Something To Fight For (dramione, Dutch)

15. twenty questions 2

Pov Draco

Na bijna 20 vragen gehad te hebben, voel ik iets op mn arm. Het jeukt en doet pijn. Met mijn hand glijd ik er naartoe. Ik wil mijn mouw optillen, maar ik besef me dan pas wat het is. Het duistere teken! "Shit!" Gil ik uit frustratie. En ik spring op uit het bed. Ik ren naar een spiegel die ik in de kamer zie hangen. En bekijk mezelf eens goed. Met mijn mouwen opgerold zie ik -zoals gewoonlijk- mijn snijwonden, mijn bleke gezicht, mijn- wacht eens even. Het brand echt! Ik wil het niet geloven! "Draco, wat is er?" Vraagt Potter. Ik draai me geschrokken om, oja... Hij was ook nog in deze kamer. Harry's blik gaat recht op mijn arm af. "Weg hier, en nu." Is het enige wat hij uit zijn mond krijgt. Ik heb vroeger weleens gehoord uit een of ander sprookje, dat onder dooddoeners kinderen word verspreid, dat de heer van het duister kan zien waar en met wie je bent. Ik heb nooit echt van sprookjes gehouden, dus heb ik er nu ook niet bij nagedacht. "Waar moeten we in godsnaam heen!?" Schreeuw ik in paniek naar Harry. "Grimboud-" wilt hij terug schreeuwen, maar de kamer begint te schokken. "Bombarda!" Hoor ik een bekende stem schreeuwen. Dat klinkt als Omber vorig jaar... Dacht ik nog. Ik heb erbij gestaan toen die muur opgeblazen werd. Ik heb gezien hoe ik en mijn 'vrienden' ze meesleepten naar het kantoor van Perkamentus. Al die tijd had ik toch een beetje medelijden met ze. Maar ik heb nooit toegegeven.
"Expelliarmus!" Ik keek dokr alle stof wolken heen, maar mijn toverstok was al weg gevlogen. Ik kon nergens meer heen. Ik zat vast hier. Langzaam begonnen de stofwolken te verdwijnen en hoorde ik mijn vader schreeuwen "Bloedverraader, schande voor de familie!" Ik zag Bellatrix opduiken, en nog meer dooddoeners."Bellatrix!" Hoorde ik Harry nog zacht schreeuwen. Maar hij was al te laat. Mijn vader had al een of andere spreuk op hem afgevuurd, zodat hij niets meer kon zeggen of doen. Ik wilde nog vluchten, maar dat was al geen optie meer. Ook ik werd twee seconden later op de grond gevuurd. Alles werd zwart voor mijn ogen.

1 dag later

Pov Hermelien

vannacht gebeurde het, opeens begon de hele school te trillen, en stonden er dooddoeners voor onze slaapzalen. Het eerste wat ik deed was mijn toverstok pakken, en mijn koffer beheksen. Ik had al zo'n idee dat er wat geks ging gebeuren, dus daarom had ik mijn koffer alweer ingepakt. Ik wilde Draco wakker maken, want tenslotte lagen we nog steeds op dezelfde kamer, maar ik schrok. Draco was er helemaal niet. Toen pas besefte ik, dat ik Draco al tijden niet meer gezien had vandaag! Ik moet weg hier, nu! 

"Ik was als eerste naar Ron's slaapzaal gegaan, om hem wakker te maken, en Harry natuurlijk, maar die was er niet." beschreef ik aan Mvrw Wemel. We waren dezelfde nacht nog naar het grimboudplein vertrokken. Ik had het op het nippertje gered. De slag om zweinstein was nog maar net begonnen, of ik was alweer in paniek. "Môgge!" Riep Remus vanaf de trap. "Morgen Remus." Begroette ik en Ron hem. "Lupos, kom op. Harry is vannacht ontvoerd, en niemand weet waar hij is. En jij kan iedereen nog gewoon een goeie morgen wensen?!" Sprak Molly hem toe. Hij zucht. "Ron, Hermelien, kan ik jullie even spreken?" Vroeg hij sirieus. Ik en Ron keken naar mevrouw Wemel. Ze wilde vast niet dat we mee gaan. Sinds mevrouw Wemel weet dat hij een weerwolf is, heeft ze iets tegen hem gehad. Maar het maakt niet uit, het is oorlog nu. Ik sta op en loop achter Remus aan. Ron twijfelt, maar staat vervolgens toch op. Ik meen een 'sorry mam' te horen, maar ik weet het niet zeker. We lopen de trap op.
"Remus..." begin ik twijfelend. "Wat wil je gaan doen...?" Geen antwoord. Ik begin me zorgen te maken.

Pov Draco

Ik open mijn ogen, en voel een druppel bloed op mijn wang stromen. Waarom heb ik bloed? En waar ben ik überhaupt? Ik probeer omhoog te komen, maar de hoofdpijn maakt het bijna onmogelijk. Als ik uiteindelijk toch rechtop zit, zie ik nog iemand in de kamer. Er is een straaltje licht, en die heeft hij meegepakt. Iemand is aan het lezen, in een dagboek ofzo. Wacht, dit is mijn kamer. Dat is mijn dagboek! "Ugh ugh." Kuch ik een beetje. De persoon schrikt en kijkt op. "Harry?!" Ik ben verbaasd. "Wat doe jij hier?" Harry staat op en loopt naar me toe. "Wat weet jij nog van vannacht?" Vraagt hij per direct. Ik schud mijn hoofd, wat, wat bedoelt hij met 'vannacht'. "Waar zijn we?" Vraag ik eerst. "Jouw huis. Nu jij, wat weet jij nog van vannacht?" Ik ben aan het denken, wat was er vannacht? Wat was er gisteren? Ik probeer de dag door te lopen. "Gisteren ben ik... heb ik..." ik haak af. Wat heb ik gisteren gedaan? "Ik ben in de kamer van hoge nood geweest. En ik heb-" opeens schiet me alles weer te binnen, ik heb met Harry gepraat, en we hebben onze vijandschap neergelegt. "Wat is er gebeurd, en hoe zijn we hier gekomen?!"