Admiring Him

NINE

UNEXPECTED

"PARIS! Bawiin mo ang sinabi mo!" Pag-tatangol ni Mrs. Cristela saka bumaba ng hagdan.
Hindi naman makapag-salita si Paris,
"Hindi magnanakaw si Penelope at ako ang nagpapunta sakanya dito!" Medyo nagulat ako ng magtaas ang boses ni Tita Cristela.
"But Tita—"
"Don't call me Tita. Wala akong Daughter In Law na maldita." Matapang na sabi ni Tita Cristela.
Napatingin naman sa'kin si Paris na halatang nag-titimpi. "Were not done ye—"
"Anders. Throw that trash out." Malamig na sabi ni Tita Cristela. Hindi ko alam na ganito pala si Tita Cristela. Siguro ay nabastusan na'din siya kay Paris.
Kaagad namang lumapit si Anders kay Paris at akmang hahawakan na niya si Paris ng pumalag ito.
"Don't touch me! I can go by myself—"
"Then what are you waiting for? Leave my house before Anders drag you out." Ang sama ng tingin sa'kin ni Paris at saka napilitang umalis ng Mansion. Masama ang pakiramdam ko ah.
"Are you okay, Hija?" Tanong ni Tita saka hinawakan ang dalawa 'kong kamay.
Tumango tango naman ako saka, "O-Opo, Tita." Naiilang ko na sabi. Nakakahiya kasi, Gumawa pa ako ng eksena dito sa bahay nila.
"Kalimutan mo na ang sinabi sayo ni Paris. Since gising kana tara let's eat breakfast." Nakangiting sabi ni Tita saka hinatak na ako papunta sa dinning area.
"P-pero. May klase pa po kasi ako, Tita—" Aking nahihiyang sabi. Para kasing kasalanan ang pag-tangi sakanila.
Nginitian ako ng matamis ni Mrs. Cristela. "Don't worry about it, Parker will handle it." Kanyang sabi saka nauna'ng umupo sa dinning table.
"Parker will always do everything just for a girl." Nakangiting sabi nito na para 'bang nang-aasar. Jusko. Pati ba naman si Tita?
Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
"Come on. Let's eat." Sabay tapik sa katabing upuan.
Tumango naman ako saka namangha dahil sa dami 'nang mga pagkain sa lamesa. Sari sari ang mga ito, And one thing i've learned hindi sila kumakain ng kanin. Katulad kahapon ng tanghalian, nag-hahanap ako ng kanin pero wala. Pero ayos lang hindi lang siguro ako sanay.
"Alam mo hija. Malaki ang ipinag-bago ni Parker ng dahil sayo—" Napatingin naman ako kay Tita na kumakain ng Vegetable Salad.
Ay, oo nga pala. Gaya ng napapanood ko sa mga palabas, Ang mga kinakain talaga ng mayayaman ay 'pang healthy-friendly. Kaya pala walang kanin.
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya ipinag-patuloy ko nalang ang pagkain ko. I hope hindi ito 'pang didisrespect.
"Gumigising siya ng maaga to attend his class every weekdays—" Ano 'bang sasabihin ko? Aamin na ba ako? Pero anong aaminin ko? Wala naman.
"And para makita ka'din niya."
Napatigil naman ako sa kinakain ko.
"Parker really changed. Malaki ang ipinag-bago niya, Before, Hindi siya sumasabay sa'min kumain. But now look, He never missed any Breakfast and Dinner with us." Napangiti naman ako sa narinig ko. Mabuti naman.
"Kaya sobra akong nag-papasalamat sayo. Kami ni Edward, Dahil napabalik mo ang anak ko sa dati. Naging pala ngiti na si Parker, because of you." Hinawakan ni Tita Cristela ang kamay ko na ikinagulat ko lalo.
"Please. Please never leave Parker, Ayokong bumalik nanaman siya sa dati. Hindi mo alam na malaki ang utang na loob ko sayo, Because of you bumalik na ang anak ko." Ngumiti naman ng matamis si Tita saka hinimas himas niya ang kamay ko gamit ang tumb niya while holding it. Hindi ko alam pero, I just find this sweet.
"And i should thank you for that.
Come with me, Let's go shopping. Help me find new dresses." Wait. What?! For real? Pero hindi ko alam kung paano ang gagawin ko. Hindi naman ako magaling sa pananamit, Paano kung ma-dedisappointed ko si Tita?! Omg!
Nakakahiya 'yon!
Papalag na sana ako pero, "Don't say no. Walang 'pang tumatangi sa'kin.
White's never accepts NO as an answer—" Natatawang sabi ni Tita.
Hindi ko alam ang gagawin ko kaya tumango nalang ako't ngumiti.
"Okay. Okay, Let's eat then, we'll leave." Masayang sabi ni Tita saka kami nag-patuloy sapag-kain.
Nag-palinga linga ako sa buong paligid at nag-babaka sakaling makita si Parker. Nasan na ba 'yon? Kanina ko pa hinahanap 'yon.

