Admiring Him

TWELVE

BROKEN HEART

ILANG araw na ang dumaan at naging busy kaming dalawa ni Rex para sa Foundation Day at syempre pagka-tapos ng klase ay dederetso kaming dalawa sa library para mag-aral at makapag-usap kung paano ang gagawin namin 'don.

Sa totoo lang.   mabait si Rex,  hindi siya scholar pero bilib ako kasi matalino siya.    He's just like me,  pero 'mas mataas lang ng kaunti ang mga nakukuha ko kesa sakanya.   I wonder kung bakit wala pa siyang girlfriend kasi may pagka-Chanyeol kasi siya.

Matangkad,   Maputi,    Oppa 'yung balat,   At higit sa lahat.   Mabait at matalino pa.   

Magkasama kami ni Rex halos buong araw dahil sapag-aayos ng mga sarili naming booth.    Huwag ma-issue,  dahil kasama namin ang mga kagrupo namin 'yon nga lang more on magka-sama talaga kami ni Rex.   Mukang ito na ang simula ng pagkakaibigan namin ni Rex.    This is exciting.

"Penelope.   Anong huling sinabi ni Rizal bago siya mamatay?"    Tanong ng katabi 'kong si Rex.
Nag-isip ako.   Meron ba? Wala namang sinabi si Rizal bago siya mamatay ah?  
Wait. Baka kasi pakana nanaman ito nitong lalaki na'to.
"Wala kasi Pepe siya."    Banat ko na siya namang ikinatawa niya. 
Ilang segundo siyang tawa ng tawa dahil sa naging sagot ko.   See?  Ang galing ko hindi ba?
"Mali!"    Ano ba kase 'yon?  Wala naman kasing sinabi si Rizal eh!
"Oh eh ano?"    Naaasar na ako!
"Edi.."    pinipigilan niya ang tawa niya.     Ano ba 'to?
"Edi—ARAY!"    Napa-poker face naman ako.    Aray pala ahh.  
Nawala braincells ko 'don.   
"Malamang Aray ang sasabihin niya dahil masakit kaya mabaril!"   Tawa pa'rin ng tawa ang mokong. 
Humanda ka sa'kin!   
Pero bandang huli'y hindi ko napigilan ang tawa ko kaya natawa na'din ako sa kalokohan niya.  

Pero totoo palang sa gitna ng kasiyahan ay may sisingit na kalungkutan.
Nakita ko si Parker na naka-earphones at nasa isang bench at pumikit ang mga mata nito ng makita niya na nakatingin ako sakanya.     Siya 'pang may ganang magalit?   
Kung sa bagay.    Ano ba kami? Walanh kami kaya wala akong karapatan na maging selfish pagdating sakanya.    He's not and he'll never be mine..
ang mga katulad ni Parker ay parang isang Prinsipe na nababagay sa isang Prinsesa..
at ang Prinsesang iyon ay hinding-hindi magiging ako.. 

Kahit na ilang araw ko na siyang iniiwasan at hindi pinapansin naging maayos naman ako't nakaka-survive pa'din.     Buti nalang at busy ako these days,   Kahit papaano nawawala siya sa isipan ko. 

Recess na.   At kasama ko pa'rin si Rex.
Umorder na kami ng pagkain namin saka kami umupo sa isag bakanteng table.     Kumakain kami ng aming inorder saka nag-usap usap tungkol sa ilang bagay bagay.
Nalaman ko na'may kapatid pala siyang bunso na babae and she's only 4 years old.   
Kahit ngayon palang naiimagine ko na na cute talaga ang bunsong kapatid ni Rex.   The way he admire his little sister,   Wala lang ang cute lang kasi. 
Ang sarap talaga magka-kuya.  
Si kuya ko kasi—hindi naman siya 'yung ganon ko ka-close pero he's very protective.    I remember the night..
"Oy bro.   Balita ko may bagong transfer sa grade 10—tara tignan na'tin!"    Napatingin kami sa dalawang lalaki na nag-mamadali para maki-chismis.  

"May bago nanaman?"    Tanong ni Rex habang nag-lalakad na kami pabalik na sa classroom para kunin ang mga kagrupo namin.   Napangiwi nalang ako,   Kahit ako hindi ko alam. 

Nag-kukumpulan ang mga tao sa slide paakyat.   
Sa hagdan kasi kami dumaan ni Rex para maikli lang at para hindi na paikot-ikot pa.     "Tss.  Those people are crazy,   They're obsessed with every newbies."   Sabi ni Rex habang patuloy kami sapaglalakad sa hallway.  

