Admiring Him

FOURTEEN

FORGIVE

HINDI ko alam ang isasagot ko.  
Sobrang putla ko na dito sa likod at lahat halos ng atensyon ay nasa'akin.

Nag-simula na'ring maki-asusyo ang mga tao sa paligid at nakiki-cheer na pagbigyan ko na daw si Parker. 
Kasabwat ba sila nitong lalaki na 'to?
"Forgive!  Forgive!"
"Patawarin mo na—"
"Hindi niya deserve ang pain—"

"Hindi niya deserve ang pain—"
"Hindi niya deserve ang pain—"
Pumikit ako ng mariin at huminga ng malalim.   Ikinuyom ko ang mga palad ko't tinignan siya ng seryoso.
Hindi ako makapag-no. 
Hindi ko alam ang gagawin ko,
Baka ako pa ang maging dahilan ng pagka-sira ng reputasyon ng mga White.     What should i do? Ugh.
"White never accepts NO as an answer."    Ano na ang gagawin ko?
"Please.   Please,  never leave Parker—" 
"Malaki ang ipinag-bago niya ng dahil sayo.."

Sa huli.. those words made me say..
"I—I forgive you."   Pero hindi napigilan ng sarili 'kong maluha lalo na ng marinig ko ang sigawan ng mga tao.
Binayaran ba sila ni Parker?

Tumalikod na ako para mawala na sa'kin ang atensyon ng mga tao pero hindi pa ako nakakaakyat sa slide papaakyat at naramdaman 'kong may humatak sa kamay ko't kinulong ako sa bisig niya.  Then,   "Thank you."  I heard him whispered.  

I wish i could hug him back but no.  
Still.   May girlfriend pa'rin siya't kelangan ko pa'rin siyang iwasan as possible,     Kumalas si Parker sapagka-yakap niya sa'kin saka ko siya hinarap.
Doon ko napansin na umiiyak pala siya't nagawa pa niyang ngumiti.   Is he for real?    "I missed you,   I missed us."    Ngumiti ako ng mapait. 
"Sige.   If wala kanang sasabihin,  i'll leave.  May kelangan akong asikasuhin."    Alam 'kong bastos pero iniwanan ko na siya without hearing him answer.

Pagka-dating ko sa banyo ay binuhos ko lahat ng nararamdaman ko 'don.
I cry,  i laugh.  But hindi ako baliw.  
Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin at ngumiti.   
I was in mixed emotions right now..
I'm kind of Happy because we're now okay,  Sad dahil alam 'kong hangang kaibigan lang talaga ang mga ginagawa ni Parker and lastly—Lito,   Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko.   Gusto ko kasing makausap si Parker—like we used to,   pero hindi na tama 'yon. 
The more he talks to me, the way he did an effort just to forgive him.. the way i see him very sad about what happened between us..  are those just for his reputation?    Hindi ko na talaga alam..   Ano ba itong ginawa mo sa'kin Parker?   
Never in my whole life akong nakaranas ng LOVE or crush never.  Except ngayon,   Supposedly ang pinoproblema at dinaramdam ko lang dapat ay kung paano ko maipapasa ang mga mababa 'kong mga grades at paano ko magagawang makakuha ng mataas o makabawi sa susunod pero hindi eh.   Talagang tinamaan na ako or should i say..  in love ako.

Ngayon ko lang nakukuha lahat ng mga hugot,  mga ka-sweetan ng mga couples sa social media,  mga holding hands in public places, mga couples dito sa school, mga palabas na kayang ipaglaban ang pag-iibigan nila.   Nakuha ko na kung bakit.   It's because of what we call Love.

Halos kalahating oras ata ako nag-drama sa loob ng banyo at dinig na dinig ko 'pang kumakanta ang Cool Five ng ilang mga kanta.

Palabas na ako't babalik na sana sa booth namin pero parang naaninag ng mga mata ko si Paris.  
Tinignan ko ang direksyon ng kung saan ko nakita si Paris at hindi nga ako nagkakamali,   Lumabas siya—i mean sila ni Jason isang Grade 11 student sa laboratory.   
May pinag-uusapan sila at ang saya saya nila kung titignan mo.    Wait.  Don't tell me.. alam ba ito ni Parker?

Tahimik ko silang sinundan at bumaba sila sa hagdan kung saan hindi masyadong kita ng mga tao.  

Sinundan ko sila hangang sa makita ko na lumabas sila ng campus at mula sa kinatataguan ko'y pumunta sila malapit sa isang mamahaling itim na kotse at kitang kita ng dalawang mata ko ang pag-hahalikan nila.  

