Something To Fight For (dramione, Dutch)

14. twenty questions ~ 1

pov Draco

Ik ga rechtop zitten, waar ben ik aan begonnen? Ik zucht, Potter kan daar ook niet blijven staan dus ik wijs met mijn vinger naar het andere einde van het bed. Stilletjes kruipt hij erop, alsof hij wilt dat het niet opvalt. "Wie begint?" Verbreek ik de stilte. Harry kijkt verschrikt op, "uhm... ja ik begin wel met vragen." Zegt hij. Ik zucht, erger dan de vorige keer dat ik dit speelde kon het ook niet worden. "Oke, sorry voor deze vraag aan het begin, maar ik vroeg me dit al een tijdje af. Klopt het dat jij Hermelien mocht vermoorden?" Ik zag de angst in zijn ogen staan. Ik knikte langzaam, "ik wilde het niet, ik kon het gewoon niet. Maar ze dwong me, tot- tot..." mijn stem haakte af. "Tot dat je het deed?" vulde Potter me aan. Weer knikte ik. Het leek wel alsof al mijn tranen, die ik de afgelopen jaren heb tegengehouden, er nu in een keer uitvielen. Ik schaam me dood, om te huilen, en dat vooral tegenover mijn vijand. Ik sloeg mijn ogen neer. Nare beelden uit mijn leven schoten voorbij. Dat mijn vader me mishandelde, dat de heer van het duister me het duistere teken gaf, dat ik Hermelien vermoorde, dat ik- wacht? Ik voel een arm om me heen. Ik kijk op. "Huilen doen we allemaal wel eens." Zegt Potter. Zal ik hem mijn grootste geheim toe vertrouwen? Iets wat nog helemaal niemand, behalve ikzelf, weet? "Potter..." Begin ik zachtjes, in de hoop dat hij het niet hoort. Maar helaas, of gelukkig, het ligt eraan hoe je het bekijkt, heeft hij het wel gehoord. "Ja?" "Ik uhm... ik weet niet wat er aan de hand is, en waarom ik je dit toe vertrouw... Maar ik uhm- kijk ik vraag me weleens af-" Ik slik en haal diep adem. "Ik vraag me weleens af of er mensen zijn die nog om me geven." Een harde snik verlaat mijn mond. Potter's hand wreef over mijn rug. "Natuurlijk zijn er mensen die om je geven! Denk aan Hermelien, aan je ouders, aan je vrienden en aan-" Hij begon alles en iedereen mooi op te sommen. Maar al snel schud ik mijn hoofd. "Mijn vader geeft niet om me, en mijn familie al helemaal niet... Voor zover ik die heb. Hermelien hat me nu waarschijnlijk, en vrienden heb ik niet." Ik zucht. Na ongeveer twee minuten stilte zegt hij: "Ik weet niet hoe jij erover denkt, maar voor mij ben jij daadwerkelijk een vriend." Ik kijk Potter aan. Hoe kan hij mij als een vriend beschouwen, na alles wat ik hem heb aangedaan? Maar goed, ik ben hem toch heel dankbaar dat hij het zegt. "Dankje Potter." Komt er zacht over mijn lippen. "Noem me maar Harry." Zegt hij en hij geeft een knipoog. Ik glimlach... Volgensmij heb ik nu een echte vriend.
Na een tijdje stilte vraag ik: "mag ik een vraag stellen?" Potter knikt. "Geniet je van alle aandacht die je krijgt?" Vraag ik op een zo'n vriendelijke mogelijke toon. Ik kan niet ontkennen dat ik daar altijd jaloers op ben geweest. 'Potter dit, Potter dat, zwadderich wint de house cup, maar omdat Potter een professor heeft vermoord wint gryffindor de house cup, Potter, Potter, Potter, Potter, en nogmaals Potter.' Potter blijft stil, maar schud uiteindelijk zijn hoofd. "Nee, ik haat het. Als er wat gebeurt, dan ben ik er bij betrokken. Ik haat het, en ik wil het niet meer." Wat? Hoe kan hij niet genieten van al die aandacht?! Ik zou er een moord voor plegen om zoveel aandacht te krijgen. Hoe kan hij- "jaloers?" Plaagt Harry me toe. "Een beetje." Zucht ik. "Ik vind het niet leuk, want wat er ook gebeurt. Altijd ben ik erbij betrokken. In het eerste jaar, ben ik bijna vermoord. In het tweede jaar ben ik ook maar op het nippertje aan de dood ontsnapt. Het derde jaar viel mee, maar zei iedereen dst ik telkens moest opletten, het vierde jaar ben ik ook maar op het nippertje vermoord en-" Ik ga hem afkappen, ik snap het al. "Het is al goed Pot- Uhm, Harry. Ik begrijp het." Het voelt raar om hem bij de voornaam te noemen. Hij is een vriend, denk ik, als ik zijn woorden moet geloven. Ik zucht. "Ben ik weer?" Ik knik. "Klopt het dat je ouders je mishandelen?" Wat?! Hoe weet hij dat nou weer? Dit heb ik tegen niemand gezegd, niet tegen Benno, ik vertrouw hem voor geen meter, dus ik weet eigenlijk ook niet waarom ik hem om hulp heb gevraagd met Hermelien. Mijn hersenen beginnen overuren te draaien? Volgensmij heb ik het een keer tegen iemand gezegd. En die iemand... die vertrouw ik honderd procent, het eerste mens wat ik durf te vertrouwen met mijn ogen dicht. Inderdaad, Hermelien... "Heeft- Heeft Hermelien- dat. Gezegt?" Komt er ongemakkelijk uit mijn mond. "Nee, het was al aan je te merken. Dat je sinds het derde jaar op school bleef ik de kerstvakantie op zogenaamd te gaan studeren, en dat je nooit enthausiast was als je na een schooljaar eindelijk weer naar huis mocht." Hoe is hem dat opgevallen? Dat wist ik niet eens van mezelf! "Dus het klopt...?" Vraagt Harry twijfelend. Ik laat het antwoord even uit, wat tegenlijk een bevestiging is dat het klopt.
"Wat erg voor je..." verbreekt Harry na een paar minuten de stilte. Ik slik, ik heb geen zin meer om aan al mijn nare vakanties te denken. Ik heb geen zin meer, om aan mijn ouders te denken. Ik heb geen zin meer om- om...

Haiii :) ik heb weer lekker laat geüpload vamdaag, maar ik wilde ff melden dat ik vandaag (02/02/2019) 13 ben geworden!🎉🎊 happy birthday too myself!😂❤ jajaja er komt een 20 questions deel 2, want ik houd gewoon te erg van 20 questions.😂😊😍