PLAYBOY [END]

2) เกลียดแต่แรกพบ

ณิชาพาร์ท......

"จะอะไรหรอครับ" มีเสียงมากระซิบข้างหูฉัน เฮ้อ แต่เสียงนี่มันคุ้นๆนะ

เชี้ยแล้วไง ไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้มันตามฉันมาหรอว่ะ

"นี่นายจะตามฉันมาทำไม ฉันบอกเลยนะว่าฉันไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เพราะฉันไม่ผิด" ฉันบอกผชคนนั้นไป

"เธอนี่ก็หลงตัวเองน้อ คิดว่าฉันตามเธอมาจริงๆหรอ ฉันมาหาเพื่อนฉันต่างหาก" หาเพื่อนงั้นหรอ

"เอาหล่ะทุกคน นี่ไอ้แจวอนนะ เพื่อนพี่เอง มันเพิ่งกลับมาจากเมกาน่ะ นี่ยองแอ แฟนกู ที่กูเล่าให้มึงฟังอ่ะ และนี่ก็ของขวัญและณิชา เพื่อนของแอเขาอ่ะ" พี่เซฮุนจัดการแนะนำทุกคน แจวอนงันหรอ วอนโดนตีนป่ะ ก็ปากอย่างนี้อ่ะ

เดี๋ยวนะ ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า ไอ้ผชกวนตีนเชี้ยๆคนนี้เนี้ยนะ เป็นเพื่อนพี่เซฮุน งันอย่างงี้ ฉันก็ต้องเจอมันบ่อยๆอ่ะดิ OMG ไม่นะ

"ณิชาช่วงนี่เป็นไงบ้าง งานยุ่งหรอ ไม่ค่อยเห็นหน้าเลย" พี่ลีถามฉัน ก็แหงล่ะ วันๆอยู่แต่กับคนไข้ หรือไม่ก็พี่ฮุน จะเจอหน้าฉันหรอก

"ก็ยุ่งนิดหน่อย พอดีมีละครที่กำลังจะปิดกล้องอ่ะ และก็มีอีเว้นท์บ้าง" ฉันตอบพี่ลีไป

"เดี๋ยวนะ มึงสองคนสนิทกันหรอ" ไอ้ ผช ที่ชื่อแจวอนนี่ก็ถามแปลกๆ ก็พี่น้องกันไหมล่ะ

"ก็นี่ ณิชาน้องสาวกู ที่ว่าเป็นดาราอ่ะ" พี่ลีแนนนำฉันให้พี่แจวอนรู้จัก เดี๋ยวนะ ทำไมฉันต้องเรียกมันพี่ด้วยว่ะ แล้วทำไมเขาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ หมายความว่าไงอ่ะ ในหัวเขาก็คิดอะไรอยู่วะ

"อ๋อ ที่เธอเดินชนฉัน และคิดว่าฉันจะขอถ่ายรูปขอลายเซ็นเนี่ย เพราะคิดว่าตัวเองเป็นดาราดังงั้นหรอ เล่นเป็นตัวประกอบมากี่เรื่องแล้วอ่ะ" โอ้โห ปี๊ดอีกรอบแล้วเรา

"เดี๋ยวนะ ฉันขอเคลียร์ก่อน 1 ฉันไม่ได้เป็นคนเดินชนนาย 2 ฉันไม่ได้คิดว่าตัวเองดัง และ 3 ฉันไม่ใช่ตัวประกอบ และถ้านายไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร คราวหลังก็หัดแหกตาดูซะบ้างนะคะ ไม่ใช่เอาแต่ก้มหน้าเล่นมือถือ จนเดินชนคนอื่นเขา ว่าไอ้ป้ายโฆษณาที่ตั้งอยู่ทั่วประเทศเนี่ย เป็นรูปของใคร" ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมต้องทำเสียงกระแดะด้วย