The Innocent's Whisper (Completed)

Chapter 14

Nandoon pa rin ang gulat sa akin sa ginawa niyang paghalik. Ramdam ko ang pagkasabik sa paraan ng paghalik niya sa akin, and God knows how much I missed him too. Gaya niya I was longing for this moment to happen again, kaya naman nagpaubaya na rin ako, I closed my eyes and enjoy the gentleness of his kiss.

Tinugon ko iyon sa paraang gusto niya, wala na akong pakialam kung nasa loob man kami ng elevator, I missed my husband so much, kahit sa pagkakataong ito lang ay maging makasarili ako. I drop his envelope and then put my arms around his neck. Naramdaman ko naman ang dahan dahan niyang pagtulak sa akin hanggang sa maisandal niya sa ako sa wall ng elevator.

Napansin ko ang mumunting luha na pumapatak sa mga mata ko, I just wish he knows I am his woman. I just wish that what he feel for me is for Girlie and not for Annika that he knows. Am I crazy for being jealous to myself? Maybe, but hell who cares.

Habang tumatagal ang halikan naming dalawa I suddenly feel his hands in my legs, unti unti niyang pinagapang ito hanggang sa makapasok ito sa bestida ko. But when he was about to reach my undies the elevator bell rang. We both stop but stayed closer enjoying our close faces together. Hanggang sa makarinig kami ng pagtikhim.

Nakaramdam akong ng hiya ng mapansing si Dencynt iyon kasama ang kanyang sekretarya at iba pang empleyado. Agad ko namang naitulak si Uvic at inayos ang sarili bago pinulot ang envelope na naihulog ko kanina.

"Hey dear, bro! Buti naman at nag abot tayo dito."

Masayang bati niya sa kapatid na parang walang nagyari.

"Yeah, it is indeed good na nagkaabot tayo dito"

Makahulogang sagot nito. Humakbang naman siya papasok at tumabi sa kay Uvic, pumasok na rin sa loob ang ibang empleyadong kasabay nito. Naramdaman ko rin ang biglang paghawak ni Uvic sa kamay ko.

"So, you're with your girlfriend ha"

Pag uumpisa ni Dencynt ng usapan ng magsimulang mag bulong bulongan ang mga empleyado. Why would he say that I'm Uvic's girlfriend?

"Yup, we will be having our date today and just dropping by para sana ibigay sa sekretarya ko itong papelis na kailangan ng magaling niyong kapatid"

"I'm going to Iloilo today, ako na lang ang mag aabot sa kanya"

Kinuha naman nito ang envelope sa akin at binigay kay Dencynt na agad na ipinasa sa sekretarya.

At dahil nga di na namin kailangan pumunta sa opisina nito sa taas sumabay na lang kami pababa ulit kina Dencynt.

Ramdam ko ang tingin ng ibang mga kasama namin sa akin, maybe if I'm still Annika mas gugustohin ko na lang yumuko pero hindi, Ako na ulit si Girlie kaya naman taas noo pa rin ako. Total ang alam naman nila girlfriend ako ni Uvic bakit di ko na lang panindigan sa harap nila?

"Let's go, love!"

Anunsyo naman ng asawa ko nang makarating kami sa ground floor. We are still holding each others hand palabas nagpaalam naman ako kay Dencynt. Tumango lang ito bilang pagtugon.

Awkwardness filled the car nang pumasok kami. From the state of it alam kong nag iisip pa si Uvic ng sasabihin kung kaya naman ay inunahan ko na siya

"Sir, lahat ba ng P.A niyo love ang tawag ninyo?"

Pag uumpisa ko ng usapan halata naman ang pagkagulat sa kanya sa sinabi ko. He took a deep breath then smile.

"Why you're so being witty these past few days, Annika? Anyway para malaman mo, ikaw pa lang ang naging P.A ko"

"Okay! So does you kissed every woman na makakasama ninyo sa elevator?"

Panunukso ko sa kanya na agad naman niyang kinagulat.

"About that! It was ahmmm..I ahmmm... I didn't mean to go beyond the limits, Annika. Sorry for that"

I found my husband so cute the way he explain himself. Di ko mapigilang di mapangiti sa tinuran niya. Right! He is still the same Uvic. Nagbuntong hininga ako at iniba ang usapan.

"Sir, total sabi mo kanina may date tayo, pwede bang kumain na muna tayo?"

Natawa ito bago magsalita.

"You're being bossy now ha"

"Remember, girlfriend mo ako ngayong araw"

Sagot ko naman sa kanya na mas lalo niyang kinatawa at sinang ayonan din sa bandang huli. Sana ganito na lang araw-araw! I missed seeing that side of him.

"By the way, may idadaan lang akong sa Franzee Cafe"

Tumango lang ako bilang pagtugon. Di naman nagtagal ay nakarating na kami sa Cafe na sinasabi niya. At dahil gusto kong makita ang loob nito ay sumama na din ako sa kanya. Pagkatapos niya akong pagbuksan ng pinto ay kinuha nito ang paper bag sa back seat ng kotse.

Pagpasok namin sa loob namangha ako sa disenyo nito. It's actually kind of library cafe na inspired by greek mythology.

"I was the engineer of this cafe"

Napatingin naman ako sa gawi ni Uvic, nakangiti siya habang nakatingin sa akin. Walang duda ang galing talaga ng asawa ko.

"Uviiic!!!"

Pareho kaming napatingin sa gawi ng tumawag sa kanya. Ewan ko pero parang may bilang pumiga sa puso ko nang makita ang babaeng tumawag sa kanya.

Nagmadali itong lumapit sa amin o mas magandang sabihin ay kay Uvic lang.

"I missed you, can I have a hug?"

Nainis ako sa sinabi nito, pero mas lalo akong nainis ng tignan ko si Uvic. He just smiled at her genuinely and extend his arms.

"Sure. I missed you too wenggay!"

At yun nga they embrace each other in front of me. Gusto kong hilahin si Uvic. Gusto kong ipamukha sa babaeng yumakap sa kanya na ako lang ang pwedeng yumakap sa asawa ko, akin lang siya. Naiinis ako, na parang dinudurog ang puso ko. Pero I'm not in the right place for now.

"Ow! Anyway, this is Annika"

"So, ikaw pala yung bagong nag aalaga kay Unice. Hi I'm Wenna"

Agad niyang inabot ang kamay sa akin. She looks so nice kahit papano. Kaya nakipagkamay na din ako sa kanya.

"Dumaan lang kami dito para ibigay lang sayo to"

"Books?!"

"Yeah, since bigla ka namang nag out of town naisip kong di nalang foods ang ipasalubong sayo. Dapat magustohan mo yan"

Masaya silang nagtawanan dalawa, nagbibiruan at nag aasaran. Ngayon ko lang nakita ulit si Uvic na ganito. Bakit tila nawala ang lungkot sa mga mata niya nang makausap niya si Wenna? He even have a nickname for her.

"Puro ka talaga kalokohan! Oo na, dadalasan ko ang pagpunta dito para may maibugaw ka sa mga customers mo!"

"Good! Aasahan ko yan!"

I felt out of place. Kaya I just stayed silent. Ganito pala ang pakiramdam na magselos. Nanliliit ako, I feel like I don't belong to Uvic's life anymore. Bakit ganito? Parang sobrang sakit na di na ako yung dahilan ng kasiyahan niya? I'm his wife right? Ako ang asawa niya but then wala akong magawa para makuha siya.

"Annika, ayos ka lang ba?"

No Uvic! I am not fine, and I am not Annika!