Something To Fight For (dramione, Dutch)

7. "moord op zweinstein? of toch niet? - Rita Pulpers"

1) OMG HEEYYYYYYYYY!!! IK BEN HEEL ERG HAPPY! WANT IK HEB DE 100 READS! SUPER ERG BEDANKT DAARVOOR!! OP NAAR DE 200!

2) ik weet niet of het jullie al een keer is opgevallen, maar ja ik gebruik engelse en nederlandse namen door elkaar. sommige namen zijn in het engels veel mooier, en andere in het nederlands. Dusja, dat wilde ik eventjes zeggen xx

Pov Harry

"Professor Perkamentus! U kunt Draco toch niet gewoon laten gaan?! En Sneep dan!?" Schreeuw ik hopeloos naar hem. Alle leerkrachten waren de kamer uit, behalve ik, Perkamentus en Anderling. "Ik kan het niet geloven." Zegt Anderling met een snik. "Minerva... Kom nou toch, nog niets is zeker!" Zegt Perkamentus rustig. Ik draai me om ik krijg toch geen antwoorden meer op al mijn vragen. Ik kan beter naar Ginny en Ron- O nee, ik en Ron hebben ruzie. Ik kan beter naar Ginny gaan. Ik loop de trap af. Wat bedoelen ze nou met 'er is nog niks zeker'? Hermelien is dood, ja Draco heeft haar gewoon vermoord. Maar wat dan wel? Ik ren door de gang, richting de leerlingenkamer van Gryffindor. Ik ren de hoek om, en bots tegen iemand aan. "Percy? Sorry. Wat doe jij hier?" Vraag ik verbaasd. "Geen tijd Potter, dit zijn ministeriele zaken." Zegt hij, en hij loopt verder. "Het zal wel" zucht ik. En ik ren verder. Onderweg naar de leerlingenkamer kom ik ook nog iemand anders tegen. Pansy Park. Zwadderaar. Volbloed. Haar ouders zijn ook dooddoeners. Ik wil aan haar voorbij lopen, maar ze versperd de weg."Hoi Park, excuseer me even alsjeblieft." Zeg ik zo rustig mogelijk. "En waarom dan wel Potter? Omdat je o zo beroemd bent?" Plaagt ze me terug. Ik probeer aan haar voorbij te lopen, maar ze houd me steeds tegen. Ugh, ik haat dat kind. Na een aantal keer heb ik door dat ze een spelletje met me speelt. "Wat wil je?" Vraag ik iets moediger dan dat ik eigenlijk ben. Ze gniffelt. "Iets zeggen..." O, gaan we het spelletje zo spelen? Daar heb ik geen tijd voor. "Vertel..." "Draco is vanaf dadelijk echt een dooddoener, helemaal terecht dat hij dat modderbloedje van een Griffel heeft vermoord." Ik snap haar half, maar wat ze zegt over Hermelien komt hard aan. "Ga aan de kant!" Snauw ik haar toe. Maar ze gaat niet opzij. "Ga aan de kant jij smerige hufter!" Schreeuw ik. Maar ze gaat nog steeds niet aan de kant. Ik geef haar een duw, en ze ligt op de grond. Ik stap over haar heen, ze verdient het.

Pov Ginny

Huilend lig ik op mijn bed. Ik kan het niet aan. Mijn beste vriendin, opeens weg. Er word op de deur geklopt. Ik geef geen antwoord, niemand hoeft nu bij me te zijn, ik ben stuk van verdriet. De deur gaat langzaam open. "Ginny..." Hoor ik Harry's stem zeggen. Ik kijk op. Harry komt binnenlopen, en gaat naast me zitten. "Het komt goed Gin... Alles komt goed, vroeg of laat." Zegt hij met een zucht. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik heb me nog nooit zo vreselijk gevoelt. "Ik hoop het." Zeg ik met angst in mijn stem. Het blijft even stil. Ik vind het best awkward nu zo met Harry. En alsof hij m'n gedachten kon lezen zegt hij: "Sorry voor alles van afgelopen vakantie..." "Het is oke, het was ook mijn schuld." Zucht ik. Ik kijk op de klok. Het is al vier uur. De avond profeet komt over twee uurtjes, maar toch zie ik Hedwig aan komen vliegen. "Harry, kijk." Zeg ik, en ik wijs op zijn witte uil. Ik ben daar altijd zo jaloers op geweest. Harry maakt het raam open, en Hedwig komt binnenvliegen. Hij laat een krant op mijn schoot vallen. "moord op zweinstein? Of toch niet? - door Rita Pulpers." Snel komt Harry naast me zitten, en lezen we het stuk door. "Dat- dat kan gewoon niet waar zijn?" Stamel ik. "Het lijkt erop van wel!" Zegt hij blij. "Kom mee naar de ziekenzaal!" Roep ik, en ik ren de trap af.

