Admiring Him

NINETEEN

I LIKE YOU

HINDI na ako nag-dalawang isip pa na dalawin si Parker.
Bihis na ako't nag-aabang na ng taxi para makapunta na ako sa mansion ng mga White ng may tumawag sa'kin.

UNKNOWN
No Caller ID

Sinagot ko iyon kahit hindi ko alam kung sino. Baka kasi si Tita.

"Hello?" "Hello? Sino 'to?" Aking tanong.
"Co! Ako 'to si Rex." Nanlaki naman ang mga mata ko. "R-Rex? P-paano mo nalaman ang number ko?" Paano nga ba?
"Easy. Hay nako, Co. hindi ko maintindihan kung bakit ikaw pa ang number 1 sa klase na'tin samantalang 'mas matalino ako sa sitwasyon na'tin ngayon. Tsk, tsk, tsk." Napa-irap naman ako. Ang yabang.
"Bakit ka ba napatawag? Tumawag ka ba para lang mang-inis?" Mataray ko na tanong.
Natawa naman siya sa kabilang linya.
"Well dederetsuhin na kita. Malapit na ako sa bahay ninyo kaya mag-handa kana, Bye—"
Ano daw? "Wait! A-ano?" Bastos binabaan ako ng telepono!

Ano daw?! Malapit na siya sa bahay namin? Bakit? At paano? Bakit at paano niya nalaman ang location ng bahay namin? Is Rex.. is Rex a stalker?

Ilang sandali pa'y may humintong mamahaling sasakyan sa harapan ko't bumaba ang bintana sa direksyon ko.
"Hey!" Bati ni Rex. Seryoso ba siya? Ano 'bang pakay nito't paano niya nalaman ang location ko? Stalker ba talaga siya?
"Paano mo nalaman ang bahay ko?" Kunot noo 'kong tanong.
"Sumama ka muna sa'kin para malaman mo—"
"A-ano?!" Ngumisi naman siya kaya lalo tuloy akong nag-duda.
"Fine. Mr. Ramirez." Sabay sakay ko sa front seat.
Ilang sandali pa'y pinaandar na niya ang sasakyan at saka na ako muling nag-tanong. "So paano mo nga nalaman? Stalker ka ba—" Hindi ko siya hinarap nanatali lang sa bintana ang atensyon ko.
Naramdaman ko naman na tumitingin siya sa'kin kaya minabuti kong sa bintana nalang tumingin.
"I'm sorry pero its a secret." Saka ko siya hinarap. Ano daw?!
"Seryoso ka? Akala ko kapag sumakay ako do—" Tinakpan niya ang bibig ko. Doon ko lang nalaman na nakahinto pala kami dahil sa traffic light. "Tsk, tsk. Naging okay lang kayo ni Parker bumaba na agad ang IQ mo." Napaka-yabang!
"Malinaw ang usapan. Kapag sumama ka sa'kin, Malalaman mo ang sagot o 'yan sinagot kita—sabi ko I'm sorry pero its a secret." Bwisit!
Tinangal niya ang kamay niya saka umayos sapagka-upo't nag-patuloy sapag-dadrive.
"Ang baho ng kamay mo." Pabalang na sabi ko. Narinig ko naman siyang tumawa. "Masamang gumanti—" Pang-aasar na tono niya. Bwisit talaga!
"Saan ba tayo pupunta?"
Tumingin siya ng diretso sa'kin.
"Sa mundong walang hangan."

Sa haba ng binyahe namin ni Rex kahit hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mokong ay nagawa ko pang matulog sa byahe.

Mabuti nalang at ginising ako ni Rex at pagka-mulat ko'y nasa isang malaking mansion kami. "Nasan tayo?" Tanong ko kay Rex habang inaalalayan akong lumabas ng kotse.
"Home." "Kaninong Home?" Tanong kong muli habang inaalalayan niya ako papaakyat ng hagdan papasok na kasi kami sa mansion. "Sa'kin." Nanlaki naman ang mga mata ko't tinitigan siya ng gulat. Totoo?
"Yung totoo po. Mr. Ramirez—"
"Sa'kin nga po. Co," Kanyang sabi saka itinulak ang pinto.

"Wow ang laki!" Napanganga nalang ako sa sobrang ganda't laki ng bahay ni Rex. Hindi ako makapaniwalang sa edad niya na'yon ay may bahay na agad siya.
"Let's go up stairs." Sabi ni Rex sabay akbay sa'kin kung kayat wala na akong nagawa.

