The deal

1 : Η αρχή

Το βουητό της μηχανής του αυτοκινήτου σταμάτησε και η μητέρα μου γύρισε να με κοιτάξει ερωτηματικά από το κάθισμα του οδηγού.

«Δεν θα κατέβεις γλυκιά μου ;;» με ρώτησε γλυκά με τα φρύδια της να συσπώνται και μια ρυτίδα να σχηματίζεται στο πρόσωπο της.

«Ναι θα κατέβω.»

Κατέβηκα από το αμάξι με προσοχή και το κοιταγα να απομακρύνεται. Συνέχισα να κοιτάω τον σκοτεινό δρόμο από όπου ειχε φύγει το αμάξι.

Στο απέναντι μπαρ γινόταν ο κακος χαμός. Η μουσική ακουγόταν έως το πεζοδρόμιο απέναντι που ήμουν. Εκεί μέσα ήταν όλο το σχολείο μου για να διασκεδάσει διότι μεθαύριο ανοίγουν τα σχολεία.

Είχα ξεκινήσει να κρυώνω με το μίνι μαύρο φόρεμα που φόραγα. Η Δανάη μου το είχε θέσει ως όρο ή θα ντυθώ καλά ή δεν θα έρθω στο μπαρ καθόλου. Έτσι και εγώ είχα βάλει αυτό το φόρεμα, με ανοιχτό ντεκολτέ, μαύρα μποτάκια με λεπτό τακούνι και ένα δερμάτινο. Τα κάστανα μαλλιά μου τα είχα κάνει μπούκλες και είχα τονίσει αρκετά τα μάτια μου.

Περπάτησα γρήγορα τον δρόμο και πέρασα απέναντι. Μπήκα μέσα στο μπαρ και προσπάθησα να εντοπίσω με το βλέμμα μου κάποια από τις φίλες μου την Σοφία ή την Δανάη.

Τις βρήκα σε ένα τραπέζι μόνες τους να συζητάνε και η Δανάη από ότι μπορούσα να καταλάβω ήταν ήδη λίγο μεθυσμένη. Ρολαρα τα μάτια μου και τις πλησίασα.

Η Δανάη φόραγε μια βιντατζ φούστα με ένα μαύρο τοπ και τις αγαπημένες της μπότες ενώ η Σοφία ένα κόκκινο φόρεμα και αντί για τα συνηθισμένα της γυαλιά ειχε φακούς επαφής.

«Ηρθες!! » η Σοφία με έκανε μια μεγάλη αγκαλιά.

Η Σοφία είναι μισή Αλβανίδα, από την πλευρά της μητέρας της. Έχει κοντά κάστανα μαλλιά και καστανά μάτια. Είναι στην Ελλάδα από τα 5 της οπότε μιλάει τέλεια τα ελληνικά. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε πολλά παιδιά να της κάνουν μπουλινκ στο σχολείο, αλλά η Σοφία δεν ασχολείται ποτέ με το τι λένε οι άλλοι για εκείνη. Είναι ας πούμε η μαζεμένη, η σοβαρή της παρέας.

«Ναι ήρθα. Γινόταν να λείπω από ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της χρονιάς;; » έδειξα με τα χέρια μου γύρω τον χώρο

«Διακρινω μια ειρωνία ;; Πάντα είναι τέλεια αυτά τα πάρτυ. Ανακαλύπτεις κάτι αγόρια του σχολείου σου που δεν έχεις παρατηρήσει ποτε ! » το βλέμμα της Δανάης ήταν πονηρό.

Η Δανάη έχει ξανθά σγουρά μαλλιά, ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα σαν το γάλα, μερικές φακίδες στην μύτη και ψηλά στα ζυγωματικά. Είναι αδύνατη, μετρίου αναστήματος. Τα μάτια της είναι πράσινα και όσο πιο πολύ πλησιάζουν την κόρη τόσο πιο καφέ γίνονται. Θα έλεγε κανείς πως είναι βγαλμένη από κάποιο παραμύθι όπου είχε τον ρόλο της πριγκίπισσας.

Είναι ένα από τα πιο πλούσια κορίτσια του σχολείου μας. Όμως αυτός που είπε πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία είχε απόλυτο δίκαιο.

