Admiring Him

EIGHT

UNINFORMED

"SAAN ba tayo—"
"Ito na—"
"Pero bookshelf lang 'yan—"
"Huwag kanang mag-salita pa. Alam 'kong hindi ka maniniwala sa ipapakita ko sayo—" Kanyang seryosong sabi saka. Itinulak ng kanang kamay ang bookshelf at hindi ako nakapag-salita ng bigla itong bumukas at hinatak akong muli ni Parker papasok 'don.

Nanlaki ang mga mata ko 'nang makita ang pinuntahan namin. Ano ba itong pinuntahan namin? Jusko.
"A-anong 'bang gagawin na'tin dito? S-saka. Anong—lugar ba ito? Bakit ang kalat at ang dumi ng mga furnitures?" Sunod sunod ko na tanong. Paano ba naman kasi, ang alikabok ng paligid at ang dumi dumi at mukang luma na ang mga gamit. Bodega ba 'to?
"Ito ang lugar kung saan minsan ako tumatambay—" Hindi naka-tingin na sabi niya. Akala mo'y ngayon lang siya nakapunta dito dahil iginagala niya ang mga mata niya sa buong silid.
"Madami ditong mahahalagang bagay na hindi pinapahalagahan nila Dad." Kanyang sabi saka kami nag-lakad papunta sa isang dingding namay tela. Teka.. painting ba ito?
Napaubo ako't napatakip ng ilong ng umalingawngaw ang mga alikabok 'nang alisin ni Parker ang tela.
"I'm sorry. Sorry—" Hindi ako nakagalaw 'nang bigla niya'ng kinuha ang panyo sakanyang bulsa at itinakip iyon sa'king ilong. Napatingin naman ako sa kamay namin na hangang ngayo'y hindi nag-bibitaw.
Kalalasin ko sana ang magka-hawak naming kamay 'nang maramdaman 'kong hinigpitan niya pa iyon at nag-salita. "Meet my whole family."
Kanyang sabi saka ako napatingala't 'doon ko nakita ang naka-pinta na apat na tao. At sa puntong iyon, alam ko na pamilya niya nga iyon dahil nandon si Parker at ang Ama ni Parker ay halos ka-muka niya mismo. At hindi ko maiwasang mamangha 'nang makita ko ang ganda ng kanyang Ina, Maganda talaga ito't mukang bata pa.
"I know what you were thinking—" Napatingin naman ako sakanya.
"Alam 'kong nagagandahan ka kay Mom—and its true. Talagang maganda si Mom kahit na 49 na siya." Fohti-nayn?! Pero sa totoo lang muka lang itong mga twenty-five years old!
Nakuha naman ng mga paningin ko ang isang dalagang babae na siguro ay nasa edad Nineteen lang ito.
"Sino naman 'yung dalagang babae na katabi mo?" Hindi ko tuloy naiwasan na ma-curious.
"She's my long-lost older sister—" Kanyang sabi bakas sa muka nito ang pagka-lungkot.
"I'm sorry—"
"No it's fine. Dapat lang naman na malaman mo ang katotohanan." Saka ibinalik ang tingin sa painting.
"Phoebe White ang pangalan niya." Napatingin naman ako sakanya 'nang may gulat.
Natawa siya, "Phoebe ang pangalan niya—and, Almost four years na 'din namin siya ipinag-hahanap and till now, hindi pa'din kami tumitigil sapag-hahanap sakanya—" Malungkot ang muka niya. Pero gwapo pa'din siya.
"Phoebe must be already 24 years old now. And i miss her so much—Mom and Dad miss her so much. It all started 'nung mag-away kami tungkol sa Boyfriend niyang peneperahan lang siya and yet, nag-papaloko pa'din siya."
"Hindi ko napigilan ang sarili ko at may hindi maganda akong nasabi tungkol sa Boyfriend niya and sinampal niya ako. And then, the next morning oras na para mag-umagahan and wala na siya 'don." Nakakalungkot pala.
"Hindi namin alam 'kung ano na ang balita sakanya. Pero patuloy pa'din ang pag-hahanap namin sakanya," Napayuko nalang siya.
"Okay lang iyan. Mahahanap mo 'din siya—mahahanap n'yo 'din si Phoebe." Aking pag-cocomfort sakanya saka hinimas himas ang balikat niya.
And hindi ko ine-expect na yayakapin niya ako at doon umiyak ng tahimik.
"Thank you." Kanyang bulong saking tainga't kumalas na sapagka-yakap sa'kin. "Let's go." Kanyang sabi saka muling hinawakan ang aking kamay at lumabas na kami sa abandonadong-silid.

