LITTEKENS

15.

'Als jij het wetboek hed gemaakt, was het dan ook illegaal?'
'Uhh'
Mijn hoofd kan dit echt niet aan op dit moment.
'Meneer, ik zou het zeer op prijs stellen zou u me met rustlaten, want ik heb namelijk barstende koppijn door die bi'tch van een Jessica, en uw gezaag helpt ook niet veel! Dank voor u begrip, groetjes!'
Ik probeer op te staan maar schoenearts' sterke hand houd me tegen.
'Zo niet jongedame! Je mag boos op me zijn, geen enkel probleem maar de dokter zei dat ik bij je moest blijven en dat je moest rusten. Dus je gaat blijven liggen, willen of niet!'
Zijn ogen staan strak op mij gericht, ze wijken geen seconden af.
Ik zucht en plof mij terug neer op het ziekebedje. Waar bemoeit hij zich mee?
Ik sluit mijn ogen.

Brandon

Ze is zo mooi als ze slaapt. Af en toe veeg ik een klein plukje haar uit haar gezicht. Dit, wat ik voel is niet wederzijts, dat weet ik wel. Het is fout maar ik kan mijn gevoel niet onderdrukken. Zij is 17 en ik ben 21, dat is maar 4 jaar verschil en toch is het zo fout. Ik snap de wereld niet, echt niet.
Voor haar zou ik zelfs van job veranderen. Zei ik dat nou echt? Ja en
het is nog waar ook. Ik zou alles voor dit fragil, slapend, bloedmooi meisje doen. Ik weet op dit moment niet wat erger is. Haar hersenschudding of mijn gevoelens voor een leerling.
Mischien moet ik haar ouders maar eens bellen, ik denk dat ze mijn hoofd vandaag al genoeg gezien heeft.
'Kan je mijn mama bellen'
Stephanie haar ogen kijken wazig voor zich uit.
'Ja Steph, ik ben bezig'
'Noem me niet Steph, klootzak.'
Ze rolt met haar ogen en draait zich tegen de oranje, vochtige muur van het lokaal.
Meteen heb ik spijt van wat ik gezegt heb.
'Sorry, Stephanie.'
Ze blijft stil.
'Stephanie, ik denk dat we moeten praten.'
'Fout gedacht'
Piept stephanies krakende hese stem.

Stephanie

Ik voel dat ik moet huilen, maar wil dat niet bij 'hem' doen dus hou ik me koest.
'Ik denk dat we moeten praten, Stephanie'
'Fout gedacht'
Ik rol mezelf tot een klein bolletje.
Wanneer ik een warme hand op mijn schouder voel bijt ik erin.
'Auchwwww??!!!!!'
'Komt ervan als je me aanraakt'
Even kijkt hij vol ongeloof me aan.
'Ik heb geen slechte bedoelingen!'
'Alle pedo's hebben dat!'
Ik zet me recht, mijn armen strak over elkaar.
'Het spijt me van die keer in de klas.'
'Had je eerder bij kunnen nadenken! Je bent een leraar, MIJN f*king leeraar??? Hoe komt het zelfs in je op om de deur te sluiten, mij aan te raken, en je met je mes te bedrijgen?!!'
Ik moet even op adem komen.
Hij zucht en staart naar de grond.
'Ik was bang.'
'Bang...'
'Ja bang Stephanie! Dat je niet bij me zou blijven en ik kon mij' baan verliezen zou je het tegen iemand zeggen.'
'Dat is dus ook exact wat ze gaat doen'
Ik schrik, schoenearts duidelijk ook. Wanneer ik naar de deuropening kijkt, zie ik laurens staan, leunend tegen de deuropening.
'Want als zij het niet doet doe ik het, dit gaat erover kerel' voegt hij eraan toe.
'En alfluisteren gaat er niet over?' weet schoenearts te zeggen.
'Nee.' ze kijken elkaar strak aan, ik zucht en plof me weer neer op het bed, die hoofdpijn word als maar erger en erger.