| s e r g i |

5.5K 274 32
                                    

Arın: Hazır mısın sarışın?

Arın'dan gelen mesajla aynada kendime bir kez daha baktım. Arın'ın da içinde yer aldığı bir resim sergisi vardı ve Arın onunla gelmem için o kadar ısrar etmişti ki kıramamıştım. Orda ailesi de olacaktı ve benim içim içimi yiyordu...

Burçak:

Burçak:

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

A

rın: Kaza mı yapmamı istiyorsun sarışın?

Arın: Varmak üzereyim, in istersen de...

Arın: Üşemez misin böyle?

Hava güneşli olsa da hiç belli olmazdı, birden soğuyordu akşamları.

Burçak: Bir şey alacağım üstüme sevgilim, iniyorum şimdi

"İpek gelmek üzereymiş! Son kez soruyorum, abartı olmadı değil mi?"

"Ordakilerin daha da abartmış olacaklarına eminim Burçak!"

"Yaa kalbim küt küt!"

Burçak ayağa kalktı ve bana sarıldı. Belki de ilk defa bu kadar heyecanlanıyordum hayatımda...

"Bana bak yiyeceğin şeylere dikkat et tekrar zehirlenme, sakin ol ve keyif almaya bak."

"Ya unutabilir misin artık o iğrenç olayı... Tam 1 hafta oldu."

"Hiiç unutamam, hastane sonrası Çorbacıya gidip kelle paça ve işkembe içmeniz apayrı bir durum... Bu sefer se lahmacun yersiniz bol yeşillikli ahah!" İpek dediklerine haykırırken, bende ona katıldım ve gülerken çantamü ve ceketimi ayarladım.

"Hadi çıktım ben!" İpekle vedalaşıp evden çıktığımda, Arın İpeğin evinin önünde beni bekliyordu. Ailesi kendisi gelecekti oraya.

Besmele çekerek arabaya yöneldim ve ön kapıyı açarak arabaya bindim.

Arın bana ben Arın'a bakıyorduk. Çok şık gözüküyordu. Zaten günlük tarzı bile çok güzelken şimdi apayrı güzel gözüküyordu.

Gri bir pantolon üzerine siyah dar bir gömlek giymişti ve yakasında okulunun kartı vardı.

Arın yarım ağız gülüp yanağımla dudağımın arasına bir öpücük kondurdu ve benimde gülümsememi sağladı.

Yola çıktığımızda çok gergindim ve yeni oje sürdüğüm tüm tırnaklarımı kemirmek istiyordum. Gerginlikten bacağımı salladığımı Arın elini bacağıma koyunca fark ettim.

"Sakin olabilirsin, annemle babam insan yemezler."

"Ya sorun o değil ki ben kendime güvenemiyorum."

Arın okuyordu ve ben bir kafede çalışıyordum... ne kadar isteyebilirlerdi ki beni?

"Annem sana bayılacak, demedi deme."

ANONİM: Aynı Gökyüzü Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin