LITTEKENS

13.

*Stephanie*

Na een klein poosje nadenken klop ik drie keer op de deur en doe een stap naar achteren. Laurens' hand knijpt even in de mijne maar laat niet veel later los omdat de deur opengaat.
Meneer schoenearts staat in de deuropening, hij leunt met zijn arm tegen de deur.
'Kom maar binnen dame, en heer'
Wanneer laurens naar binnen wilt lopen houdt schoenearts' sterke hand hem tegen.
'Ladies first, jongeman!'
Ik zie laurens met zijn ogen draaien maar hij doet alsnog een stap opzij om mij door te laten.
Schoenearts' ogen kijken me doordringend aan, terwijl hij verwacht dat ik onder zijn arm doorloop. Wanneer ik binnen ben verandert schoenears zijn houding en gaat met zijn armen gekruist pal voor de ingang staan.
'Ik weet eigenlijk niet wat jij hier komt doen? Ik heb daarstraks ik het dossier van jou bekeken en op je vorige school had jij totaal geen moeite met geschiedenis.'
Ik zie laurens even slikken maar hij herpakt zich snel.
'Volgens mij heeft u dan verkeert gekeken net zoals u normaalgezien gezien zou hebben dat stephanie ook een kanjer in geschiedenis is? Er zijn wel andere leerlingen die uw hulp kunnen gebruiken of heeft u andere bedoelingen met stephanie?'

*laurens*
Dat kwam er zonder nadenken uit. Stephanie staart me geschrokken aan en de blik van Lenearts is goud waart. Hij weet niet wat te zeggen, ik zie woede, verwarring en hulpeloosheid.
Ik voel mijn mondhoeken omhoog gaan en een brede grijns verschijnt op mijn gezicht.

'Laurens? Hoe durf je zoiets tegen je leraar te zeggen? Ik ben nog steeds je meerdere hé!'
Ik slik even.
'Gaat u me naar de derectie sturen meneer?' ik grijns nog breder.
'Ja, dat ga ik zeker doen, en wel nu!'
Ik ga verder
'U weet toch dat ik niet blind ben en zie dat u ha....' Melanie doet teken dat ik moet ophouden.
'Uhm dat u haaar wilt helpen, meneer!'
Ik zet mijn fakeste lach op.
'Zo snel kom je er niet onderuid manneke,  NU naar de directie!'
'Maar..'
'NU!!'
Schoenearts duwt me naar buiten en sluit hem achter mij.
Lap! Nu heb ik alles verpest en nu zitten die twee toch nog alleen.
Ik slenter schoorvoetend naar de directie.

*Steph*
Hoe kon hij! Ik wil hem nooit meer onder ogen komen, hij is al even stom als heel de rest vanijn klas. Ik sluit mijn ogen om de rust te laten weerkeren. Je moet jezelf focussen nu steph, je hebt nu alles zelf in de hand nu die klootzak je verlaten heeft.
Schoenearts draait zich om maar deze keer zonder de deur op slot te doen.
'Sorry, steph'
'Wat?'
'Sorry.'
Ik zeg niets terug en staar naar de grond.
'Luister je niet? Ik zeg sorry!'
'Dat had ik wel gehoord ja!'
'Waarom zeg je dan niets terug?'
'Gewoon..., we waren hier toch voor geschiedenis gekomen?'
'Maak dat de muis wijs'
'Je bedoelt maak dat de kat wijs'
'Ja'
Het werdt stil.
Schoenearts ging naast me op een bank zitten.
'Het is alleen...'
'Wat?'
'Je bent zo aantrekkelijk.'
Hij kijkt even naar de grond, ik slik.
'Wat ga je erraan doen? Ik ben met Laurens!'
Ik schrik van mijn eigen uitspraak. En zo te zien schoenearts ook.
'Wat?'
'Ik ben met Laurens.'
Zijn ogen kunnen vuur schieten.

*laurens*
Eigenlijk was mijn gesprek met de derectrice zo zlect nog niet. Ze zei dat het ok was omdat ze zag dat ik mijn woede op iemand moest uiten en ze sprak een gebedje over me uit terwijl ik haar ketting moest vasthouden. Vreemd wel, ze is een soort hippy. Maar ik ben er gewoon los doorgeraakt zonder dat mijn ouders gebelt zijn want dan was het 'echt' niet goed met mij gekomen.

Terug onderweg naar de klas staat meneer leopold in de gang. 'Hey! Laurens was het hé?'
'Ja?'
'Ik heb vernomen dat je goed bent met stéphanie Veraalst?'
Ik denk even terug aan daarnet, ze zal wel boos op me zijn, en terecht.
'Ja?'
'Kun je een beetje op haar letten voor mij, ik wil dat ze het hier goed doet ze heeft sinds de scheiding van haar ouders en de dood van haar kleine zusje veel te verwerken.'
Ik schrik.
'Aahjah, ' natuurlijk meneer!'
Lenearts knikt even en loopt glimlachend weg
Wat? Ze had een zusje? Maar...
Ocharm. Ik schud even mijn hoofd wanneer ik merk dat ik door het raam naar het niets zit te staren. Ik pak mijn spullen en ren naar het lokaal.

*Stephanie*
'Eruit.'
'Wat?'
'Eruit zeg ik je!'
Ik pak mijn spullen en haast me naar de deur.
Een sterke hand houdt me tegen.
'Nee zo bedoelde ik het niet, sorry stephie!'
Ik kijk even om maar ik ren alsnog het lokaal uit, geen idee hoe het kwam maar ik voelde inmense angst, hij intimideerde mij en ik werd er bang van.
Ik ren als de bliksem naar de aula maar ik word gestopt en val met een harde knal op de grond