Royal Academy Book 1: The Long Lost Legendary Royal Princess (Completed)

Chapter 2: Truth ✅

Chapter 2: Truth

Axiese POV

Hay nakakainis talaga pano naman nila nalaman na sumali ako sa isang gang nakakainis talaga, sino ba ang nagsabi sa kanila nakaka badtrip! Tinatago ko nga tapos mabubuking ka agad. Hay bwisit! Malalagot talaga sakin ang mga nagbigay ng impormasyon kay mommy.

....Flashback...

Papunta na ako sa dining area ng biglang...

(PAKK...)

May malakas na kamay ang dumampi sa aking mukha kaya bigla akong nagulat kasi sinampal ako ng mommy ko na hindi ko alam ang dahilan.

"Mom bakit?? Bakit mo po ako sinampal ???" Gulat kong tanong sa kaniya

"Tinatanong mo pa, what's the meaning of this???" wika nito sabay bigay sakin ng isang brown envelope
 
"Ano po ito?" Tanong ko

"Oh! tingnan mo pasaway ka na nga sa klase mababa na nga ang mga grades mo tapos late ka na nga pumapasok at malalaman pa namin na sumali ka sa isang gang, Ano bang nangyayari sayo pinalaki ka na nga namin kahit hindi ka namin anak tapos ganito pa ang igaganti mo samin?" Galit nitong sabi

"Mom what did you say? Hindi niyo ako anak??" Gulat kong tanong sa kaniya

"Yes hindi ka namin anak nakita ka lang namin sa gate ng mansion, na umiiyak na awa kami kaya inampon ka namin kasi wala kaming anak ng daddy mo.."

"Nasan po ang tunay kong magulang??" tanong ko

"Hindi namin siya mahanap saan saan na kami nakapunta para hanapin ang tunay mong mga magulang ang kaso wala ni isang anino kaming natagpuan." sagot nito sakin

"Kaya po pala iba ang turing niyo sakin kasi ampon niyo lang ako, kaya pala hindi ko kayo kamukha .." wika ko

"Axiese kahit hindi ka namin tunay na anak ng daddy mo tinuring ka namin na anak namin kasi mahal na mahal ka namin.."

"No it's not love , kung mahal niyo po ako dapat hindi niyo ako pinipilit na maging tagapagmana ng company. Parang ikinukulong niyo po ako sa isang hawla na hindi ako makakaalis sa mga desisyon niyo na dapat ginagawa ng isang magulang na bigyan ng kalayaan ang kanilang anak.." pasigaw kong sabi

"I'm sorry anak hindi ko alam na nakokontrol ka na namin hindi naman namin yun ginusto.!"

"Hindi niyo po ginusto?? Mom ginusto niyo, hindi niyo man lang inisip kung ano ang mararamdaman ko. Sabagay paano niyo naman maiisip yun palagi na lang mali ang ginagawa ko, you always compare me to your friends daughter because they have a high grades." sambit ko ulit sa kaniya

"Axiese hindi yun ang gusto namin, gusto namin gumaya ka sa kanila.." wika nito

"Okay. I don't need your explanation right now.  Sige na po alis na po ako malalate na ako ay mali late na pala ako.." paalam ko sa kaniya

"Axiese anak!!!!!" sigaw nito sa aking pangalan hindi ko na siya nilingon kasi baka lalo lang akong magalit.

..End of flashback..

Yun ang nangyari nakakainis, sabagay nalaman ko din ang katotohanan na hindi nila ako tunay na anak, kaya pala gusto nila palagi akong sunudsuran sa kanila, Ay bwesit siguro magpakalayo muna ako sa kanila makapag isip isip muna ako pansamantala sa mga nalaman ko...

Hindi ako pumasok ngayon dahil alam ko naman na late na ako, and I'm sure pagagalitan na naman ulit ako ng adviser namin. Alam niyo na ako palaging late kahit hindi naman. Ang init kasi ng dugo nila sakin, hindi ko nga alam kung bakit. Wala naman akong ginagawa na ikagagalit nila.

