De nerd die altijd gepest wordt totdat 2 ( voltooit )

deel 221

Aauuww Leilaa ik heb zo'n pijn'schreeuwde meryam 'Leilaa de baby auuww breng me naar het ziekenhuis'schreeuwde meryam 'MAMA'schreeuwde ik en rende naar de keuken,mijn moeder schrok zich dood toen ze meryam zag brahim kwam er ook meteen aan en we gingen naar het ziekenhuis. Daaraan gekomen werd ze meteen naar een kamer gebracht waar de bevalling zo plaatsvinden.

Het duurde zo lang voor de baby er was wel z'n 20 uur.Meryam had zoveel pijn ze zat de helle dag te schreeuwen dat ze het niet kan dat het moet stoppen ik vond het vreselijk voor haar.Ze was zo opgelucht toen de baby er was het was een meisje echt een schoonheid was ze.Toen meryam haar baby zag werd ze meteen stil het leek wel alsof ze alle pijn vergeten was.
'Meryam hoe wil je haar noemen'vroeg ik haar,toen ik haar kamer in liep.
'Hhm ik wiil haar romeisa noemen dat vindt ik zo'n mooie naam'zegt ze glimlachend. 'Oke, dat vind ik ook een helle mooie naam'zeg ik glimlachend. 'Oke dan dat word 'm' zegt meryam. 'Het was wel een zware bevalling hé? 'vroeg ik 'jaa dat was het zeker ik had zo veel pijn nu eigenlijk nog steeds'zei ze verdrietiig 'lieve sgat het komt allemaal goed' zeg ik gerustelend. 'oke' zegt meryam. 'waneer mag je eigenlijk naar huis' vroeg ik. 'vandaag want zit hier al een dag en dat is genoeg ' zegt meryam. 'echt? en mag romeisa ook mee?' vroeg ik. 'Ja'zegt ze blij. 'haha okee dan'zeg ik.ff later kwam brahim en gingen we met meryam en de baby naar huis

Een week later:
Eindelijk is die kraamverzorgster weg.Ik zat op de bank met romeisa in mijn armen.Ze was zoo liief echt een sgatjje ik hou nu al heel veel van mijn kleine nichtje.Ik tilde haar op in de lucht en zag dat ze ging lachen.Ze had licht bruin haar van haar vader(wat jammer iis) en voor de rest leek ze hellemaal op meryam.Ik keek haar aan en drukte mijn lippen op haar zachte wangentjes die ik wel op kan eten.Ze zijn zo zacht,ik zag dat meryam de woonkamer in kwam en naast me ging zitten. 'Hij weet het'zegt meryam verdrietig en keek naar de grond. 'wat&wie'zeg ik vragend
'mijn vader over romeisa 'ik heb het tegen mijn moeder gezegt en zei haar dat ze aub niks tegen mijn vader moest zeggen,maar die stond vlak achter haar en mijn moeder wist niet dat hij daar stond(atlans dat zei ze) mohiem dus ik heb het haar verteld en hij heeft het gehoort hij pakte meteen de tel af en schreeuwde tegen mij hij zei dat ik moest gaat trouwen met mijn neef en hij me morgen op komt halen ik weet ook niet waarom opeens,want eerst wou hij me nooit meer zien en nu opeens.En dan moet ik ook nog met me neef trouwen die ik niet eens ken ik weet alleen dat het me neef ik,maar heb 'm nog nooit gezien zeker is het een man van 10 jaar ouder ofzo.Ik ben echt bang ik wil zelf uitkiezen met wie ik trouw en wil niet naar huis door de reden dat ik met hem moest trouwen ik weet dat het erg is van wat er gebeurt is en dat het vooral voor mijn vader verschrikkelijk is en een schande is,maar ik kon er niets aan doen okee ik kon er wel iets aan doen,maar toch ik vind het zo oneerlijk' zegt meryam huilend
'zo erg meryam pf moet je echt met jou neef trouwen??' vroeg ik 'jaa ik heb geen keus'zei ze verdrietig 'we vinden er wel iets op je mag niet met hem trouwen anders word je ongelukig'zeg ik tegen haar. 'ppf leila ik moet wel,en mischien is het lang niet zo erg en is die man wel aardig/lief voor mij???'zegt ze met een beetje hoop. 'geloof je het zelf' zeg ik 'ppf ik moet wel leila aub ik heb je steun nodig' zegt meryam. 'weet mijn moeder het'vroeg ik 'nee die is nog niet thuis'zegt ze. 'ooh jaa ze was naar de winkel' zeg ik. 'Jou vader zei toch dat hij je morgen komt ophalen' vroeg ik.
'Ja' zei ze.En de tranen stroomde over haar wangen.Ik sloeg mijn armen over haar heen en ze huilde het uit.Ze werd wat rustiger en keek me met een droevige blik aan. 'Leila ik wil hier niet weg ik ben zo bang dat hij mij gaat slaan of romeisa' zegt ze(die lag inmiddels in haar bedje)........
'Meryam blijf dan hier lieverd' zeg ik met een beetje hoop dat ze ja gaat zeggen. 'Nee Leila dat kan niet ik moet weer naar huis okal wil ik het niet het moet' zei ze terwijl de tranen weer over haar wangen gleden.Ik troosde haar en sprak haar moed in.Ze werd weer rustig en ging op de bank zitten ze keek naar het plafon en was diep in gedachte verzonken want ik riep haar 3 keer en ze hoorde me niet.Aach laat maar dacht ik en liep naar het bedje van romeisa(ze heeft 1 in de woonkamer en 1 in de slaapkamer).ik pakte haar op en ging weer op de bank zitten,met haar in mijn armen.Ik gaf haar telkens kusjes op haar wangetjes want kon het gewoon niet laten.
Meryam stond op en kwam naast me zitten. 'Mag ik haar' vroeg ze. 'Natuurlijk gek ze is jou kindje'zeg ik.Ze pakte haar en legde haar in haar armen en fluisterde haar lieve woordjes.