Something To Fight For (dramione, Dutch)

10. waarom?

Pov Hermelien

"Begrepen?!" Zegt hij weer op dwingende toon. Ik wil iets zeggen, desnoods mijn hoofd schudden, maar het lukt me niet. Mijn lichaam doet pijn, ik krijg niet meer normaal adem, ik ga bijna hyperventileren. Hij kijkt me nog steeds aan. "Nog niet begrepen?!" Ik slik. Ik wil mijn hoofd schudden, maar daar krijg ik de kans niet eens meer voor. Draco pakt me vast aan de kraag van mijn pyjama. Ik kijk hem bang aan. Waardoor ik een vuile blik van hem krijg. Hij trekt me van het bed af, en neemt me mee door het kasteel. Naar een gang waar ik nog nooit ben geweest. Na een aantal minuten lopen, komen we voor een deur te staan. Draco spreekt wat in sisseltong, wat ik natuurlijk niet kan verstaan. Was Harry nu maar bij me. Ik sla mijn ogen neer, ik ben gevangen, en ik kan niet weg. Ik kijk de kamer in, "Mijn slaapkamer, geregeld door mijn vader." Ik slik, het is groot, alles is groot. Een groot bed, een grote klerenkast, een grote eigen badkamer. Maar alles in de zwadderich kleuren. Groen en zilver. Maar wacht, als je de kamer alleen in, en uit kan, als je sisseltong spreekt, dan kan ik hier toch nooit weg?! Ik word de kamer binnengeduwt. "Ik heb hier lang genoeg op gewacht Griffel, je gaat mij toch nooit begrijpen." Ik kijk hem aan. "Draco, alsjeblieft. Alsjeblieft."

Pov Draco

Ze is aan het smeken. Diep in mijn hart doet het pijn, maar dat mag niet! Het mag gewoon geen pijn doen! "Stil" blaf ik haar toe. Maar het helpt amper, tot helemaal niets. Ik sla de deur achter me dicht. Zo, nu kan Griffel niet meer de kamer uit. Ik laat Hermelien los. Meteen rent ze terug naar de deur. "Help! Iemand! Help me!" Schreeuwt ze huilend. Ik zucht en ga op mijn bed zitten. "Niemand hoort je hier hoor, met allemaal spreuken voorzien. En als iemand je zou horen, zou je nog niets hebben aan zwadderaars." Ze zakt huilend tegen de deur aan op de grond. Ik krijg medelijden met haar, ik - nee Draco, ze verdient het, ze is een modderbloedje. Maar - GODVERDOMME DRACO ZE VERDIENT HET! Zucht, dit word nog een lange nacht.

Ik word wakker, en kijk om me heen. Er ligt iemand naast me, oja, Hermelien. En opeens schieten de gedachten van gisteravond weer door mijn hoofd. Was ik te ver gegaan? Nee, niet echt. Ik had nog verder willen gaan. Maar goed, ze heeft nergens littekens aan overgehouden. Blauwe plekken wel, maar die gaan toch na een tijdje weer weg. En dat is voor mijn doen heel goed, dat het daarbij is gebleven. Wacht, ben ik het nu aan het opnemen voor Hermelien?! Verdomme Draco. Ik kijk op de wekker. O, het is pas half zes. Normaal sta ik om acht uur op, en haast ik me dan om nog optijd bij de lessen te komen. Maar dit keer heb ik geen zin om nog te gaan slapen. Ik duw langzaam de deken van me af en sta op. Ik loop naar de badkamer. Ik ga een keer douchen, een lange en rustige douche nemen. En niet zoals normaal, met heel veel haast. De deur laat ik open staan op een kiertje. Hopend dat Hermelien zich gaat beseffen dat ze hier simpelweg niet weg kan. Ik weet niet hoe ik die link heb gelegt, maar goed, het maakt me niet uit. Ik trek mijn kleren uit, en zet de douche aan. Warme stralen komen op mijn huid. Het voelt fijn, om even alles te vergeten. Na tien minuutjes stap ik onder de douche vandaan. Ik sla een handdoek om mijn middel, en loop weer mijn slaapkamer in. Hermelien was blijkbaar al wakker, en had mijn boekenkast al gevonden. Ik rol met mijn ogen, ze is zo nerdy. Wat zie, NEE ZAG, ik toch in haar. Ze schrikt als ze me binnen hoort komen. "Goedemorgen." Is het eerste wat ze zegt. "Morgen." Reageer ik nuchter terug. "Je weet dat het weekend is?" Vraagt ze aan me. Oja, uhm... oeps! Niet aan gedacht. "Uhm, ja natuurlijk, maar uhm, wat?!" "Dat het vandaag zaterdag is." O, daar had ik niet op gerekend. "Wist ik wel hoor." Probeer ik zo zelfverzekerd mogelijk te zeggen. Ze glimlacht. Ze heeft een - NEE DRACO! Ze heeft geen mooie lach. Mijn gedachten ook! "Welk boek is dat?" Vraag ik met een wat boze ondertoon. "Een boek over hoe je faunaat kunt worden." "Dan is het goed." Zucht ik. Ze kijkt me aan, met zo'n blik van mag-ik-nu-verder-lezen. Ik rol weer met mijn ogen, en loop naar de klerenkast. Daar pak ik snel wat kleren uit, en ik trek ze aan. Het is pas zes uur, dus is het nog donker buiten. Gelukkig is het zwerkbal seizoen nog niet begonnen, want dan krijg je het snel koud buiten. Ik loop weer naar de slaapkamer. Hermelien kijkt weer op uit d'r boek. "Wat?" "Draco, moest je dat doen gisteren avond?" Pijn klinkt in haar stem, maar ondanks dat, struikelt ze niet over haar woorden. Ik zucht "Hermelien, ik weet niet wat mij bezielt. Je gaat het niet begrijpen. Ik moet je gewoon pijn doen om je te kunnen vergeten! Snap dat!" Ik voel woede, maar ondanks mijn felle antwoord blijft ze doorvragen. "Ga verder, ik begrijp je." Zegt ze zachtaardig. Die woorden gaven mij de doorslag om alles, alles tot in de details te vertellen. "Ik mag niet verliefd op je zijn! Niet van mezelf! Niet van mijn ouders! Niet van de achterlijke heer van het duister! Van niemand! Ik moet mezelf pijn doen, en om mezelf pijn te doen, moet ik jou pijn doen. Begrijp dat, en denk eens na godverdomme!" Ze kijkt me nog steeds neutraal aan. Ik haat die blik. "Jij gaat niet toegeven aan je gevoelens hè?" Zucht ze. "EN VANAF NU HOU JIJ JE BEK! IK BEPAAL OF JE WAT MAG ZEGGEN, OF WAT MAG DOEN! IK BEN ER HELEMAAL KLAAR MEE DAT JE ME ZO KLEIN PROBEERT TE MAKEN, DAT JE ME ZO HELEMAAL GEK MAAKT! ARGHHHH!"

Deze keer eindig ik niet op een cliffhanger, of nou ja, misschien een beetje. Want gaat Hermelien haar mond houden? En wat gaat er gebeuren als ze het niet doet? Jup, je raad het al. Dat lees je in het volgende hoofdstuk :-) {ik vind dat neusje bij die emoij eigenlijk niet mooi ofz btw, maar ik doe het alleen omdat ik geen voldemort mag en wil zijn, hihi}

Fijne 2de kerstdag!🎄💓
• T is kerst, dus ik dacht: ik verwen jullie een beetje, met vandaag nog een hoofdstuk te plaatsen!💞 Hopelijk vinden jullie dit een leuk hoofdstuk!

Xx Lina💘