Arasın ağzından~
Evde annem ben ve sevda oturuyorduk annemin gözleri sürekli sevdanın üzerindeydi durup durup onu süzüyordu sevdada olayın farkında olacak ki durup durup kızarıyor tedirgin tedirgin oturuyordu annem en son telefonu çalınca kalkıp
-efendim aytenciğim, başladınızmı güne Dıyerek mutfağa gitti şirketlerinizde olsa saygın bir beyefendide olsanız anneniz illa gün yapar bu kesin.
Sevda derin bir oh çekti yanımda oturuyordu biraz bana yaklaşarak kulağıma birşeyler fısıldayacakken annem elinde bir kurabiyelerle salona geldi bizi dip dibe görünce şaşırdığını anlamıştık ikimizde birden geri çekilmiştik ama bu durumu dahada kötü yapmıştı annem bana
-ben ayten teyzen gile gidiyorum mutfağa biraz kurabiye bıraktım isterseniz yersiniz birşey olursa ararsınız haydi görüşürüz. Dedi ve cevabı beklemeden evden çıktı o çıkınca sevda kafasına avucunun içiyle vurdu
-öfff yanlış anladı!
-yok birşey ya sorun olmaz ne diyecektin sen?
-ne yapacağız?
-nasıl ne yapacağız?
-beni diyorum ne yapacağız sonsuza kadar burda kalamam ya?
-kal, ne olacak ki kal benimle ben sana çok iyi bakarım hem. Demeyi çok istesemde içim bunları haykırsada diyemedim sadece düşündüm bu sorunun cevabını bende bilmiyordum gerçekten
-bilmiyorum sevda düşüneceğim. Dedim
-nereye kadar?, ne zamana kadar? Ya sana diyorum ben teşekkür ederim kaçırdın beni ordan tamam ama yok olmuyor işte devamını neden zorluyorsun bindir bir otobüse-uçağa gideyim.
-tamam. Dedim sinirle
-diyelim ki bindirdim nereye gideceksin bir söylesene bana nereye gideceksin yani?
-bilmiyorum off bilmiyorum dedi dolan gözleriyle
-öyle bir boşlukta kaldım ki aras, kalayım desem kalamıyorum gideyim desem gidemiyorum kimsemde yok zaten koca şehirde bir yerde bilmiyorum çok ama duramıyorumda burda koca ev koca mahalle hatta koca şehirin tüm yükü sırtıma binmiş gibi hissediyorum, bir boşlukta çırpınıyorum öylece.
-sevda deme böyle bir kerede iyi yönden bak hala orda olabilirdin onun eşi olabilirdin ondan çocukların olabilirdi Ama olmadı sen başka bir yerdesin ve o burda yok. Sen ondan kurtuldun! Dediğimde birden sarıldı ve ağlamaya başladı şok oldum bir an ne yapacağımı bilemedim ama sarıldım bu öyle bir sarılmaydı ki sanki o an durdu zaman tamam dedim kapatıp gidelim.
-senin sayende. Dedi bana fısıltıyla kafasını avuçlarımın içine alarak gözlerine diktim gözlerimi
-sen böyle birisi değilsin sen güçlü bir insansın o kadar zorluğa rağmen evden kaçıp gelmişsin buralara tanımadığın bir pisliğe sığınmış ama yinede doktor olup kendi hayatını kendi kendine kazanmışsın sana ağlama demeyeceğim ağla şimdi istediğin kadar ağla ama şunu da bil ki sana ağlamak cidden yakışmıyor ya dedim gülerek şu haline bak salya sümük
Kaşlarını çattı ve dizime bir tane vurdu ama kendini ne kadar tutsana dayanamayıp güldü
-kurabiye getirdi yiyelim bari dedim birşey demeden kalktı ve getirdi televizyondan açtığımız bir komedi filmini izlerken sevda kahkaha atmaktan nefes alamıyordu daha yeni ağlamaktan ciğerleri sökülen kız şimdi gülmekten ağlıyordu o filmi izleyip gülüyorken ben onu izleyip gülüyordum...