They kissed for like about a few seconds before entering the car and leave the campus together.   

Hindi naman sa nangengealam ako pero.  Does Parker know this?
That Paris is cheating?   But that's not fair.   Cheating is more painful than leaving you without ending-closure.

"Hey."    Nagulat ako.   Oo totoo nagulat talaga ako.    "P-Parker.   A—anong ginagawa mo dito?"    Nakangiti lang siya.   Awww.
"Ikaw ang dapat 'kong tanungin.  Anong ginagawa mo dito?"    Natatawa niyang sabi.   "Well uhh—n-nakita mo ba?"    Hindi ko alam kung tama 'bang itinanong ko sakanya 'tong walang kwentang tanong na 'to.
"Alin?  What do you mean nakita?"    Kunot noo niyang tanong.
Well.  Hindi niya nakita.   Sayang!
Gusto ko sana sabihin sakanya pero hindi ko pwedeng makialam sakanila't lalo namang ayokong mag-mukang naninira ng pagkatao sa harap niya.
Umiling iling nalang ako.    Sayang talaga!   "Uhh.  W-wala.   Kalimutan mo na—"    Narinig ko naman na tumawa siya sa pagitan ng katahimikan naming dalawa. 
"A-ano 'bang—may kelangan ka ba?"    Hindi ko nakatingin na tanong.
"Oh yes.   Yes,   May kelangan ak—"
"Huy,  Co."   
"Rex.   Anong ginagawa mo dito?"
"What are you doing here?  Can't you see?   Kausap ko pa siya—"    Matapang na sabi ni Parker.
"Yeah.  Nakikita ko,  pero kelangan ko kasi si PB—"
"Penelope—don't call her by that name.   Ako lang ang pwedeng tumawag sakanyang PB."    Tumawa 'nang bahagya si Rex.
"I'm sorry.  Co,  can we go now?"
Nakatingin na tanong niya pero—
"Kausap ko pa siya.   Huwag 'kang bastos—"
"Ano 'bang problema mo.  White?
I'm just protecting her—"
"Protecting your ass dude.   Nauna ako so go away,  stay away from her.   Command from the school owner's son."    Halatang naiinis na si Parker at sa isang maling sagot pa ni Rex sa sinabi ni Parker ay tiyak na magkaka-gulo na.
"Sige na Rex.  Mauna kana susunod nalang ako—pupuntahan nalang kita sa booth n'yo."    Bago pa magka-gulo.   Buti nalang at payapang umalis si Rex at halatang hindi man'lang nito papatulan ang kayabangan at kaangasan ni Parker. 
"May-may kelangan ka pa ba?"    Diretsa 'kong tanong kay Parker.
"Can we go out for lunch?"
"No.   You have girlfriend—"
"But that doesn't matter.   And isa pa Mom and Dad.. I'm sure nabalitan na nila ang tungkol sa'tin and they already miss you,  especially Mom—"    Gusto ko 'man but mali ito.
"I-I'm sorry Parker?   Pero I'm busy.   I have no time,  maybe next time."     Aking sabi.
"I have to go now.   Tell Tita Cristela that i miss her too,   I'll just visit her when i have a time." 
Sabay kaway ko palayo kay Parker. 

Sa huli.   Kaming dalawa nalang ni Rex ang sabay kumain ng lunch sa canteen.
Away from Parker,

Nag-usap kami ni Rex tungkol sa mga bagay bagay.   
Nag-sorry ako for what happened,
And after I apologize.    Hindi na namin pa pinag-usapan pa si Parker. 

Natapos ang lahat lahat at sabay kaming nag-lakad pabalik na sa mga booth namin at patuloy akong binabanatan ng mga Jokes ni Rex.
Akalain 'mong ang isdang namamaril pala'y Bangus at ang instrument na nabanggit sa kantang Happy Birthday na kinakanta tuwing kaarawan ay 'Ten Tenen ten ten—happy birthday to you~'
Korni 'man ang mahalaga napapasaya niya ako.    Kanina pa nga ako tawa ng tawa.   

At sa wakas nakarating 'din ako sa booth namin. 
Pero bago pa ako magpaalam na babalik sa booth ko ay may sinabi si Rex.   
"Basta palagi lang akong nandito para protektahan ka.  
Tawagin mo lang ako,   Rex is always here—"

"Korni mo—"

"Alam,  Co."

***

CO IS DIFFERENT FROM KO..