MAFYANIN HİZMETÇİSİ

MH14

14.BÖLÜM

"O adam benim şirketimin önünde bunu yapacak cesareti kendinde bulurken ve bunu başarırken o sırada sen ne işe yarıyordun Kemal! "

"Çalışanları kontrol ediyordum size rapor vermek için Araf Bey. Ablanızı takip edemedim. "

"Peki ya dışarıda duran onlarca koruma! Ben ne diye para veriyorum hepinize. Çabuk dışardaki herkesi odama çağır."

"Peki Araf Bey. "

Gözü dönmüş neredeyse Kemal’i parçalayacak gibiydi. Belki evde ya da sokağın ortasında bu olay başlarına gelse bu kadar sinirlenmezdi. Hissedebiliyordum ona en çok koyan şey ise kendi şirketinde Adnan’ın tereyağından kıl çeker gibi bir kişiye bile belli etmeden ablasını kaçırmasıydı.

Dışarıda duran korumalardan birisi kapıyı tıklayıp içeri girdiklerinde olanlar felaketti. Araf sanki hepsini şuracıkta öldürecek gibi bakıyordu. Kendinin suçsuz olduğunu anlatmaya çalışanlar, bahane uyduranlar ve daha fazlası olmuştu ama hiçbirini dinlemeden teker teker ağzının payını vermişti korumaların. İçini boşaltmak onu bir nebze rahatlattığın da şu durumda azarlayarak zaman kaybetmek yerine nihayet sağlıklı düşünebiliyordu.

"Önce şirket kameralarına bakın daha sonra size telefon numarasını vereceğim polise ulaşıp oradan görüntüleri izleyin. Adnan’ın aracının nereye gittiğini bana en kısa sürede bulun."

"Eğer telefondan ulaşamazsak direkt karakola gidip oradan ismini soralım mı Araf Bey? "

"Aptal mısın sen! O adamı geberteceğim. Karakolu falan karıştırmak yok. Numarasını vereceğim kişi tanıdıklardan biri. "

Vazgeçmiştim. Sağlıklı falan düşünemiyordu. Adnan’ı gebertmek istemek tehlikeli bir seçimdi. En azından Ayla için değmez.

"Beceriksizler! Umarım bunu da elinize yüzünüze bulaştırmazsınız. "

"Sizi bir daha utandırmayacağız Araf Bey. "

Korumaların şefi olan iri yarı adam başını öne eğip geri çekildiğinde çıkmak için müsade bekliyordu.

"Yeri öğrendiğinizde ise karakolun iki yüz metre ötesinde taksi durağı var, oraya gelin. Hadi şimdi hepiniz çıkın."

Odada sadece Kemal Araf ve ben kaldığımda yüzümdeki şekilden Araf bir şey söyleyeceğimi anlamış ve Kemal’i odadan çıkarmıştı. Sessiz olup duyulmamasını sağlamak için arada yaklaşık iki adım boşluk kalacak şekilde yaklaşıtığımda önce göz ucuyla kapıyı incelemiştim.

"Yanlış yapıyorsun. Korumalarda köstebek var diye sen dedin, Adnan onu aradağını duyacak ve sana tuzak kuracak. Bizde öylece içine düşeceğiz."

"Bizde derken? "

"Sen ve ben. "

Kaşları çatıldığında gözlerini gözlerimin içine dikmişti.

"Sen nereye! "

"Ayla’yı kurtarmaya giderken bende geleceğim tabiki! "

"Hayır Ada."

"Geleceğim. Unutma şuan bunların hepsini benim yüzümden yaşıyorsunuz."