Arka Sıra

14. Bölüm: "X Kim"

Annem önde ben arkada yürümeye devam ediyorduk. Otobüs durağına gelince annem benden bir adım önde bekliyordu. Bende arkada. Çok saçma. Aklım almıyor. Yapmadığım bir suç beni bu kadar hırpalıyorken kimse beni anlamıyordu.

Otobüs gelince annemle bindik. Annem iki akbil basıp yanıma oturunca tek kelime dahi etmemişti. Hiç bir şey dememesi daha çok üzüyordu beni.

Evin iki sokak arkasında otobüsten indik. Yol boyunca ne ben ne annem konuşmuştuk. Eve gelince içeri girip merdivenlerden çıkıp odama girdim.

Kapıyı kapatıp yatağıma uzandım. Çok yorulmuştum. Nasıl açıklayabilirdim yapmadığımı. Yoksa yine mi okul değiştirecektim. Peki ya annem. Nasıl güvenini geri kazanabilecektim.

Bunları düşünürken gözlerime engel olamayarak kendimi uykuya teslim ettim

*

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu kalkıp
banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim. Annem bugün evdeydi. Mutfağa gittiğimde benim için bir tepsi hazırlamış olduğunu gördüm.

Gözlerim onu ararken aşağıda olmadığını anlayınca hiç bir şey yemeyip okula doğru yola çıktım.

Hayat zor. Çok zor. Bazen karşına çıkan bir sorun karşısında ne yapacağını bilemezsin ya. Hah işte o durumun tam ortasındayım.

Nasıl davranmalıyım bilmiyorum. Belki bir çocuk gibi olup ağlamalıyım ve bana ne dense kabul etmeliyim. Belki bir yetişkin gibi kimseye pay vermemeliyim sadece benden yüksek insanlara boyumu eğmeliyim.

Ya da şimdiki yaşım gibi olup kimseyi dinlememeliyim. Dik durmalıyım. Ezilmemeliyim. Bunları yapabilirim ama tek başıma çok zor olacağını biliyorum. Hayat ne zaman kolay oldu ki.

Okuldan içeri girmeden önce kimseyi duymamak için kulağımdaki kulaklığın diğer ucunu da takıp müziğin sesini biraz daha açtım.

Nasıl oynanılacaksa ben de öyle oynayacaktım. Bundan sonra eğilmek yok. Yapmadığım bir suçuda asla kabullenmeyeceğim.

Okulun bahçesinden geçerken müziğe ayak uydurarak yürüyordum. Kimin ne dediği umrumda bile değildi. Sınıfa girince Ada koşarak yanıma geldi ve sımsıkı sarıldı.

İçim öyle güven dolmuştu ki. Onun varlığı bana ilaç gibiydi. Seni nasıl unuturum kuzum. İyiki varsın.

Yerime geçince bana ne oldu anlat der gibi bakıyordu. Kuzum şimdi zamanı değil. Lütfen fazla üsteleme. Der gibi bakmıştım oda anlamıştı zaten. Bazen anlaşmak için bakışlar da yeterli.

Hoparlörden gelen sesle sınıfta bulunan bir kaç kişide bütün dikkati müdürün sesine verdi.

"Bütün öğrenciler spor salonuna toplansın." Ada ile bende herkese uyarak ağır adımlarla spor salonuna doğru yol aldık."

Spor salonuna varınca bizim sırayı bulup sıraya girdik. Herkes toplanınca müdür kürsüsünün başına geçti. Herkesin olduğundan emin olunca konuşmasına başladı.

"Geçen hafta yapılmış olması gereken ama yapılamayan deneme sınavının" derken herkese baktığı gözünü benim üzerime çevirmişti.

"Bu hafta içerisinde yapılacağını söylemem gerekiyor." Herkes "Aa" gibi uğultular çıkarmaya başlamıştı. Gürültüler bitince müdür devam etmeye başladı.

"Deneme sınavı okullar genelinde yapılacak. Herkesin çaba göstermesini istiyorum. Deneme sınavı sonunda okulun sahibi sonuçlara bakacak. O yüzden herk-" sözünü bitirmesini engelleyen şey uzaklardan gelen bir sesti.