Admiring Him

TWENTY ONE

MONDAY

"GOOD morning.  Babe."    Napalundag ako halos sa gulat ng numakaw si Parker ng halik at saka bumulong sa'kin 'non.      Hinampas ko ang braso niya na ikinatawa naman niya.     "Ginulat mo ako!"    Natatawang sabi ko sakanya.    "I'm sorry.   Tara sa canteen?"    Tumango ako't tumayo na para sumunod sakanya.     

Nakagawian na kasi namin ang kumain uli kahit nag-umagahan na kami.  
"Anong gusto mo,  babe?"   Nakatingin sa'kin na tanong ni Parker. 
Umiwas ako ng tingin sakanya saka,
"Burger nalang."    Aking sabi saka nag-takip ng muka.    "Saka yoghurt?"    Kanyang tanong saka sinubukang tangalin ang dalawang kamay ko na nakatakip sa muka. "Oo."
"Bakit ka ba nag-tatakip ng muka?"   Saka niya tinangal ang mga kamay ko.    "Nahihiya kasi ako—"
Inayos niya ang buhok ko.    "Anong nakakahiya?   Saka huwag ka na mag-takip ng muka mo.   Everyone is looking at you because you're beautiful."   Hindi naman kasi 'yon eh!    Kinikilig kasi ako!   "Alam ko naman na maganda ako.   Don't need to mention it."    Confident ko na sabi.
Naka ikinatawa naman niya.  
"Tara na nga."    Sabay hatak sa'kin ni Parker papunta sa isang bakanteng lamesa,   Saka nag-simulang kumain.

Napatingin ako sa pumasok na babae at lalaki.    Si Paris at si Jason.   Masayang magkasama,  magka-hawak kamay pa.   "Don't mind them."   Sabay pag-patuloy ni Parker sapag-kain.    Alam niya?   "Alam mo pala?  But i taught—"
"Matagal na kaming wala ni Paris.   Shes just flirting with me to take me back."   Seryosong sabi ni Parker.    Bakit parang ang lungkot niya?  Maybe.  Talagang minahal niya yung tao tapos,  ipag-papalit siya sa iba.    "Oh.  Hi,"    Bati ni Paris pagka-lapit nila sa'min.    "Is this sit taken?"   Umiling ako't napatingin kay Parker na halatang hindi natutuwa.
"Okay.  Makiki-upo kami dito. Babe na'san ang banana?"    Sabi ni Paris kay Jason.    Iniabot naman ni Jason ang saging na hinihingi ni Paris at kinain iyon ni Paris.    
Medyo naiinis 'din ako pero walang magagawa.   Kelangang maging mabuting tao.

Napatingin naman ako kay Jason na kinindatan pa ako.    What the heck—
"Are you trying to steal my girl?"    Sabay tayo ni Parker at hinawakan ang collar ng damit ni Jason.    Tumayo si Jason at itinulak si Parker.    "Shut your ass,  White.   Wala akong ginagawang masama—"
"Walang ginagawang masama your ass,   Asshole.   Stay away from my girl or i'll kick your flat ass."    Sabay hatak sa'kin ni Parker paalis ng canteen. 
Sa sobrang galit niya ay hindi na niya napapansin na nasasaktan na ako sapagka-higpit ng hawak niya sa pulso ko.      "P-Parker!  Na,nasasaktan ako!"    Buong lakas kong kinalas ang kamay ko sakanya.    "I'm,  I'm sorry—"   Upo kami sa plant box at sumunod din siya't inakbayan ako.    "Ayoko lang nama'y umagaw pa sayo.   'Cause you're f*cking precious gem for me.   Ayokong mawala ka pa."    Sabay yakap niya sa'kin ng mahigpit.    "You're mine and you're always be mine."    Sabay halik niya sa noo ko ng ilang segundo.   

Nung lunch naman ay nag-paalam na mauuna na si Parker sa canteen para hindi kami mawalan ng pwesto.  

Nag-liligpit na ako ng gamit at halos ako nalang ang tao sa classroom ng,
"Penelope can we talk?"    Tanong ni Rex.    "About what?"    Hindi nakatingin ko na tanong.   Hindi ko kasi alam kung paano ko siya haharapin matapos ang nangyari ilang araw lang ang naka-lipas.    Sobra akong nahihiya.     "I.. i just want to show my apologies.   Please come with me."     Saan nanaman ba ako dadalin nito?     "I'm glad too.   I'm sorry but Parker is waiting for me—"    Aking sabi.    "Excuse me."   Sabay madaling nag-lakad papunta sa canteen.