'NANG MATAPOS kaming kumain ay pinaayusan ako ni Tita sa makeup artist niya at pinabihisan sakanyang personal stylist. Hindi na ako nagulat, Pero bilib ako sa sarap ng buhay ng mga mayayaman sa mundo, Ang tanging pinoproblema nalang nila ay ang susuotin nila kinabukasan.

Kalahating oras akong inayusan hangang sa nakita ko nalang ang itsura ko sa harap ng salamin at hindi makapaniwala. "Sino ka?" Kausap ko sa salamin. Mabuti nalang wala si Tita pati 'yung makeup artist kung nagka-taon baka isipin ng mga iyon na baliw na ako.

Pero hindi ko talaga makilala ang sarili ko. Although medyo nangangati ako kasi parang 'pang apat ko palang ata ito na minake-up'an ako. And hindi pa talaga ako sanay.

Naka-dress ako na pula at sleeveless ito kaya kita ang braso 'kong walang muscle. Syempre meron. Ang imposible naman 'non.
At itim na mid-heels.
Hindi pa daw iyon sapat sabi ng stylist kaya sinuotan ako ng Diamond Earrings. Simple lang ang itsura pero nakakadagdag ng porma ang hikaw.
At isa pa mabigat siya sa tainga at inaalala ko baka mawala ko ang mamahaling hikaw. Tinanong ko ang stylist kung magkano ang Diamond Earrings and sabi niya ay Million daw ang halaga. Kaya todo ingat talaga ako.

Natapos na ang lahat lahat at paalis na kami ni Tita Cristela sa Mansion pero nagulat ako habang pababa kami ng hagdan. May lalaking nasa sala't kahit nakatalikod ito'y i know it's him.
"Parker son." Tawag ni Tita sa anak at tumingin naman ito sa Ina at sa'kin. Halatang hindi makapaniwala sa nakita. "PB—" Bulong niya.
"You. You look, beautiful." Kanyang sabi saka tinignan ako mula ulo hangang paa. Medyo nakakailang 'din 'yon.
"Enough for the look, baka matunaw si Penelope." Pang-aasar ni Tita at napakamot nalang si Parker ng ulo saka kami sumunod palabas ng Mansion papunta sa garage.
"Ang ganda mo." Nagulat ako ng katabi ko na pala si Parker sapag-lalakad.
Medyo namula ang pisngi ko't ramdam ko iyon.
"Thank you." Aking sabi.

Hindi naging boring ang byahe dahil panay ang kwento ni Tita sa'kin at kung minsan naman ay nag-tatanong ito tungkol sa buhay ko.
Napapansin ko 'din na panay ang tingin ni Parker mula sa Rear-View Mirror ng sasakyan. Minsan nagkaka-titigan kami pero ako agad ang umiiwas, Marunong akong dumistansya dahil may syota ang tao.

Dumating kami sa mall at kay Tita ako sumasabay sapag-lalakad dahil, hello? Public place 'to kaya kelangan ko 'ding mag-ingat dahil kasama ko ang pinaka-mayaman na pamilya sa Pilipinas.
May mga taong nakukuha ang atensyon ng dahil sa'min. Nag-bubulungan pa ang iba pero ang pinaka-nakakuha ng atensyon ko ang mga babaeng kinikilig, at 'doon ko nakuha kung saan sila kinikilig. Sa taong nasa likuran namin ni Tita.
Nilingon ko siya at nasaktuhan ang matamis niyang ngiti. Masasabi 'kong feel na feel niya pero kelangan niyang gawin 'yon.
Habang si Tita naman ay nag-titingin ng mga damit damit.

Napa-bitaw si Tita sapagkaka-hawak sa'kin ng tumunog ang Cellphone niya't in-excuse ang sarili kaya naiwan nanaman ako kasama si Parker.
Hindi ko alam ang gagawin ko kaya kunyari ay nag-titingin ako ng nga damit kahit na hindi naman talaga,
Nag-papalusot lang ako para hindi ako kausapin ni Parker.
"You know, kahit na anong gawin mo. Hindi ka makakaligtas sa'kin, papanindigan ko na kung ano 'man ang isipin nila." Hinarap ko siya't nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko.

***