other boy • zm

life

Sevgilimin en yakın arkadaşına aşık olunca anladım.

"İnsan gönlü yanıltırdı."

Grace.

Her insanın boş bulunduğu bir anı mutlaka olmuştur. Hayatın içinde bir yerde gözlerinize perde iner, beyniniz ve kalbiniz saf dışı kalır. O an sadece tek bir cevap hakkı verilir, evet ya da hayır. Aniden gelen bu soruya karşılık verdiğiniz ani karar, hayatınızı sandığınızdan daha çok değiştirebilir.

Hayatımın değişim noktası Ashton'la başlamıştı. Okulda bir gün yanıma gelip beni izlediğini, tanışmak istediğini söylemiş ve ayın sonunda benden çıkma teklifine bir cevap vermemi istemişti. Evet ya da hayır. Yaklaşık iki ay önce verdiğim evet cevabı kesinlikle onun iyi bir insan olduğunu düşünmemden kaynaklıydı. Sevgim vardı fakat bu aşk değildi. Bunu o da biliyordu. Ona karşı hislerimin,onunki kadar yoğun olmadığının farkındaydı-beni sevdiğini düşünüyordum- ve şimdi ise ona karşı tüm hislerim körelmeye başlamıştı.

Haftada bir gün düzenli olarak tartışıp,iki gün ayrılıyorduk. Beni sinirden saatlerce ağlatıp, barışmamızın bir yolunu buluyordu, her zaman. Böylece hayatımdan çalıyor,ayrılmama izin vermiyordu. O, benim için çok yanlış bir karardı.

"Blok ders bitmiştir. Önümüzdeki hafta psikolojinin yaklaşımlarıyla ilgili bir kaç örnekle ilerleyeceğiz. Tavsiyem hazırlıklı gelmeniz. Çıkabilirsiniz."

Psikoloji hocamın sesiyle neredeyse ders boyunca kafamda kurduğum düşüncelerden kendimi sıyırdım. Başka dersim yoktu, önümde açık olan kitabı çantama koyduktan sonra tek başıma sınıftan çıktım. Jess bu gün gelmemişti.

Uzun koridorda ilerlerken telefonumu cebimden çıkardım. Derteyken gelen aramaları ve mesajları kontrol etmeye başlamıştım.

Ash:Dersin kaçta bitiyor?

Ash:Derste misin?

Ash:Bu telefon neden icat edildi Grace?!

Ash:Sikeyim. Mesajları görünce bana dön.

Angel: Bu akşam eve geç gelebilirim beni merak etme! 💜

Ash:Dersten çıkmış olman lazım

Geri kalan sayısız mesaj Ash'tandı, hepsi nerde olduğuma dair mesajlardı. Çok fazla sorguluyordu, dersten geç çıkmam bile onun için sorun olabiliyordu.

Ashton'a eve gideceğime dair bir mesaj yazacakken ekranda resmi belirmişti. Arıyor. Tanrım.

"Efendim, Ashton?"

"Nerdesin?"

"Dersten şimdi çıktım,eve gidiyordum." Bıkkın bir şekilde konuştum.

"Beni bekle, çıkışta bir şeyler yapmak için seni bekliyordum."

"Bu gün buluşmasak iyi olur,fazlasıyla yorgunum."

"Çok geç, geldim bile." 

"Binanın önünde misin?!"

"Evet."

"Pekala. Görüşürüz."

Oflayarak telefonu kapattım ve bölüm kapısından çıktım. Her şeyi bu kadar zorlaştırmasına katlanamıyordum artık. Son bir haftadır var olan hislerimden de uzaklaşmaya başlamıştım. Arkadaşlığımızı bile tehlikeye sokacak şeyler yapıyordu.

Nerde olduğunu bulmaya çalışırken onu çıkış kapısının önünde etrafına bakarken görmüştüm, gözleri beni arıyordu. Sonunda beni fark ettiğinde vakit kaybetmeden yanına adımladım.

"Hey." Sarılmak için hamle yaptığında kendimi geri çektim. "Hey."

Bozulmuştu fakat bozuntuya vermeden ilerlemeye başladı.

"Sana o kadar çok mesaj attım fakat hiç birine cevap vermedin."

"Dersteydim."

"En azında arada bir mesaj atabilirdin,Grace."

"Blok dersti,Ashton."

Ona söylememişim gibi davranmasından nefret ediyordum. Gerçekten bana sürekli yalancıymışım gibi hissettiriyor, bu ondan istemsizce uzaklaşmama sebep oluyordu.

"Her neyse. Moon'a gideriz diye dersim bitince çıkmanı bekledim."

"Telefonda eve gideceğimi söylemiştim,Ashton."

"Adımı söyleyip durma artık!"

Olduğum yerde durdum ve bedenimi ona çevirdim. Özellikle son bir haftadır bana köpeğiymişim gibi davranıyordu ve bu artık sabredemeyeceğim bir raddeye gelmişti. Halbuki ilk bir ay tanıdığım Ashton o kadar iyimser ve güven vericiydi ki. İnsanlar kesinlikle zamanla değişiyordu.

"Senin derdin ne?! Bana köpeğinmiş gibi davranmayı bırak artık!"

Bu haftanın ilk kavgasına başlamış bulunuyorduk.

"Benimle eskisi kadar ilgilenmediğinin farkında mısın? Sürekli beni tersliyorsun,benimle bir şeyler yapmak istemiyorsun. Bunları senden ayrılmam için falan mı yapıyorsun,Grace. Dürüst ol."

"Senden ayrılmak istesem de buna fırsat vermiyorsun. Benim hayatımı kendine göre yönetmeyi bırak,tamam mı? Çünkü gerçekten sıkılmaya başladım."

Ashton'ı umursamadan ilerlemeye başladığımda arkamdan söylendiğini duyabiliyordum. Fakat yinede onu umursamadan eve doğru ilerlemeye devam ettim.

***

Yeni bir Zayn hikayesine başlıyorum bal suratlar. Bu hikaye gerçek hayattan esinlenerek yazdığım bir hikaye. Zayn hikayeye zamanla dahil olacak.