Nag-titilian ang mga tao at hindi ko maiwasang hindi mapatingin 'don dahil syempre.    Classmate daw namin so,  kelangan ko siyang makilala.

"Miss Beautiful!"
Napatigil ako sapag-lalakad ng makita ang aninag ni Paris.    Namamalik-mata lang ba ako?    Umiling iling ako saka muling tumingin sa direksyon ng babaenh nag-lalakad at naka-uniform pa ito ng Asterian.

Hindi nga ako nagkakamali.    It's her.
"Penelope–"    Tawag ni Rex sa'kin.  
Umiling ako saka inunahan siya sapag-lalakad.     "Wait!"
Pumasok ako ng classroom saka tinawag na ang mga kagrupo ko pero huli na.    Teacher Marie.. nandon na siya't,  i already knew what will happen next..  
Tumayo ito't sakto naman ang pag-pasok ni Paris sa classroom namin. 

Nakangisi ito't iginala ang paningin hangang sa magtama ang mga mata namin.    Lalong lumawak ang ngisi niya.    Ateng-Toxic.  
"Hey.  Is there something wrong? Ayos kalang ba?"    Tanong ni Rex ng malapitan ako.   

"Okay class.  Listen—"   Huminga nalang ako ng malalim.  
"Alam 'kong kalat na agad ang chismis.   And,  meet the new Asterian—Ms. Bui."    Bigla namang namuno ang mga kaingayan ng buong klase maliban sa'kin at kay Rex na halatang nag-aaalala pa'rin sa'kin.    Paano ba naman kasi,  kahit hindi ko nakikita ang itsura ko alam 'kong kabadong haggard na ako.   Hingal na hingal pa.     "Miss beautiful!"    Nangibabaw naman ang ngiti ni Paris.   Sabagay tawagin kanaman 'bang maganda hindi ka matutuwa?     Like I don't even care.   Mag-aaral nalang ako.
"Ms. Bui.  Please mamili ka ng pwesto mo kung saan ka uupo."    Rinig 'kong command ni Teacher Marie pero hindi ko nalang hinarap si Paris saka pumunta nalang ako sa pwesto ko.

Mabuti nalang at pumwesto siya sa likod ni Rex which is katabi niya ang mga rebels ng classroom.    Goodluck.
Nasa harap kasi ni Rex si Parker while ako katabi ko pa'rin si Parker.   

Napatingin ako sa pintuan ng may pumason ditong lalaki.   It's him.
I wonder if alam na niyang nandito girlfriend niya?   
"Babe!"    Sabay kapit na parang linta ni Paris kay Parker.    
Napatingin naman sa'kin si Parker.   
I can see pain in his eyes na parang naaawa siya sa'kin?    But sorry.   Hindi ganon kalayo ang pagka-admire ko sakanya.     Sana lang panalangin ko ay makapag-aral pa'rin ako ng maayos. 
What i meant to say is..  i hope sana wala na akong maramdaman na pain,
I have to be happy for them..  even though it really hurts..

Umayos nalang ako ng upo saka inayos ang gamit ko't hinarap si Rex at binigyan siya ng sign na umalis na kami.    Alam 'kong alam niyang nasasaktan ako,   At alam 'kong naiintindian niya kung bakit ako umiiwas kay Parker.    Alam 'kong nakikita niya ang mga kasagutan sa bawat katanungan sakanyang isip. 
Si Rex kasi dati lagi siyang nakatingin sa'min,   I taught isa siya sa mga ma-issue'ng tao.   But no, nagkamali ako—Rex is really different from Parker.    Rex is more matured enough and isa pa matalino.    

Laking gulat ko ng umakbay si Rex sa'kin bago pa namin malagpasan sila Parker at Paris.    What is he planning to do?  
Pagka-labas namin ay agad akong umiwas sakanya't hindi makatingin ng diretsya.      "I-I'm sorry.. a-ayoko ng gulo,   Let's just be happy for them."    Naiiyak ko na sabi saka inunahan siyang maglakad papunta sa quadrangle.    

Nag-uusap naman kami ni Rex and it's still the same.   Pero wala lang talaga ako sa sarili,  
Napatingin ako sa taas sa hindi malamang dahilan at doon ko nakita si Parker na kasama si Paris.    They seem really happy.    And I'm happy for them. 

"Ayos lang 'yan.    Forget him,   Hindi mo dapat sinasayang 'yang oras mo sa mga walang kwentang lalaki."    Napatingin ako kay Rex.  
And this time hindi ko na napigilan ang luha ko.  
"He doesn't deserve you."    Ngumiti ako ng mapait saka unti-unting lumapit para yakapin siya.

***

10 LAST CHAPTERS TO GO! :>