[ukończone]
straszna gra od której nie możesz się uwolnić.
jesteś obserwatorem czy graczem?
inspirowane książką i filmem Nerve - którą/który bardzo polecam.
w fiku występują momenty wzięte z filmu/książki jednak jego/jej znajomość nie jest koniec...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
“Już czuję, że wpadam po uszy, jak to zwykle ze mną bywa(...) I to tylko dlatego, że się do mnie uśmiechnęła.”
Jennifer Niven – Wszystkie jasne miejsca
🌸
Niezmiernie nam miło, że zgodziłeś się na udział w grze!
Liczymy na to, że będziesz dobrym graczem.
Twoje pierwsze zadanie to znaleźć partnera - nic trudnego! Mamy już dla Ciebie idealnego kandydata.
Siedzi teraz w kawiarni Night Cat i czeka na Ciebie.
Tam też odbędzie się Wasze pierwsze wspólne wyzwanie.
Tylko pamiętaj, żeby wziąć ze sobą trochę pieniędzy ;)
Miłego wieczoru!
Mieli już wszystko zaplanowane. Wiedzieli, że się zgodzę? Nie mogli. Może to wcześniej przygotowana wiadomość, wysłana automatycznie? Było to trochę dziwne, ale wolałem przestać o tym myśleć.
Złapałem czarną bluzę, portfel oraz telefon, włożyłem do kieszeni i wyszedłem. Myślałem nad tym jaki będzie mój partner. Na pewno nie będzie lepszym kompanem niż Tae, ale mam nadzieję, że nie będzie to jakiś zadufany w sobie dupek. Nie znoszę takich ludzi. Myślą, że wszystko im wolno. Chociaż w tej grze właściwie tylko tacy ludzie brali udział - wyjątkiem był Hoseok, który chciał przypodobać się dziewczynie.
Wchodząc do kawiarni już wiedziałem, że znalezienie mojego partnera nie będzie takie łatwe. Nie dostałem o nim żadnej informacji - ani jaki ma kolor włosów, ani w co jest ubrany. W kawiarni było dziesięć osób, więc postanowiłem znaleźć jakieś miejsce do obserwowania każdego z nich i odszukania tej jednej konkretnej osoby. Gdy usiadłem mogłem w spokoju się zastanowić. Wykluczyłem osoby, które siedziały przy stolikach więcej niż w dwie osoby - założyłem że mój partner będzie sam - oraz osoby wyglądające na ponad dwadzieścia pięć lat - przeważnie w grze bierze udział młodzież i młodzi dorośli - więc został mi jeden chłopak pijący kawę i dziewczyna, zajęta swoim telefonem. Skupiłem się najpierw na chłopaku. Nonszalancko popijał swoją kawę, tak jakby reszta świata nie miała dla niego żadnego znaczenia. Wkurzający typ. Biła od niego aura pewności siebie i przywództwa. Taki ktoś mógłby być przewodniczącym szkoły i najpopularniejszym dzieciakiem w okolicy. Co sprowadzało się do tego, że mimo tego iż nie byłem jednym z tych popularnych dzieciaków to miałem pojęcie kto nim jest, a tego chłopaka widziałem pierwszy raz w życiu.
Postanowiłem nie poświęcać mu więcej swojej uwagi, skupiłem się na dziewczynie. Miała piękne blond włosy do ramion i zwiewną niebieską sukienkę. Taki typ ładnej, uroczej i mającej wianuszek facetów przy sobie. Do tego znałem ją. Była to dziewczyna o rok młodsza z sąsiedniego liceum. Znana z filmików typu tutorial na YouTube. U mnie w szkole wiele dziewczyn oglądało jej filmiki na przerwach, zachwycały się jej urodą - jak dla mnie przeciętną - i omawiały kiedy iść do centrum handlowego, żeby kupić te wszystkie kosmetyki, o których mówiła. Przez myśl mi nawet przeszło, że to ona mogłaby być moją partnerką, ale wszystko prysło gdy dosiadł się do niej chłopak i pocałował ją czule w usta. To nie mogła być ona.
