NİRVANA

GEÇMİŞ

Öncelikle burayı okuyun lütfen🙏🙏

İyi akşamlar her birinize. Öncelikle hepinizden özür diliyorum. Ailevi sebeplerden ötürü sürekli olarak bölüm atamıyorum.

O yüzden siz değerli okuyucularımın beni hoşgörüyle karşılayacağınızı umuyorum. 💜💜

Keyifli okumalar diliyorum hepinize. Bir yanlışım olmuşsa affola şimdiden.

İyi akşamlar diliyorum. Sağlıcak kalın😍💜🤗

***

28 Mayıs 2015

Her zaman ki gibi annemlerin zoruyla sabahın köründe kalkmış kahvaltı masasında yarı uykulu vaziyette oturuyordum. Klasik aile kuralları. Neymiş efendim gün boyunca beraber olamıyormuşuz en azından kahvaltıda beraber olalım. Falan da filan. Olduğum yerden uyuklarken telefonumdan gelen bildirimle ekrana baktım.

*Sevdiceğim:

Günaydın dünyalar güzelim.

Ne de güzeldi bu Kenan. Hayatımın sıkıcı monotonluğuna ilaç gibi gelmişti. Seviyordum da keratayı. Canım sevgilim benim. Kendi kendime otuz iki diş sırıtırken kafama gelen zeytin çekirdeğiyle gözlerimi sinirle yumdum. Al işte başlıyoruz yine.

"N'apıyorsun baba?" Ben ona sinirle bakarken omuzunu umursamazlıkla silkmiş önündeki çaydan höpürdeterek içmişti. Sinirle önümdeki  domatesten ağzıma birkaç tane tıkarak çiğnemeye başladım.

"O gerzekle konuşma demedim mi ben sana?" Aniden çıkışıyla yediğim domates soluk boruma kaçmaya yüz tutmuşken yüzümün kıpkırmızı olduğuna yemin edebilirdin. Annem telaşla yerinden kalkarken babam kaşları çatık bir vaziyette beni izliyordu. Annem bir elini sırtıma vurmuş bir yandan da su içirmeye çalışırken konuştu.

"İç yavrum iç. Ahmet ne diye korkutuyorsun kızı?"

"Ne korkutması Sevgi'm. O gerzek korkutur benim kızımı. Yine onunla konuşup  görüşüyor duymuyor musun?"

Sinirle annemin ellerinden kurtularak bağırmaya başladim. Babamın Kenan'a karşı tutumu en başından beri böyleydi. Bu durum fazlasıyla canımı sıkıyordu.

"Kenan'la alıp veremediğin ne baba. Ne yaptı sana evini mi aldı?  Canına mı kastetti? Haa? Ne yaptı?"

Benim bu çıkışımla ikisi birden irkildiler. Bunu beklemiyor gibiiydi ikiside. Bende beklemiryordum kendimde. Hayatımda ilk defa babama karşı sesimi çıkartmış baş kaldırmıştım. İçimi aniden saran pişmanlıkla yaptığımdan utanmıştım.

"Baba-"  konuşmama izin vermeden elini kaldırdı.

"Görüyormusun Sevgi'm kızımız ne idüğü belirsiz bir gerzek yüzünden beni karşısına alabiliyor." Sesinde biraz kırgınlık biraz da kızgınlık vardı.

Gözlerim dolarken konuşmaya başladım.
"Baba özür dilerim."  Ne kadar özür dilesem de boştu işte. Kırmıştım bide babamı. Annem olaya el atarak babamın kolunu tutarak konuşmaya başladı.

"Ahmet bilerek yapmadı Eliz. Kırmayın birbirinizi. Gençliğine ver olur mu?" Kolundaki annemin elini iterek cevap verdi babam.

"Bırak Sevgi." Ilk defa annemin isminin sonuna aitlik ekini bırakmış ismiyle hitap etmişti. Durum fazlasıyla ciddiydi demekki. Gözleri dolu dolu bakarken kapıya doğru ilerleyen babasını arkasından izliyordu. Kapının kolunu açarken biranda durdu ve bana baktı.