HAYATIM MÜZİK

*12*

  Şarkı: R5-Forget About You. Ross’u yani bizim Tolga’yı fark ettiniz mi? Mimiklerine ölürüm onun :3 Multimedia: Esin ve Tolga. Arkadaki dükkanlara falan aldırmayın asdfghjk

  Beynimden vurulmuş gibiydim. Demek o mesajların hepsini o göndermişti. Bu işin içinde Doğa’nın olacağını aklıma gelmişti ama bunu böyle öğreneceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.

‘İyi de ben hep tek başımaydım. Beni nasıl izledin?’ Gözlerim bağlı olduğu için onu göremiyordum.

‘Ben hep seni izliyordum. Buraya geldiğin ilk günden beri. Hep arkandaydım. Ama sen bunu fark edemedin.’ Nefesi yakından geliyordu. Git gide yanıma geldiğini hissediyordum. Yüzümde hissettiğim el birden irkilmeme sebep oldu. Yüzümü okşarken bir yandan da konuşuyordu.

‘Biliyor musun Çağrı çok şanslı böyle bir güzelliğe sahip olduğu için.’ Okşaması giderek sapıkça bir hâl alıyordu ve midemin bulanmasına  yol açıyordu.

‘Sana söyledim onunla aramda hiçbir şey yok. Şimdi çek o lanet elini yüzümden!’ Bu bağırmamın karşısında bana neler neler yapabilir düşünemiyordum bile. Birden eli bacaklarıma kaydı ve eteğimi yukarı doğru çekmeye başladı.

‘Çek o elini. Hemen!’ Bu kadar çok sinirlenmem başımın ağırmasına yol açıyordu. Dikkatimi dağıtıyordu.

‘Vay bak sen. Küçük kızımız sinirlenmeyi de bilirmiş.’dedi ama okşamasını bırakmadı.

‘Sana ilk mesaj attığım gün hangi şarkıyı söylüyordun? Ha tamam hatırladım Good Girls. Sözleri nasıldı onun? İyi kızlar henüz yakalanmamış kötü kızlardır. Sen de böyle misin bebeğim?’ Bebeğim demesi sinirlerimi bozuyordu. Bana Çağrı bebeğim diyordu.

‘Bana bebeğim de-me!’ dedim dişlerimi sıkıp konuşarak.

‘Ha doğru ya sana bir tek Çağrı bebeğim diyebilir değil mi?’ Alaycı gülümsemesini görüyor gibiydim. Elleri dudaklarıma gitti ve parmaklarını dudaklarımın üzerinde gezindirmeye başladı. Fırsat bu fırsat Allah ne verdiyse tüm gücümle parmağını ısırdım ve yatağın yan tarafındaki yükün kalktığını hissettim. Ayağa kalkmış olmalıydı.

‘Ne yaptığını sanıyorsun sen vahşi kız.’ deyip önceden tokat attığı yanağıma bir tane tokat daha attı. Bu seferki çok daha sertti. Gözlerim hissettiğim acı nedeniyle yaşarırken sesini çıkarmadım. En azından eliyle beni taciz etmesi bitmişti. Bu da bir şeydir.

‘Sana yemek verme nezaketini gösterip rehineme iyi bakacaktım ama bakıyorum da bunu hiç istemiyor gözüküyorsun. Sana bu akşam ne yemek var ne su! Geber kendi halinde!’ deyip gitti. Şu an ihtiyacım olanların arasında başı çeken şey suydu. Saatlerdir su içmemiştim. Dudaklarım kurumuştu. Ama dayanmam gerekiyordu. Susuzluğumu unutmaya çalışarak yatağın baş kısmına bağlı olan ellerimi iplerden kurtarmak için itmeye çekmeye başladım. Ama hiçbir olumlu sonuç alamadım. İpler çok kalındı ve kesinlikle bir çok düğümle de bağlanmış olmalıydı. Susuzluktan kuruyan dudaklarımı ıslattım ve tekrar denedim, olmadı. Denemekten yorulmuştum ve susuzluğum giderek daha çok kendini belli ediyordu. En iyisi uyumak diye düşündüm. Belki bunların hepsi kötü bir rüyadır ve ben uyandığımda her şey değişir.

   Değişmemişti. Uyandığımda hiçbir şey değişmemişti. Hâlâ o psikopat Doğa ve Buğra’nın esiriydim. Yatağa bağlıydım ama gözlerimi açmıştı. Artık etrafımı görebiliyordum. Uykulu gözlerimi zorlayarak açtım ve etrafı incelemeye başladım. Etrafta çok fazla eşya yoktu.bir çeşit bağ evine gibiydik. Ağaçtan yapılma, üzeri kırmızı bir örtüyle kaplı masayı iki tane sandalye çevreliyordu. Masanın üzerinde birkaç tabak ve nispet olsun diye bırakılan büyük bir bardak su duruyordu. Tabaklar boştu. Sadece içine bir tane kaşık ve çatal konmuştu. Orası benim yeme alanımdı sanırsam. Çıkış kapısı dışında 3 kapı daha vardı ve hepsi de kapalıydı. Kapılar biraz yıpranmıştı ama yine de iş görürdü. Gözlerim dış kapıya gitti. Bir şekilde yolunu bulup buradan çıkmalıydım. Kapının yanında gördüğüm vitrin ise kanımı dondurdu. Bir hayli yıpranmış olan vitrinin içinde her çeşit silah vardı. Bir çeşit silah koleksiyonuydu ve vitrinin kapısının üzerinde küçük bir anahtar yeri göze çarpıyordu. Ben odayı incelerken kapı açıldı ve Buğra elinde bir silahla çıkageldi.