Οι γονείς της δεν είναι και οι καλύτεροι που θα μπορούσε να έχει. Η μητέρα της το μόνο που την νοιάζει είναι η εμφάνιση της, είναι σε άλλον πλανήτη, δεν ασχολείται καθόλου με την Δανάη από τότε που αυτήν μπήκε στο λύκειο. Ο πατέρας της από την άλλη θέλει να την έχει στρατιωτάκι. Να είναι άριστη σε όλα - μαθήματα, πιάνο, φροντιστήρια, ξενόγλωσσα - να κάνει ακριβώς ότι της λέει. Είναι πολύ αυστηρός μαζί της, δεν την αφήνει να γυρνάει έξω μετά τις 11, θέλει να ξέρει συνέχεια που είναι, πιο πολύ για να λέει ο κόσμος πως η κόρη του είναι υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμηση. Όχι ότι ανησυχεί. Καμία σχέση. Όλη μέρα κοιτάει πως να βγάλει περισσότερα χρήματα και το πώς να βελτιώσει τις δουλειές του.

Η Δανάη μη αντέχοντας άλλο αυτήν την κατάσταση έφυγε από το σπίτι της περισυ. Όμως έπρεπε κάπου να μείνει. Της έδωσα τα κλειδιά ενός διαμερίσματος στην περιοχή που έχουν οι γονείς μου αλλά δεν χρησιμοποιούν καθόλου. Οι γονείς μου δέχτηκαν αμέσως να βοηθήσουμε την Δανάη. Ο πατέρας μου δεν συμπαθεί πολύ τον πατέρα της, τον μισεί βασικά και η μητέρα μου θεωρεί την μητέρα της ψωνισμενη. Όποτε όλα ήρθαν υπέροχα.

Η Δανάη είναι πολύ ανεξάρτητη οπότε δεν είχε θέμα να μείνει μόνη της.«Τι τώρα, τι σε ένα χρόνο που θα είμαι 18» έλεγε. Το διαμέρισμα ήταν ήδη επιπλωμένο οπότε δεν είχε να ανησυχεί για αυτό. Ούτε χρήματα δεν καταδεχεται να ζητήσει από τους γονείς της, λογικό. Δουλεύει όποτε έχει χρόνο στην καφετέρια του θείου ενός φίλου της για να βγάζει το χαρτζιλίκι της. Όσο μπορούμε την βοηθάμε και εμείς.

«Για παράδειγμα τον Γιώργο από το Γ3 σήμερα τον πρόσεξα. Έχετε δει τι τέλεια μάτια έχει ;; Καταγάλανα!! » ήπιε το σφινακι της και έδωσε και σε εμένα ένα. Το κατέβασα μονορουφι για να χαλαρώσω.

«Δανάη ξεκόλλα λίγο. Τα μυαλά πάνω από το κεφάλι σου τα έχεις. Η ζωή δεν είναι μόνο αγόρια, σχέσεις, διακοπές και ρούχα.» της θύμισε η Σοφία αλλά τζάμπα κόπος.

«Ελάτε τώρα.....Ήρθαμε για να διασκεδάσουμε» ήπια άλλο ένα σφινακι και έδωσα και στα κορίτσια να πιούνε.

Η Δανάη ακολούθησε το παράδειγμα μου αλλά η Σοφία δεν το άγγιξε. Μάλλον έχει αναλάβει τον ρόλο της "μαμάς" απόψε.

Το βράδυ κυλαγε πολύ όμορφα. Στο τραπέζι μας κάθισαν και κάποιες άλλες συμμαθήτριες μας και όλες μαζί κάναμε υπέροχη παρέα. Τα ποτά πήγαιναν και έρχονταν, η μουσική έπαιζε δυνατά. Τα πόδια μου είχαν αρχίσει να πονάνε από την ορθοστασία και τον χορό αλλά δεν με ένοιαζε. Συνέχισα να πίνω και να διασκεδάζω.

«Κοιταχτε τον μωρέ τι γλυκούλης είναι» είπε η Δανάη και στερέωσε το πηγούνι της στις παλάμες της.

«Ποιος ;; Πάλι για τον Κώστα θα μας πεις ;;» είπε αγανακτησμενη η Σοφία.

«Ναι.» δήλωσε η Δανάη.

«Αστην βρε Σοφία αφού είναι ερωτευμένη μαζί του από την πρώτη λυκείου. Τώρα θα ξεκολλήσει ;; Πάμε να χορέψουμε !» τις πήρα από τα χέρια και της τράβηξα ως την πίστα.

Με την άκρη του ματιού μου είδα δύο γαλανά μάτια μέσα στο σκοτάδι του μαγαζιού, αλλά παρόλαυτα ήταν σαν να φωτειζαν το μαγαζί. Μπόρεσα να τα δω καθαρά να με κοιτάνε μέσα σε αυτόν τον χαμό. Βλεφαρισα έντονα τα μάτια μου και γύρισα να δω σε ποιον ανήκαν αυτά τα μάτια. Δεν ήταν πουθενά. Το απέδωσα σε ένα παιχνίδισμα του χαμηλού φωτισμού και πήγα να χορέψω.