Rinig kong nag ring phone ko.
May tumatawag. Nakatulog kasi ako after kong umiyak.
Hirap akong tumingin sa screen pero tiniginan ko pa din kong sino yong tumatawag.
Si Shiela pala. Isa sa mga ka squad ko. Ano naman pakay nito.
Biglang namatay yong tawag medyo natagalan ko kasi ng sagot.
Umupo muna ako sa sa kama ko. Wala akong magagawa ngayon, mamaya pa plano ko mag gawa ng activity sa Tour Guiding namin.
Ang anghang ng mata ko. Kakaiyak ko to kanina eh tas ayon biglang nabagsak.
Kapagod kasi, lalo na nakakapagod maging feeling strong sa lahat ng bagay.
Hindi kaya din siya napapagod kakalaro sakin? Ay mali, napagod na pala siya kasi iniwan nga ako eh. Ganun pala yon. Tanga naman niya.
Tumunog na naman uli phone ko.
It's Mariel. Kaagad ko itong sinagot. Parang di ko to kausap kanina ah.
"Yes?" Sabi ko nong sinagot ko na.
"Be, Samahan moko nasa mall ako." Sabi niya din sakin.
Kakatamad!
One word! 4 syllables
"Alam kong tinamad ka ngayon, sige na may ihuhuli lang tayo." Saad niya sa kabilang linya.
"Fine, bibihis lang ako" No choice, I also need to distract. Baka mapano pako pag ako lang lagi mag-isa sa bahay. Baka Cause of Death ko pa is Loneliness. Grabi yong kaso na yon. So rare.
"Yeheeey!!!! Hintayin kita. Ingat" pasigla niyang sabi. Wao naman.
Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na ako at sinirado yong pintuan tsaka yong gate na din.
Pinagpag ko kamay ko sa lap ng Jeans ko at sabay suot yong shades ko.
Girl, sobrang maga ng mata ko. Mag mukhang silang tanga kong titignan nila akong ganito itsura ko.
May nahagilap aking mata. Nong ginagawa nito dito ah.
Katulad ng dati, rumampa ako na para bang nasa Victoria's Secret.
I need to look good kahit maga mata ko.
Nong pasalubong na kami, binangga niya ako.
Attention ba kamo? Pwes, may time ako sayo ngayon.
Pagkatapos niya akong banggain, humarap ako sa kanya at napamewang.
Kahit pinaasa niya ako na may kami parin sa huli pero di ako uurong basta ganito. Lumaban nga ako kahit alam kong mali at toxic na kami ito pa kaya.
"Excuse You, Miss?" Tawag ko sa kanya. Notice niyo "You" kasi di pa siya tanga para I excuse ko sarili ko.
Humarap din siya sakin at napataas ng kilay.
Abugh! Inaano kita?
Gusto mo pataasan ng kilay? Pwes tataasan din kita.
"Any words?" Maldita kong tanong ko sa kanya.
"Anong words po?" Sagot niya sakin.
Hala sige, bobohan natin.
"Ikaw? Ano ba dapat sasabihin mo sa taong binangga mo a while ago?" Napataas na talaga ako ng kilay.
Pasalamat siya at maga yong mata ko kundi abot anit ng ulo ko sa pagtatarayan ng kilay.
"Sorry? Patanong niyang sabi sakin.
BINABASA MO ANG
So,Why
General FictionThey meet in a unexpected way, They talk, they laugh, they spend till the sun will rise again. She's so in love. She want to be with him forever but she left alone lying on those torn roses in bed. She expect that he came back. Would she accept him...
