Өглөө би хоцорчихсон доо ч итгэж өгсөнгүй. Хам хум хувцасаа угалсаар гэрийн хаалгыг онгорхой орхиод л сургууль руугаа гүйчихлээ.
Автобусны буудал дээр ирэхэд тобус аль хэдийн хөдөлж байсан бөгөөд би араас нь гүйгээд ч амжаагүй. Тэр чигээрээ гүйсэн чигээрээ сургууль руугаа явж байтал хажууханд минь нэг хар машин зогсон сигналдаж байлаа. Зогсон амьсгаагаа даран машинруу хартал нилээн залуухан бололтой эгч надруу инээмсэглэн
: Суучих аа хүргээд өгье!
Тэр эгч их цоглог сонсогдож байна. Би баярлсанаа илэрхийлээд ард нь суун хөлсөө арчин амьсгаагаа дартал голын савнаасаа ус гаргаж өгөөд хаашаа явахыг минь асуулаа.
Би: Инжон ахлах сургууль.
: Хөөх ямар сайн юм бэ! Би яг явж байсан штээ. Дүүгээсээ юм авах шаардлагатай болчихоод байлаа.
Би: Хөөх тэгвэл хэн хэнд нь ашигтай байхнээ!
: Тийм байна.
Тэр эгч надруу инээмсэглээд сургуулийн минь зүг явж эхлэв. Одоо дөнгөж 7 цаг өнгөрч байсан ч аль хэдийнээ цаг 8 дөхсөн тул хүмүүс ажилдаа явж байгаа бололтой төв зам түгжирч байв. Автобусаар явдаг байхад огт түгжирч байгаагүй шалтгаан нь тобус нэгдүгээр эгнээгээр явдаг байж.
Тэгтэл тэр эгч хажуу суудлынхаа урд талаас цагдаагийн дохиолол гаргаж ирэн машиныхаа дээр тавиад дуугаргаж эхэллээ.
Би эхэндээ гайхаж байсан ч удалгүй машинууд зайчлан урдууруу оруулж байна.
: Жаалаа цаг хэд болж байна?
Би сая л ухаан орсон мэт цагруугаа хартал аль хэдийн 07:56 минут болсон байв.
Би: Яаанаа эгч ээ 07:56!
: За зүгээрдээ 2хон минутанд хүргээд өгье.
Тэр эгч хаазаа тултал нь гишгэн би машиных нь ард суудалд нь шигдэн явна. Үнэндээ яг бөөлжихнээ!
Машин гэв гэнэт л зогссонд би машинаас гулсаж байгаад байж байтал үнэхээр л 2 минутанд сургуулийн үүдэнд ирчихсэн байв.
Би ч сургууль руугаа гүйж байгаад эргэж харан нөгөө эгчид талархсанаа илэрхийлэн бөхийчихөд эргэж харан гүйлээ.
Тэгтэл өөдөөс минь тэр ч бас гүйж байв. Хун Жисү.
Би доороо зогслоо. Толгой минь өөрийн эрхгүй эргэж харан түүнийг дагуултал
Жисү: Эгчээ яачихва? Хичээл орхоос өмнө ирээрэй гэж хэлсэн биз дээ.
: Сүртэй гэдэг нь ирсэн л байгаа биз дээ?
