Ep 14

970 62 0
                                    

<Unicode>

💙ဟန်ဆောင်မှု ကင်းမဲ့သော💙
           အပိုင်း (၁၄)

"ရှိန်ဝါက စိတ်မာသလို ဟန်ဆောင်နေတာပဲ...
တကယ်တော့ ရှိန်ဝါက စိတ်အားငယ်တတ်တဲ့သူ...
အမေ့!"

သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သူ့ပါးကိုကိုင်ကာ
တစ်ယောက်တည်းရေရွတ်နေတုန်း လက်ကို
အဆွဲခံလိုက်ရတာကြောင့် ငယ့်ကိုယ်လေးက
ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားသည်။

အလန့်တကြား ရုန်းကြည့်ပေမယ့် ခါးကိုပါ အဖက်ခံ
ထားရတာမို့ ရုန်းလို့မရ။

"ရှိန်ဝါ...အိပ်ပျော်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား"

တဖြည်းဖြည်းပွင့်လာတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ငယ့်ကို
စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ရှိန်ဝါက သူ မအိပ်သေးဘူးဆိုတာ
ကို ဖြေပြီးသားဖြစ်သွားပါပြီ။

"ငါ့အခန်းထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ"

"ဟို..."

"ငါအိပ်နေရင် အခန်းထဲကို ဝင်မလာရဘူးဆိုတာ
မသိဘူးလား"

"ငါ တကယ်မသိ..."

"မင်းမှာ အပြစ်ရှိတယ်"

"ဟမ်!"

"ဒီအိမ်ရဲ့စည်းကမ်း တစ်နည်းအားဖြင့် ငါထုတ်ထား
တဲ့ စည်းကမ်းကို မလိုက်နာတဲ့အတွက် မင်းမှာ
အပြစ်ရှိတယ်"

ငယ် သူ့ကို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ ပြူးကြည့်နေလိုက်
သည်။ အိပ်ယာအပြောင်းအလဲကြောင့် အိပ်မပျော်
လို့ သူ့အခန်းထဲ ဝင်လာမိပါတယ်။ ခုတော့ အဲ့ဒါက
အပြစ်ကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်သွားတာလား။

ရှိန်ဝါ အိပ်နေရာမှ ငေါက်ခနဲ ထိုင်လိုက်ပြီး ငယ့်ကို
မလွှတ်သေးဘဲ

"မင်း ဒီထဲကို ဝင်မလာသင့်ဘူး...ယောက်ျားလေး
တစ်ယောက်တည်းနေတဲ့ အခန်းထဲကို
ညအချိန်မတော်ကြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်တည်း
ဝင်မလာသင့်ဘူး"

"သိပါတယ်...ငါ အိပ်မပျော်လို့..."

"အိပ်ပျော်အောင် အိပ်ပေါ့"

"နင်ကရော?...မအိပ်သေးဘဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ"

ငယ့်အမေးကို မဖြေသေးဘဲ သူ သက်ပြင်းချကာ
ငယ့်ကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို ဖြေလျှော့လိုက်ပြီး
ကြမ်းပြင်ကိုသာ ငေါင်ငေါင်ကြီး စိုက်ကြည့်နေသည်။

ဟန်ဆောင်မှု ကင်းမဲ့သော/ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းမဲ့ေသာ  Where stories live. Discover now