Sahte Sevgilim (Düzenleniyor)

25) Bu kadar sürtüklük sana bile fazla

Saat 22.29 yani hala Perşembe günündeyiz. Söz verdiysem tutarım...Neyse bölüm ne zaman gelecek yerine hemen sormak yerine önce bu bölüm hakkında ki düşüncelerinizi yazıp beni mutlu etseniz??

Ve bu bölümü  uzun yazdığımı düşünüyorum...

"bu-buda ne demek" dedim şaşkınca.

"o haklı. Biz-biz katiliz" dedi Açelya dehşete düşmüş ifadesiyle.

 "saçmalama Açelya. Biz hiç kimseyi öldürmedik" dedi Kefen.

Açelya ve ben deli gibiydik. Korkmuş, öfkeli, üzgün...Ama bizim aksimize Kefen, Barış ve Arda gayet soğukkanlıydı.

"o bizim yüzümüzden öldü. Biz...onu kurtarabilirdik. Ben buraya gelmeyebilirdim" dedim kendi kendime.

 "sakin olun. Bunları evde konuşalım" dedi Barış Açelya'yı kaldırırken.

"polise gitmeliyiz" açelya hala ağlıyordu.

 Polis mi? Korkmaya başlamıştım. Bizi hapse atarlar mıydı? "artık iyice saçmaladın Açelya!" arda'nın azarlayıcı tonu gergin ortamı iyice gerdi. Açelya bu kez hıçkırıklara boğuldu. Bende onun gibi ağlamak istiyordum, içimi boşaltmak istiyordum. Ama tek yaptığım yürüyerek Arda'nın arabasına binmek oldu.

Eve gelir gelmez herkes kendisini koltuklara attı. Üzerimizde hala parti kıyafetleri vardı. Beynim durmuş gibiydi ve hiçbir şey düşünemiyordum. "bu olay yaşanmadı. Bu gece parti bitti ve herkes evlerine geldi" Arda büyük bir soğukkanlılıkla konuştu.

"İsimsiz bunu herkese yayacaktır" dedi Kefen.

 "ya polise verirse" Açelya deli gibi korkuyordu. Onu ilk defa böyle korkmuş bir şekilde görüyordum.

"polise haber falan veremez."

 "nasıl bu kadar emin olabilirsin?" dedim şaşkınca arda'ya. Kendisine olan bu güveni gerçekten çok şaşırtıcıydı.

"Onun soyadı Başaran" diyerek sırıttı Kefen.

Aklıma gelen fikirle daha da korkmaya başlamıştım. "yoksa siz... Daha önce de-"

 "neden bu konuyu kapatmıyoruz?" dedi barış sözlerimi bölerek.

"o haklı. Siz... Neden böylesiniz?" Açelya kelimeleri zorlukla toparlıyordu. Sustular.

Sonunda ağlamaya başlayarak ayağa kalktım "ben nasıl bir işe bulaştım ya? Siz..siz kimsiniz? Bu...bu çok saçma. Ben onu tanımıyordum bile. İsimsizi bile bilmiyordum. Benim iyi bir hayatım var. Bunlar.." ağlamaya başlayarak yerime oturdum.

"Ağlama"

 "bana emir verme" diye çemkirdim Arda'ya.

 Açelyada ağlıyordu. "bakın kızlar. Sakin olmalısınız. Daha önce tabi ki kimseyi öldürmedik ama şimdide öldürmedik. Kaan intihar etti" Barış tane tane konuşarak bana biraz da olsa güven verdi.

"belki de ölmemiştir" dedi Açelya gözlerini silerken.

 "yaşaması imkansız" dedi Kefen.

"isimsiz bizi parmağında oynatmak istiyor. Ve şuan siz ağlayıp zırlayarak onun işini kolaylaştırıyorsunuz. Toparlanın" Arda'nın sözlerini tarttım. İsimsizin mesajını... Haklıydı. Gözlerimi sildim ve derin bir nefes aldım " artık bana onunla bilmem gereken her şeyi anlatın"

"benimle uğraşıyor" dedi Açelya.

"hepimizle uğraşıyor Açelya" dedi Kefen benim gibi derin nefes alırken.