Our Perfect Lovestory Gones Wrong (On Going)

18. The Wedding

~Kia

Maaga akobg nagising dahil nga pupunta kami sa kasal ng ate ni Kib. 

Dito nadin natulog si Kib pero sa guest room na.  Pagkatapos ng kasal is dadalawin namin si Papa. 

Dalawang taon na din simula ng hindi ko siya nadalaw.  Siguro nagtatampo na yun sakin. 

Since Skyblue ang theme, nung nasa Paris palang kami ni Kib ay naghanap na kami ng masusuot. 

Off shoulder dress siya na above the knee.  I paired it with my 6 inch floral heels.  Kaya naman bumagay talaga. 

Ako na din ang nag ayos sa mukha ko dahil marunong naman ako. 

Kumatok ang pinto at niluwa nun si Kib. 

"Good morning ready kana? " tanong pa niya. 

"Yes ready na" kinuha ko ang floral pouch at naglakad na. 

Pag baba namin... 

"Pansin ko lang na bagay kayo ni Kib nak. " bulong ni mama. 

"We're just friends" kasi si Lamboo parin ma.

"Aysus oo nalang.  Sge na mamaya malate pa kayo. " ngumiti si mama samin kaya sumakay na kami sa kotse ni Kib. 

Sa isang resort magaganap ang kasal ng ate ni Kib kaya doon kami pupunta. 

Pagdating namin naupo naman kasi sa gitna which is nandun si dr. Jonas at ang asawa nito.

"Hi Kia! It's nice to see you here" beso sa akin ng mama ni Kib. 

"Yes tita actually  Kib ... " ba't nawala!?

"He's the best man Hija. "

"A-ahh uhmm okay" so no choice wala akong kasama. Naupo nalang ako sa gitna. 

Ilang minuto ang lumipas habang nag se cellphone ako kay magsisimula na daw ang ceremony. 

Halos kaming lahat ay mamangha sa mga flower girls at mga brides maid dahil halatang napaka engrande ng suot nito. 

Bumukas ang simbahan at pumasok ang napakagandang bride and she look-----

Jana?  J-Jana Trinova? 

S-siya yung --

Humarap ako sa altar at nakita ang lalaking pinapangarap kong makasama.

Ang suddenly my world stops. 

Ikakasal na siya kay Jana? 

Lumingon siya sa akin at kita ang gulat sa mga mata niya. 

Hindi ko namalayang naiiyak na ako.  Yung lalaking akala mo sa pagbalik mo makakasama mo. 

Yung akala mo magiging kayo dahil sa sobrang tagal ng pinagsamahan niyo.

Yung akala mo itinakda kayo. 

Yung akala mo tutupadin niya yung mga pangako niya sayo. 

Pero lahat ng yun ay akala lang pala. 

Naglalakad si Jana with a song "Beautiful in White".

Ako sana yun eh.  Ako sana yung naglalakad isle. 

Humihikbi lang ako sa gilid ng walang nakakapansin hanggang sa wedding vows na. 

Si Lamboo ang naunang mag bigay.  Sumulyap muna siya sakin bago kinuha sa ring bearer ang sing sing

“Jana, today we begin our lives together. I promise before our families and our friends to be your faithful husband. I choose to live with you, as your lover, companion and friend, loving you when life is peaceful, and when it is painful, during our successes, and during our failures, supported by your strengths, and accepting your weaknesses. I will honor your goals and dreams, trying always, to encourage your fulfillment. I will strive to be honest, and open with you, sharing my thoughts, and my life with you. I promise to love and cherish you from this day forward.” at sinuot kay Jana ang sing sing. 

Ako dapat ang sinabihan mo ng ganyan tang ina mo! 

“Lamboo, I could promise to hold you and to cherish you. I could promise to be in sickness and in health. I could say, til death do us part. But I won’t. Those vows are for optimistic couples, the ones full of hope. And I do not stand here, on my wedding day, optimistic or full of hope. I am not optimistic, I am not hopeful, I am sure. I am steady. And I know that I am a heart man. I take them apart and I put them back together and I hold them in my hands. I am a heart man. So this I am sure, you are my partner, my lover, my very best friend, my heart, my heart beats for you. And on this day, the day of our wedding, I promise you this: I promise you to lay my heart in the palm of your hands, I promise you… me”. habang sinuot niya kay Lamboo ang singsing.

Hindi ko na kinaya kaya I choose to stand and leave.  Hindi ko na kaya.  Tumayo ako at lumabas ng resort Sobrang sikip at sobrang sakit ng puso ko.  Tumatakbo ako at pumara ng taxi. 

"Saan po maam? " tanong ng driver. 

"Cementeryo" tipid kong sagot. 

Tahimik lang ako habang humihikbi sa taxi.  Nakarating kami sa sementeryo kaya nagbayad ako at lumabas. Sakto namang paglabas ko bumuhos ang malakas na ulan. 

Nilapitan ko ang puntod ni papa. 

"P-pa I miss you. Sana nandito kalang uli para ma comfort mo ako.  Sobrang sikip ng puso ko pa. Akala ko sa pag babalik ko pwede na.  Kaso hindi.  Mali pala yung akala ko.  Yung taong mahal ko pa, yung. Taong gusto kong makasama habang buhay, k-kasal na sa iba.  " umiiyak nalang ako hanggang sa lumabo ang paningin ko at isang pamilyar na tao ang nagbuhat sakin. 

"L-lamboo?!"