Pov Draco

Ik heb dit moment al meer dan een uur uitgesteld, en iedereen kijkt me gapend aan. Kan ik nog terug? Ik wil geen dooddoener zijn. Ik wil Hermelien gelukkig maken, dus ik mag geen dooddoener worden! "Komt er nog wat van..." Vraagt een geïrriteerde stem van Voldemort. Ik til mijn arm op, en stroop mijn mouw omhoog. "Eindelijk, verstandige keuze jongen." Ik knijp mijn ogen dicht. Ik wil terug! Maar kan ik nog terug? Ik hoor voldemort iets in sisseltong zeggen. En ik voel dat mijn arm opeens heel veel pijn doet. Ik wil gillen, maar er komt geen geluid uit mijn mond. Na drie minuten houdt het op. En langzaam doe ik mijn ogen open. Hij zit er echt! Het duistere teken! O nee, godverdomme! "Dit is een mes, ik neem aan dat een Malfidus zoals jij wel weet waarvoor deze dient." Zegt hij op een toon alsof ik dom ben. Ik knik, "Hiermee kan ik zelfmoord plegen, als ik in een noodsituatie terecht kom." Voldemort knikt. "Het plan..." begint hij. "Het plan is dat jij mee gaat met Sneep naar school, dat je je gaat versterken in occlumency, en dat je onvergeeflijke vloeken gaat oefenen." Ik schrik. Wat?! Onvergeeflijke vloeken en occlumency?! O nee! Gedachten schieten door me heen. Dadelijk wilt Sneep nog binnen dringen in mijn gedachten! Dan ziet hij de zoen van Hermelien en mij?! O nee!! Ik schud pijnlijk mijn hoofd. Sterk blijven Draco, denk ik keer op keer. Maar het helpt niet. "Pak je spullen, jullie gaan over dertig minuten." Zegt voldemort op kille toon. Dat hoeft hij me geen twee keer te zeggen, en ik verdwijn bijna geluidloos naar boven.

Ik kijk in de spiegel naar mijn arm. Verpest, voor mijn hele leven. Ik heb besloten om weer op mijn eigen kamer op zweinstein te gaan slapen. Mijn vader heeft die in het eerste jaar speciaal voor mij geregeld. Ik heb namelijk geen zin om in de hoofdmonitors kamer te gaan slapen. Er loopt een traan over mijn wang, ik heb mijn leven gewoon weggegooid. Mijn slaapkamerdeur gaat open. Ik kijk via de spiegel wie het is. Gelukkig maar, het is gewoon mijn moeder. Ze komt de kamer in gelopen, en laat de deur achter zich dichtvallen. Ze gaat op mijn bed zitten. Ik haal diep adem en ga naast haar zitten. "Ik wil niet meer." Fluister ik zacht. Ze legt haar arm om me heen. "Het leven is oneerlijk." Fluistert ze terug. Ik voel een warme traan van mijn moeder mijn nek verwarmen. Zo zaten we een tijdje samen.

"Draco! Opschieten!" Raast de kille stem van Sneep. Mijn moeder staat op en loopt de kamer uit. Ik pak mijn koffers vast, en wil achter d'r aan gaan. Ik kijk nog een keer naar mijn kamer. En een keer naar buiten. Ik kijk verbaasd op. Is dat? Is dat mijn uil? Ik maak mijn raam open en hij komt binnenvliegen. Hij heeft een krant in zijn bek. Hij laat het vallen op mijn bed. "moord op zweinstein? of toch niet? - door Rita Pulpers" Staat op de voorkant. WAT?!

Jaaa!! Weer een hoofdstuk! Volgend hoofdstuk krijgen jullie te weten wat Rita Pulpers geschreven heeft! Zijn het weer vuile leugens? Of is het dit keer wel echt? Tjaaaa volgend hoofdstuk weten jullie het!

xx Lina