Sweetheart Tweetums (25)

Chapter 16 - On Bended Knees

Zai's POV

I'm just at home doing my home work and stuffs. But I am really bothered about the happenings these past few days.

Everything seems different.

First is the secret admirer thingy. 

What the actual fck?! Is that even true? I still can't believe that I have one. Sometimes it even creeps the hell out of me. And I admit that at the same time it flatters me. Well, sino ba namang hindi? Of course the fact that someone is liking you from afar is something. 

Second is the weirdness of Sav. 

Her dry existence is making her look lamer than ever. Plus her unappealing attitude and the mood swings. Guess. I'll never understand her. But I'm sure something is happening. And the only way that I can help is to have a talk with the three of them and clear things out.

Well, I consider Dev as one of my think abouts too. Especially his actions towards me. 

Sad to say... I think I'm having a crush on him. 

Wait, I just didn't mention that.

>________<

Ughhhhhhhhh. Ako pa naman, kapag dineclare ko nang crush ko ang isang tao, mahirap nang mawala :(( Ghad.

All iz well!!!

Okay, where was I? 

Oh, Dev. 

About Dev.............................................. *kroo kroo*

Shit. This feeling. Waaaaaaaaaah, no!!!!!!!!!!!!! Kinikilig ako >/////< Tangina dis, men! 

Ayoko na nga pag-usapan! Basta si Dev. May something kay Dev. At ayoko na alalahanin pa. Shet....  

*Bzzzzt bzzzzt*

Whew, in the middle of my whereabouts with Dev nagtext si Steven. 

O_________O

Nagtext si Steven!!!!!!!!!!!!!!! Oh my god.

I opened his message.

"B, hope you're happy with my simple gift. I still love you."

Sht. Is this a sign?! Is this a sign na talagang kami ni Steven at hindi ng secret admirer ko nor ni Dev?! Kasi mag-iisip pa lang ako ng ibang lalaki.... si Steven na agad ang pumupukaw ng damdamin ko. 

Aaaaaaahhhhhhhhhhhhh!! Iba na talaga nagagawa ng pag-ibig! Nagiging makata ako ng wala sa oras.

Oh my gollynessnism. Meaning.. si Ayo at hindi kung sino mang nangt-trip sakin ang nagbigay ng bouquet? 

Shizznit! Ayoko na. Mamamatay na ako sa kaligayahan! *dies*

Syempre pa-tweetums muna ako bago tuluyang maniwala.

"I don't believe you." I replied. Shet ang arte ko!!

Nagtext siya ulit. 

"You will. Let's talk tomorrow. I love you."

"Where?"

"Somewhere. I love you."

"Okay."

"Okay. I love you."

"Adik ka?"

"Sayo? I love you."

"Corny :) I love you too."

"Hay sa wakas. Tulog ka na, I love you more."

Tsk, yung ilyt ko lang pala ang inaantay niya. 

Waaaaaaaaaaah, ayaw mawala ng ngiti ko :"> :">

"Zairene!" 

"Ay kubang kalabaw!" Nawala lahat ng positibong emosyon ko nang sumigaw tong lalaking to sa gilid ko.

"Kakain na ng hapunan. Nagbabaliw-baliwan ka na naman dyan."

"Nyenyenyenyenye." Bulong ko sa sarili ko.

"@$^%& kang bata ka?"

Bago pa niya akong tuluyang sigawan dahil sa sadyang pang-iinis ko sa sakanya, bumaba na ako't umupo sa hapagkainan.

"Ano na naman bang ginawa mo sa daddy mo at mukhang kunsumido na naman sayo?"

"He is not my da---"

"Shut up Zai. Alam ko na ang sasabihin mo. Pwede ba ha." Pinutol ni mama yung sinasabi ko. Eh sa totoo naman ha? Kahit kailan hindi ko siya matatanggap. Hay, panira ng gabi.

-------------------------------------------------------------------------------------------

*Kinabukasan*

3rd POV

Pumasok ng maaga si Zai. Nagbabakasakaling makita kaagad si Steven. Pero.. sa halip na si Steven ang makita, si Dev ang natagpuan nitong nakaupo sa ilang mga upuan sa loob ng locker habang nakaharap sa salamin.

"Yo Dev!"

Sobrang nagulat si Dev kaya natawa si Zai. "Hahahaha! Ibang klase ka palang magulat."

"Eh? Hehehe~ di naman." 

"Anong meron at mukhang nagpapaka-vain ka yata ngayon?"

"Vain?"

"Vain. Gwapong-gwapo ka sa sarili mo." Nginitian ni Zai si Dev. "Pahiram na nga lang ng salamin mo at magpaka-vain tayong dalawa." Tumawa ng mahina si Zai.

"Anong salamin?" Tanong ni Dev sa isip niya.

"Huy, Dev. May iniisip ka ba?"

"Ah-ehh yung hawak ko ba kanina?"

"Oo, yung salamin mo ngang mukhang makaluma."

"Ahhh. 'Wag na. Baka mabasag pa sayo." Biro niya.

"Aaaaaaaahhhhhhhhhhhh ganuuuuuuuuuuuuun?!" Sumimangot si Zai at akmang aalis na.

Hinila ni Dev yung kamay nito pabalik. "Zai joke la--" parehong silang napatigil. 

Sobrang nang magkalapit yung katawan nina Zai at Dev. Pareho silang namumula habang magkatitig sa isa't-isa.

"Fck rinig na rinig ko yung kabog ng dibdib niya." Isip ni Zai.

Bumitaw si Dev. "Uhh-sorry." Yumuko siya sa hiya at kilig/kaba.

"O-okay lang. Grabe lang yung tibok ng--"

"Zai, ano kasi.... una na ako ha? May gagawin pa kasi ako e. Sige kita nalang tayo mamaya." Nagpumilit na ngumiti si Dev at naglakad na papaalis. 

"Nakakakilig naman."

May biglang sumingit na boses ng lalaki mula sa likod ni Zai.

Paglingon niya, hindi agad siya nakapagsalita.

"Okay lang. Alam ko namang hindi MO sinasadya." 

"Hindi NAMIN yung sinasadya, Steven okay. Kaya pumunta na tayo dun sa somewhere mo at baka may makakita pa sa atin."

Napabuntong-hininga nalang si Steven at dinala si Zai sa may bandang likod ng school. 

Pagkarating na pagkarating sa lugar na iyon..

"Zai." Hiniwakan ni Steven yung dalawang kamay ni Zai and looked directly on her innocent eyes and whispered, "I love you." 

Zai shyly smiled.

"I love you so much." Steven continued speaking with his silent whispers making it more uncomfortable for Zai.

All that she could feel is his pure sincerity. 

"Same here, Dev. Same here." 

And all of a sudden.... Zai just realized she is down in her knees. Stroking her aching right arm and wiping her tears.