Stay with me

Kabanata 11

Kabanata 11

*Wag po kayong ma confuse kung from 3rd person's point of view to 1st person point of view. Kung kaninong name nakasulat sa kanya lang pong point of view ang mababasa nyo*

Amina

Tahimik na nakaupo si Amina habang nakatingin sa kawalan.

"You are a disgrace to this family." Halos tumabingi ang mukha ng batang si Amina sa lakas ng pagkakasampal sa kanya ng ina ng nakakatandang kapatid. Nakayuko lang sya while her finger is pointing at her.

"I'm sorry." She said kahit na hindi naman nya naiintindihan kung para saan ang paratang nito. She wanted to cry but she can't dahil kapag umiyak sya siguradong masasaktan na naman sya at ayaw nya yun.

"Mommy! Why are you hurting Raja? Raja baby go to your room." May autoritdad na sabi ng nakakatandang kapatid. Hinalikan nito ang tuktok ng ulo ng batang si Amina.

Nakayuko na sumunod si Raja sa nakakatandang kapatid. Palaging ganto ang eksena sa tuwing pupunta sya sa bahay ng ama. Mas tahimik pa ang buhay nya sa isla kung saan sya nakatira kumpara sa bahay ng ama. She silently cries habang nasa loob ng kwarto.

"Raja baby, I'm sorry sa ginawa ni mommy sayo. Masakit ba? Gagamutin natin yan mamaya"

"Don't speak in tagalog ağabeyi! Your mom might hear you!" Nanlaki ang mata ng batang si Amina at mabilis na tumingin sa paligid habang hawak ang bibig ng nakakatandang kapatid. Nakahinga ito ng maluwag ng wala ibang nakarinig sa nakakatandang kapatid kung hindi mapapalo na naman sya dahil sya ang sisihin ng mga ito. Nagagalit sila sa tuwing naririnig na nagtatagalog ang nakakatandang kapatid.

"I forgot! I'm sorry baby." He kissed her forehead. "I will ask baba to let you stay in the island. I will be the one to visit you so that mommy can't hurt you again." Yumakap si amina sa nakakatandang kapatid at duon tahimik na umiyak.

"Amina. Amina! Hey!" Napakurap kurap si Amina pagkatapos ay humawak sa pisngi. Pakiramdam nya ay tila nanduon pa rin ang sakit ng pagkakasampal sa kanya.

"Why can't they love me?" Her eyes is full of emotion halo halong emosyon habang nagtatanong kay Lucy.

May awa sa mata ni Lucy habang naka tingin sa kaibigan. He sighed at naupo sa tabi nito at hinawakan ang kamay ng kaibigan. Kung pwede lang mawala ang lungkot nito sa yakap ay ginawa na nya. Magkakapatid na ang turingan nilang tatlo kaya kahit sya ay nasasaktan sa nakikita. Malayo sa masayahing Amina kahit pa maraming problema.

"They love you. I am sure of that. Your baba loves you so much. Hindi nya lang matangap ang nangyari."

Puno ng lungkot na tumingin si Amina kay Lucy bago tahimik na sumadal sa balikat nito at duon tahimik na umiyak.

"Simula ng bumalik ka galing kung saan kasama si Doc Brayden ang laki na ng nagbago sayo. Palagi ka na lang malungkot. Ano ba talaga ang nangyari? Inaway ka ba ni Doc Brayden? Tell me, I swear kapag nalaman kong sya ang dahilan ng pagiging malungkot mo kahit na ganto ako gugulpihin ko sya."

Hinaplos ni Lucy ang buhok ni Amina at bumuntong hininga. Mas humigpit ang pagkakayakap ng huli sa kaibigan. She remembered the conversation she had with her mom.

"It's not him."

"If it's not him, then sino?" Nagsalubong ang kilay ni Lucy. Bahagya nyang nilayo ang kaibigan sa pagkakayakap nito.

"Inna..." She sighed. "You know what's funny, I met her in an unexpected place. In unexpected time. In an expected situation. But the saddest part of it is when she doesn't even recognized her own daughter." She chuckles while wiping her tears. "Does she ever have idea what happened to me? Does she knows what I've been through? She even said she left daughter para sa taong mahal nya. Ang sakit sakit marinig nuon from your own mother. How about me? Anak nya din ako but it seems like she doesn't love me enough dahil nagawa nya akong iwan. Kung ako may anak kahit mahirapan ako hinding hindi ko sya iiwan."