooid. Ze moet wel van Vader hebben gehouden tot het eind van haar leven.

Ik stop het parfum in mijn zak en klop erop. 'Ter bescherming, oké Moeder?

Ik pak de lamp op van de grond en loop uit de kamer weer uit, Sneeuwbal volgt me trouw. Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat ik naar het lab van Vader moet. Daar zat hij immers de hele dag. Ik hoop dat hij het niet erg vindt als ik erheen kom.

Ik loop terug door de grote zaal naar het lab. De lijken zijn allemaal verdwenen. In mijn ooghoek zie mijn slaapkamerdeur open gaan, maar het is niet vader, Orge of een lijk die de deur open doet.