Para ngang alam kong, kilala nila ako. Alam nilang hindi ako tunay na Mendzelle, isa lamang akong ampon. Hindi naman talaga ako nabibilang sa pamilya nila, dahil sampid lang ako. Kaya pala ayaw sakin ng mga pinsan ko, dahil hindi naman talaga ako kapamilya nila. Bakit hindi ko agad naisip yun, na hindi nila ako anak. Baka nun nahanap ko na sila. Kasama ko na sana sila ngayon.

"Ano ka ba Axiese! Tigilan mo na nga ang kakaiyak mo. Hindi bagay sayo, lalo ka lang papangit. Sayang ang make up mo." sabi ko sa sarili ko

Sino kaya sila?. Bakit kaya nila ako iniwan sa pamilyang Mendzelle?. Hindi ba nila ako mahal?. Sana hindi na lang nila ako pinaganak, kung hindi naman nila ako kayang alagaan. Sana pinatay na lang nila ako!. Sigaw ko dahil sa galit.

Shit! Tila uulan, hayst! Pati ba naman ang panahon nakikisama sakin. Palagi ko nahahalata, kapag iiyak ako, bigla na lamang uulan. Ewan ko nga kung bakit, siguro nagkataon lang pero ngayon parang hindi, pakiramdam ko nga parang may lalabas sa katawan ko na hindi ko matukoy kung ano.

Ano bang nangyayari sakin?. Bakit ang sakit ng balat ko?. Ngayon ulit ito sumakit, almost 5 years since na sumakit muli ito. Pero bakit ngayon ulit sumasakit. Kakaibang balat ito, kasi kapag tinitingnan ko, kumikinang siya. Nang tiningnan ko nga sa salamin, i saw a crown.

But now, i saw a red crown. Para bang umiiyak din siya. Hindi ko alam kung bakit pero parang may kakaiba sa katawan ko. Ang sakit, hindi kagaya nong una, noon kaya ko ang sakit but now. I think i can't, sobrang sakit nito.

I need to go home now, but how if i can't drive. Masakit talaga siya, shit! Lumalakas na ang ulan. Anong gagawin ko?.

Sinubukan kong mag drive but i can't. What shoul i do?. Wait! My driver, yes i need to call him.

"Kring!!Kring!!"

Please answer your phone!

"The number have your dial is now on attended, please try your call later."

Shit! No! I need him right now.

"Kring!Kring!"

Please, answer your phone..

"Hello!"

"Thank god! Your answer my call!" I said to him

"Hey! Axiese is that you?"

"Wait! Mika?" I said

"Yes, I'm Mika!"

"Where's Gerald!?" I asked

"In the kitchen, why?"

"Please tell him, that i need him right now."

"Why?. Rest day niya ngayon." She said

"Sorry Mika, but i need him, i can't drive." I said

"What?. Where are you?"

"In the middle of nowhere!" I replied

"What?. You don't know where are you?"

"I just driving and i don't know that I'm in a wrong way." I replied

"Oh my gosh! Axx. Pinapahamak mo sarili mo. What if is there something creature that will kill you."

"Mika, I'm not in the forest, I'm in a road okay. Stop your imagination. There's no creature here." I said

"Okay, susunduin ka namin diyan. Just wait us." Wika nito

"Please, bilisan ninyo. Hindi ko na kaya ang maghintay dito." I said

"Okay. Hintayin mo kami, wag mong patayin cellphone mo. Hahanapin ka namin by your GPS." She said

"Okay!" I end the call

Sana bilisan ninyo, hindi ko na kasi kaya ang sakit.

Ahhhh!! Parang papatayin ako nito. H-hindi ko na talaga kaya, mawawalan na ako ng malay. Sana mahanap nila kung nasaan ako.

💕💕END OF CHAPTER 2💕💕
Sorry for typographical and grammatical errors.