Wake Me Up (Nightmare Series 1)

Ika-lima

Mati City

"Wait, are we out of the country or what? When I saw your pics in Siargao I wanted to go there soon, but of course you're the host of this vacation, hindi muna tayo babalik doon dahil bago lang kayo pumunta don."

Marami ng sinasabi si Psalmantha tungkol sa darating na bakasyon namin pero wala pa doon Ang isip ko. I'm still stuck with the thought that Lemiel might refuse my invite. Edi masasayang na naman ang summer na ito? Our little conversations are not enough! He's still cold and indifferent towards me.

Nang nakarating na kami sa mansion nila ay agad kaming sinalubong ng galit na mukha ni Lemiel. Nakatayo ito sa hamba ng pinto sa mansyon nila. Is he mad? Why?

"Where did you go?" His voice is as cold as ice. Matapos niya tapunan ng iritadong mukha si Psalm ay bumaling ito saakin at mas lalong kumunot ang noo.

His piercing eyes is on me for a while before he turns it back to Psalm.

"What's the reaction kuya? We just hang out somewhere like we used to." Medyo nalilitong tanong ni Psalm. Pati ako rin ay nagtataka kung bakit ganyan ang reaksyon niya.

Muli akong binalingan nito at ngayon mas matagal. I don't know but I feel something that's new. Very unfamiliar feeling. I can't take off my eyes on him. Una itong bumitaw na iritado parin at pumasok na sa loob ng mansyon nang maalala ko na may sasabihin pala ako rito.

Agad ko itong sinundan papasok. Naabutan ko siyang mabilis na umaakyat sa hagdan nila. Halos tumakbo ako para maabutan siya.

"Lemiel," tawag ko dahil ang bilis nitong maglakad at mabibigat ang hakbang, halatang iritado parin.

Nang sa wakas ay naabutan ko siya at nasa labas na kami ng kwarto niya ay nahila ko ang braso nito para tuluyang tumigil.

"What?" Kung kanina iritado na ito, mas domuble pa it ngayon. Napatingin ito sa kamay ko na nakahawak sa braso niya. Agad ko namang binitawan iyon. Nagdadalawang-isip tuloy ako kung ngayon ko ba sasabihin.

"Sorry, I know that you're just worried kay Psalmantha. Sana wag kana magalit sa kanya." Nahihiyang kong sabi. I know that's his only reason kung bakit siya biglang nagalit. Impossible naman kasing... Basta! Impossible yon.

Nang inangat ko ang tingin ko ay hindi na mabasa ang expression nito. Mas lalong lumukot Ang mukha. May Mali ba sa sinabi ko?

"What... Yan Lang ba sasabihin mo? I have things to do," supladong Sabi nito. I don't know, imbes na ma offend sa sinabi niya ay mas ginaganahan ako.

"Ah no, actually. Ano kasi, we're planning for a vacation somewhere, so... I already invited Psalm and she'll come with us..." I trailed off. Not sure on how to tell him that I wanted him to come too.

"So?" Naiinip nitong sabi ng hindi ko maituloy ang sasabihin.

"I want you to come too," I bluntly said but immediately regret it all! I shouldn't said it that way! Nataranta kasi ako sa pagkakainip niya.

I saw ghost of smile in his serious face. Pero agad itong natabunan ng pagtataka at pagtaas ng isang kilay.

"No-- I mean- yes, we want you to come with us... But if you want to, of course." Diniinan ko talaga ang "WE" to prove a point. Hindi ko siya matingnan matapos sabihin 'yon. Nakakahiya! For sure he'll refuse!

"Sure, just tell me where and when." He answered right away and it shocked me! Really? That's it? I made him go? I expected him to refuse directly or ask questions then refuse. Yes, I didn't expect it but I'm still hoping.

Napatunganga ako at di makagalaw. Is this really happening? Nakatunganga lang ako dito at naghihintay na baka bawiin niya ito pero walang dumating. Kumunot muli ang noo nito. Di parin ako gumalaw o nagsalita.