ANONİM: Aynı Gökyüzü

|d ü ş t ü m |

Arından;

Gizli numara arıyor...

Telefonu açıp kulağıma koydum ve elimdeki kupayı masaya bıraktım.

Açtığım halde hiç konuşmamıştı.

"Günaydın?" Bir nefes alış sesini duydum ardından sesini.

"Günaydın." Sesinde gizli bir şey vardı ve bunu hissetmiş olmam garipti. Sabahın altısında sadece instagram üzerinden tanıştığım biriyle konuşmamdan daha garipti.

İkimizde sessiz kaldıktan sonra dayanamayıp güldük. Birbirimizin kahkahalarını dinlerken, masada kahvem duruyordu ve ben camdan dışarı bakıyordum.

"Gerçekten sabahın köründe konuşuyor olmamıza inanamıyorum..."

Kıkırdadı.

"Günün erkenden başladı işte ne güzel.."
-
Burçak'tan;

"Kızım tam iki saat konuştuk! Ve bir an olsun durmadık!"

"Niye sevişmişsiniz gibi konuşuyorsun, alt tarafı telefonda konuştunuz."

İpek tüm sakinliğiyle benim heyecanımı dengeledi.

"Öf İpek, senin keyfin mi yok?"

"Yok sadece yakın arkadaşımın aşık oluşuna hayretle tanık oluyorum."

Birlikte güldük ve mutfak kısmından kafe olan kısma çıktık.

"Ee anlat, Londra nasıldı?"

"Çok güzeldii, abimle sokak sokak gezdik ama çok soğuktu İpek."

"Görmedim demezsin işte ne güzel."

"Arın'da çok kez yurt dışına çıkmış, Verona'ya falan gitmiş."

"Oo, siz evlenirseniz balayında şehir şehir gezersiniz bende bavulunuza girerim. Eniştemi sevdim."

Kapı'dan giren Arın'ı görünce sahteden öksürüp İpek'e işaret ettim. Saate baktım.

10.47

On'u kırk yedi geçerken bi kez daha hayran hayran baktım O'na.

"Düştü, vallahi bu sefer de düştü."

Meriç'in sesiyle irkildim ve Meriç'e baktım.

"Vallahi düştüm."