Τις επόμενες μέρες δεν είχαμε καθόλου νέα από τον Μαρίνο. Στην συμμορία ήταν πάντα μόνος ως συνήθως και δεν τολμάμε να τον πλησιάσουμε για να μην κινήσουμε υποψίες. Και πάντα μέχρι να γυρίσουμε από έξι που μας έστελνε ο Μπλάκ εκείνος είχε φύγει.
Δοκίμασα να τον καλέσω πίσω στο νούμερο που με είχε πάρει τηλέφωνο και το σήκωσε. Όμως δεν μου έδωσε λεπτομέρειες για το τι κάνουν.
«Αυτα αφορούν μόνο την αστυνομία και δυστυχώς δεν μπορώ να σας πω τίποτα.» μας είχε πει «Οταν πιάσουμε τον Μπλάκ θα είστε οι πρώτες που θα το μάθουν.»
Έτσι εγώ κι η Σάρα δεν είχαμε ιδέα για το τι συνέβαινε.
Σήμερα ήταν Σάββατο και δεν είχα να πάω πουθενά όμως είχα ένα ανεξήγητο άγχος.
Ρίχτηκα γρήγορα στο διάβασμα γιατί το βράδυ θα πηγαίναμε όλοι στης Δανάης για ταινία και μετά θα βγαίναμε εξω. Εκεί που διάβαζα χτύπησε το κινητό μου.
«Γεια σου Αχιλλέα.»
«Να σου πω ξέρω ότι είχαμε πει να περάσω να σε πάρω για να πάμε μαζί στην Δανάη αλλά τελικά δεν θα μπορέσω.»
«Γιατι ;;»
«Έρχεται ο Πάνος από την Πάτρα με το τρένο και θα πρέπει να πάω να τον πάρω από τον σταθμό. Θα αργήσω λίγο.»
«Δεν πειράζει θα πάω με τα πόδια. Δεν είναι μακριά.»
«Τέλεια, σε αγαπώ.» είπε και μου το έκλεισε.
Κοίταξα απέξω τον δρόμο. Είχε σταματήσει να χιονίζει εδώ και ώρα όμως έκανε πολύ κρύο έτσι και το χιόνι είχε διατηρηθεί.
Αύριο θα ερχόντουσαν και οι γονείς μου. Είχανε βρει μια πολύ πρωινή πτήση και δεν ήθελαν να το ρισκάρουν να μην έρθουν γιατί μπορεί να ξανά χιονίσει και να αποκλειστούν.
Η αλήθεια είναι πως είχα συνηθίσει τόσες μέρες μόνη στο σπίτι αλλά τουλάχιστον θα τρώω κανονικό φαγητό.
Το βράδυ ντύθηκα χοντρά και έφυγα από το σπίτι. Οι δρόμοι ήταν άδειοι όμως τα φώτα ήταν αναμένα σε κάθε σπίτι.
Καθώς προχωρούσαμε άκουσα ένα θόρυβο πίσω μου. Γύρισα απότομα και κοίταξα. Δεν υπήρχε κανείς αλλά ένιωθα δύο μάτια καρφωμένα πάνω μου.
Συνέχισα να περπατάω σκυφτή για να μην χτυπάει ο αέρας το πρόσωπο μου. Οι μπότες μου είχαν γεμίσει χιόνι και ένιωθα να κρυώνω μέσα από το μπουφάν.
Έστριψα αριστερά και συνέχισα να περπατάω στην άκρη του δρόμου. Εδώ ήταν πιο σκοτεινά. Άκουσα ξανά βήματα πίσω μου όμως όταν κοίταξα πάνω από τον ώμο μου δεν είδα κανέναν. Μόνο μια σκιά πίσω από ένα δέντρο. Όταν εστίασα εκεί δεν είδα τίποτα, μόνο σκοτάδι.
YOU ARE READING
The deal
Random«Τι θες για να μην κρατήσεις τις φωτογραφίες;; » του είπα ηττημένη «Σου είπα. Να με βοηθήσεις να κερδίσω την κοπέλα που αγαπάω.» «Και πως θα το κάνω εγώ αυτό ;; » «Θα μου δείξεις πως πρέπει να είναι το τέλειο αγόρι. Αυτό που θέλουν τα κορίτσια.» «Κ...