Lumipas ang mga oras ay namalayan ko nalang na kumakain na ako kasama si Parker at ang mga magulang niya.
Bumalik nanaman ang pagka-mangha ko 'nang makita ko ang Mom ni Parker at talagang maganda ito't batang bata pa ang muka, Para siyang Koreana sa totoo lang.
Panay ang kwento 'nang Dad ni Parker tungkol kay Parker at kung minsan naman ay tinatanong nila ako tungkol sa buhay ko pero mostly puro sapag-aaral ko ang topic. Sa totoo lang? Nahihiya ako, Hindi ako nainform na kasabay pala naming kakain ng tanghalian ang mga parents ni Parker.

Muka naman silang mabait dahil, Panay ang ngiti nila sa'kin at panay banat ng biro ng Ama ni Parker.
"Alam mo ba. Hija, When Parker was a kid. He use to swim 'nang hubad at halos—"
"Dad!" Suway ni Parker.
"Kelangan pa ba niyang malaman ang tungkol 'doon?" Halata sa muka ni Parker na nahihiya ito.
Nag-tawanan nalang kami dahil halatang nahihiya si Parker.
Kung ano ano pa ang mga pinag-usapan namin and sometimes puro jokes and sinasabi ng Ama ni Parker.
At kami naman ng Ina na niya ay panay lang ang tawa at sakay sa jokes nilang mag-ama.
Sa huli.. nakilala ko na ang mga magulang ni Parker, sila Tita Cristela at Tito Edward.

Napatingin ako sa wrist watch ko at sa wall clock sa entertainment ng bahay nila Parker. And it's already six pm at nandito pa 'din ako sa White's Mansion at ayaw pa akong pauwiin ni Parker dahil dumito na muna na daw ako't may mag-hahatid naman daw sa'kin so safe daw. Kung sabagay 'din naman alam nila Mama na dito ako pumunta kaya hindi ako nag-alala at isa pa, maaga pa naman. At heto kami ngayong dalawa ni Parker—nanonood ng Shadow Hunters na paborito pala ni Parker.
Sa totoo lang maganda naman pala talaga. And kahit ako naman magugustuhan talaga iyon kasi, Cloak 'yon and i do really love Cloaks.

Natapos 'yung 'pang lima na episode at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

KINAUMAGAHAN nagising ako sa hindi pamilyar na kama at nilibot ko ang tingin ko sa paligid. Saan ba ito?
Iginala ko ang tingin ko paligid hangang sa nakuha ng mga mata ko ang wall clock sa silid at 8:48 na pala ng umaga!
Kaagad akong bumangon at dumaan muna sa cr at 'doon ko naalala na nasa mansion pa pala ako nila Parker.
Hindi ko tuloy alam kung paano ako mag-eexplain kela Mama. Siguradong patay ako nito!

Nag-hilamos ako't nag-mumog saka kinuha ang bag ko't habang nag-lalakad ay sinusuot ko ang sapatos ko.
Shems! Hurry up! Double kill ka panigurado! Ugh!
Paglabas ko 'nang kwarto ay nag-mamadali akong bumaba at hindi ko napansin na nandon pala si Paris sa sala. Napatingin ako kay may edad na guard at napa-hilamos nalang ito 'nang muka't huminga ng malalim.
"Excuse me?" Ito na.
"What the Hell are you doing here?" Mataray niyang tanong sabay kunot ng malapad niyang noo.
Pakealam mo ba!
"Uhh.. ano kasi, Ano—" Shems! Hindi ko alam kung anong sasabihin ko!
"What?" Mataray niyang tanong saka pumaywang.
"Ms. Bui—"
"Shut up, Anders—hindi ikaw ang kausap ko." Mataray talaga. Isipin mo ha, ginaganon niya si Kuya'ng may edad na. Tsk. Tsk.
"A-ano kasi—" Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
"Oh! Alam ko na. Siguro nandito ka para magnakaw, kaya pala—"

***