Χτύπησε κουδούνι και μπήκα στην τάξη. Τα κορίτσια φυσικά και με πέρασαν από ανάκριση.
«Τι έχουμε τώρα ;» ρώτησα την Δανάη με βαρεμάρα.
«Ιστορία» ανακοίνωσε και στραβομουτσουνιασε
Ο καθηγητης της Ιστορίας δεν είναι και η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να είχαν κάνει για καθηγητή. Πρέπει να έχει περάσει σίγουρα τα 60, τα μαλλιά του είναι κάτασπρα, φοράει κάτι γυαλιά που δεν αποχωρίζεται ποτέ γιατί χωρίς αυτά είναι τυφλος κυριολεκτικά και μας κάνει την ζωή δύσκολη.
Μίλαγα με τα κορίτσια καθισμένες στις θέσεις μας. Ευτυχώς ο διπλανός μου ήταν στο θρανίο του Άλεξ μέχρι να έρθει η καθηγήτρια.
«Για ποιο λόγο ο Σάκης αντιπαθεί τόσο τον Αχιλλέα ;; Αφού δεν τον ξέρει» η φωνή της Σοφίας ξεχώρισε από την φασαρία που επικρατούσε στην τάξη.
«Ή μήπως τον ξέρει αλλά δεν θέλει να στο πει για κάποιο λόγο ;;» μας είπε η Δανάη θέλοντας να κάνει πάλι τρέλα σενάρια.
«Μπορεί να γνωρίζονται και να έχει γίνει κατι άσχημο μεταξύ τους και για αυτό προσπαθεί να σε κρατήσει μακριά του» συμπλήρωσε την σκέψη της.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό βγάζει ένα νόημα αλλά αποκλείεται να ισχύει. Ξέρω τον Σάκη τόσα χρόνια.
Καθώς επεξεργαζόμαστε τα λόγια της Δανάης ο Κώστας βρίσκει την ευκαιρία να μας πλησιάσει. Η Δανάη αμέσως στρέφει το βλέμμα της στο πάτωμα. Την πλήγωσε πολύ ότι έγινε, είναι ερωτευμένη μαζί του δύο χρόνια.
«Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο οι δύο μας ;» η φωνή του Κώστα ήταν πιο μπάσα από ότι συνήθως.
«Όχι !» Απάντησε κοφτά η Δανάη.
«Σε παρακαλώ» ξεκίνησε και για μια στιγμή περίμενα πως η Δανάη θα λιγυσει.
«Άσε με» του είπε ήρεμα και εκείνος απρόθυμα έφυγε.
«Μήπως είσαι σκληρή ;» ρώτησε με ένα δισταγμό η Σοφία.
«Καθόλου. Με ήθελε μόνο για μια ξεπετα. Εγώ όχι. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα.» απάντησε με σιγουριά η Δανάη.
«Το απόγευμα όλες στην καφετέρια που δουλεύει η Δανάη.» τους είπα μόλις μπήκε μέσα ο καθηγητής.
Χρειαζόμασταν ένα καφέ, είχαμε τόσα να πούμε. Να βρεθούμε κάπου οι τρεις μας, χωρίς άγχος, να συζητήσουμε ότι μας προβληματίζει με μια κούπα ζέστη σοκολάτα......ότι καλύτερο.
Το απόγευμα, αφού είχαμε τελειώσει με το διάβασμα το οποίο δεν είναι ακόμα πολύ, ξεκίνησα να ετοιμάζομαι. Φόρεσα ένα μαύρο τζιν ξεβαμενο με μια κόκκινη εφαρμοστή μπλούζα.
Αποφάσισα πως θα περπατούσα μέχρι την καφετέρια αφού οι γονείς μου πάλι έλειπαν σε κάποια δουλειά.
Μπόρεσα να ξεχωρίσω μέσα στο πλήθος τις ταμπα, βιντατζ μπότες της Δανάης που δεν αποχωρίζεται ποτέ και πήγα προς τα εκεί. Κάθισα στην καρέκλα απέναντι από τον καναπέ τους, βγάζοντας το τζιν μπουφάν μου το οποίο πέταξα στον καναπέ δίπλα τους.
«Τι θα πάρει η Βανέσσα μας ;» ακούστηκε η φωνή του Γιάννη
«Το κλασικό»
«Καπουτσίνο γλυκό έτσι ;» Ρώτησε για σιγουριά όπως κάθε φορά και όπως κάθε φορά το θυμόταν. Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και με ένα πλατύ χαμόγελο έφυγε.
«Εχει γίνει κάτι και μάλλον ήρθε η ώρα να σας μιλήσω.» μίλησε η Σοφία και τα βλέμματα μας με την Δανάη την κάρφωσαν επίμονα.
YOU ARE READING
The deal
Random«Τι θες για να μην κρατήσεις τις φωτογραφίες;; » του είπα ηττημένη «Σου είπα. Να με βοηθήσεις να κερδίσω την κοπέλα που αγαπάω.» «Και πως θα το κάνω εγώ αυτό ;; » «Θα μου δείξεις πως πρέπει να είναι το τέλειο αγόρι. Αυτό που θέλουν τα κορίτσια.» «Κ...