"May library ka ba dito?" Tanong ko sakanya habang nag-lalakad sa hallway ng mga pinto. "Of course meron." Seryoso niyang sabi.
"Could you please bring me there?" Malambing ko na sabi. I hope it works. Tumawa naman siya.
"No." Matigas niyang sabi saka binuksan ang isang pintuan ng kwarto.
"Please? Gusto ko lang makit—"
"Son! Just in time. Mabuti naman at nandito kana." Napatigil ako sa aking sasabihin ng makita ang mga pamilyar na tao.
What's the meaning of this?
"PB?" Nanatili lang akong nakatingin sakanya dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Dugdugdugdug.
"P-Parker? Anong ginagawa n'yo dito?" Tanong ko sakanya.
Nanatili lang saamin ang atensyon ng buong kwarto. Nila Tita Cristela, Tito Edward at ang isang matandang lalaki at isang magandang babae na mukang asawa ng lalaki.
"I should be asking you that question." Lumakad siya papalapit sa'kin at bago siya tumingin sa'kin ay tinignan niya muna si Rex na nang-aasar na muka. "You? Anong ginagawa mo dito? At bakit kasama mo 'yang lalaki na'yan?" He asked seriously. "Rex take me here—" Hahawakan na sana ako ni Rex ng iwaglas ni Parker ang kamay ni Rex, Kaya hindi na niya ako nahawakan. "Don't ever touch her." Matigas na sabi ni Parker.
Rex clenched a jaw at saka tumawa ng mahina. Kinamot niya ang kanyang ulo using his pointing finger. "Baka nakakalimutan mo, Mr. White na nasa pamamahay ko ikaw, kayo ng pamilya mo—" Lumapit si Rex kay Parker at mukang mag-susuntukan na ang dalawa. "Enough you two." Sabi ng matandang lalaki. "I'm sorry, Mr. Ramirez but i think everything is all done. My family has business to do so we'll leave now." Sabi ni Tito Edward saka tumayo ganon 'din si Tita Cristela.
"Let's go. PB—" Akmang palabas na kami ni Parker ng kwarto ng hatakin naman ni Rex ang kaliwang kamay ko.
"No. You'll stay here, ako ang nag-dala sayo dito." Sabi ni Rex habang nakatitig kay Parker. Ano 'bang nangyayari sa dalawa na 'to?
"No. She'll go with me—" Sabi ni Parker saka ako hinatak. "Aray!"
"Bitawan mo siya White. Nasasaktan siya!" Inakmahan ng suntok ni Rex si Parker kaya heto ako, Gulong gulo.
"Ikaw nga ang ayaw bitawan si PB!" Gumanti ng suntok si Parker kay Rex at 'mas malakas 'yon kesa sa natangap niya.
"Tumigil na kayo!" Sigaw ng ama ni Rex saka naman si Tito Edward ay pinipigilan ang anak habang si Tita nama'y inaalalayan ako.

Napahawak ako sa'king ulo't unti unti nagiging kakaiba ang paningin ko hangang sa ako'y nawalan ng malay.

"I'll take care of her. Mom,"

"Sigurado ka sa desisyon mo anak? Alagaan mo si Penelope."

"Of course.. i will."

"I trust you, anak. Take care of her.. Penelope is a gem, pure precious gem. You can't find someone like her, she's totally different person, anak. So please take care of her—"

"I will Dad, i will.. i promise."

Nagising ako at maayos na ang aking pakiramdam. Hindi na ako nahihilo,
Pero ang tanong.. nasan ba ako? Bakit parang nasa ibang lugar ako? Nasan ba ako?

Bumangon ako't sinubukang lumabas sa bukas na balkonahe.
Sinalubong ako ng malakas at malamig na hangin. Ipinikit ko ang aking mga mata't dinama ang masarap na hangin.

Ilang sandali pa'y nakaramdam ako ng mga kamay na pumulupot sa'king bewang. Tumingin ako sa likuran ko't doon nakita si Parker. Dugdugdugdugdugdug.
"P-Parker?" Pinipigilan ko ang kilig. Baka kasi mahalata niya.
"Just please.. for a moment?" Mahinang sabi niya. Wala naman na akong magagawa kung kaya't hunarap nalang ako sa harap na direksyon at tinanaw ang maganda view. Ang sarap lang sa pakiramdam ang ipikit ang mga mata. Maramdaman ang masarap na hangin at ang ingay lamang ng alon ng tubig dagat ang iyong naririnig.
Isama mo na ang lalaking gusto ko ay yakap yakap ako ngayon. Ang sarap sa pakiramdam.

Sana'y ang yakap na ito'y walang ano ano'y buong katotohanan..

Sana'y ang mga oras ay huwag 'nang matapos pa..

Parker.. I love you.

***