Wake Me Up (Nightmare Series 1)

Ika-dalawa

Happy birthday

That summer went smoothly. Everyday Psalm visited me and we watered my plants then after that we talked about our months away from each other and went outside for a walk.

There are also times that Psalm invited me to their ancestral house. Just like before it gives me the same feelings. I always got goosebumps because of how classic their house is. It's an old spanish style mansion. Malayo rito ang susunod na mga bahay dahil sa lawak ng lupain nila. Halos mga bahay na rito ay modern style at sa kanila nalang ang hindi. Although their house looks old and out of place its still very clean and eye-catching.

As what I remember their family, the Geverola, are one of the oldest rich family in our province, Balilihan. Kung bakit tuwing summer lang sila dito ay dahil sa trabaho ng mga magulang nila Psalm. Their business is getting bigger as time goes by kaya mas maganda kung ang magulang nito mismo ang tumutok at ayon kay Psalm mas malaki daw ang oppurtunities sa Manila.

Tuwing sa mansion nila kami ay limitado lang ang mga galaw ko. Gusto kong mag-iba ang impression ni Lemiel saakin kahit paano pero tuwing nandyan naman siya ay palagi akong nagkakamali. Kung hindi walang emosyon ang mukha nito ay nakasimangot naman. I really think he's annoyed by my presence.

"Ano Zevy punta tayo sa street nila Villie? Para magkita na kayo! Di talaga ako makapaniwala na siya ang first crush mo."

Kilig na kilig si Psalm habang sinasabi niya ito. Nasa mansion nila kami at nanunuod ng tutorials sa iba't-ibang style sa pagtali ng buhok. Ito ang hilig namin minsan. We're both very girly and into these things.

"Ano ka ba Psalm," saway ko rito pero di maiwasang mapatawa. Paniwalang-paniwala talaga siya na si Villie nga ang gusto ko.

"Ano? Bukas? Malay natin crush ka din non!" Ang kulit. Pero mabuti narin ito kesa malaman niya ang totoong gusto ko.

"Psalm invite your friend, eat your lunch."

Napabaling agad kami sa nagsalita sa may pintuan ng kwarto ni Psalmantha. My eyes opened widely when I saw Lemiel. Nakatayo ito doon at nakahalukipkip na parang kanina pa ito nakikinig saamin. Did he heard Psalm talking about Villie?

Ano naman? He doesn't care 'bout me. He didn't even mention my name. What's the big deal?

No! It's a big deal! I don't want him to think that I'm flirting early which is not true!

"Yes kuya we'll go down now," Psalm sweetly said, not minding if Lemiel overheard us. Samantalang para na akong tatakasan ng kaluluwa sa kaba.

Tumango lang ito kay Psalm at sandaling natuon saakin ang matalim nitong mga mata bago tuluyan kaming tinalikdan at umalis. I saw annoyance in his eyes. Great! Nasan na ang balak kong baguhin ang impression niya saakin?

Kahit sinong kuya naman siguro ang magagalit kung maririnig ang nakababatang kapatid na sa murang edad ay puro crush na ang pinag-uusapan. But I don't want him to think I'm like that! As if it would change his treatment towards me.

He's always cold to me. We never talk actually! Yes, never! Kahit tatlong taon ko ng kaibigan si Psalm ay di pa kami nag-uusap nitong kapatid niya. I'm afraid to initiate too because he always looks like angry and snob. Ayaw ko namang ma snob.

Kaya sa buong summer na iyon puro tingin lang ako rito. I can't focus with Psalm when he's around. Kaya gusto ni Psalm na sa bahay nalang namin kami dahil napansin niya na ilang raw ako pag nasa kanila. True enough kaya sumang-ayon nalang ako.

Gusto ko syempre makita si Lemiel pero ayaw ko namang tuluyang mahalata ni Psalm ang nararamdaman ko. Kaya tuwing sinusundo nalang si Psalm ko nakikita si Lemiel.